ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ***

~* ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΠΑΥΛΟΥ :

~ * ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΠΑΥΛΟΥ
~~ ** ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ :
Κεφάλαιον Α΄.
Στίχοι 1-15. Ο Παύλος επαινεί τους χριστιανούς της Ρώμης και εκφράζει την επιθυμίαν να τους επισκεφθή.

ΡμΑ-1. Παύλος, δούλος Ιησού Χριστού, κλητός απόστολος, αφωρισμένος εις ευαγγέλιον Θεού
ΡμΑ-2. ο προεπηγγείλατο δια των προφητών αυτού εν γραφαίς αγίαις
ΡμΑ-3. περί του υιού αυτού, του γενομένου εκ σπέρματος Δαυΐδ κατά σάρκα,
ΡμΑ-4. του ορισθέντος υιού Θεού εν δυνάμει κατά πνεύμα αγιωσύνης εξ αναστάσεως νεκρών, Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών,
ΡμΑ-5. δι’ ου ελάβομεν χάριν και αποστολήν εις υπακοήν πίστεως εν πάσι τοις έθνεσιν υπέρ του ονόματος αυτού,
ΡμΑ-6. εν οις έστε και υμείς κλητοί Ιησού Χριστού,
ΡμΑ-7. πάσι τοις ούσιν εν Ρώμη αγαπητοίς Θεού, κλητοίς αγίοις. χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού.
ΡμΑ-8. Πρώτον μεν ευχαριστώ τω Θεώ μου δια Ιησού Χριστού υπέρ πάντων υμών, ότι η πίστις υμών καταγγέλλεται εν όλω τω κόσμω.
ΡμΑ-9. μάρτυς γαρ μου έστιν ο Θεός, ω λατρεύω εν τω πνεύματι μου εν τω ευαγγελίω του υιού αυτού, ως αδιαλείπτως μνείαν υμών ποιούμαι,
ΡμΑ-10. πάντοτε επί των προσευχών μου δεόμενος ει πως ήδη ποτέ ευοδωθήσομαι εν τω θελήματι του Θεού ελθείν πρός υμάς.
ΡμΑ-11. επιποθώ γαρ ιδείν υμάς, ίνα τι μεταδώ χάρισμα υμίν πνευματικόν εις το στηριχθήναι υμάς,
ΡμΑ-12. τούτο δε έστι συμπαρακληθήναι εν υμίν δια της εν αλλήλοις πίστεως υμών τε και εμού.
ΡμΑ-13. ου θέλω δε υμάς αγνοείν, αδελφοί, ότι πολλάκις προεθέμην ελθείν πρός υμάς, και εκωλύθην άχρι του δεύρο, ίνα τινά καρπόν σχώ και εν υμίν καθώς και τοις λοιποίς έθνεσιν.
ΡμΑ-14. Έλλησι τε και βαρβάροις, σοφοίς τε και ανοήτοις οφειλέτης ειμί.
ΡμΑ-15. ούτω το κατ’ εμέ πρόθυμον και υμίν τοις εν Ρώμη ευαγγελίσασθαι.

Στίχοι 16-32. Η ενοχή και η τιμωρία των ειδωλολατρών.

ΡμΑ-16. ου γαρ επαισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού. δύναμις γαρ Θεού έστιν εις σωτηρίαν παντί τω πιστεύοντι, Ιουδαίω τε πρώτον και Έλληνι.
ΡμΑ-17. δικαιοσύνη γαρ Θεού εν αυτώ αποκαλύπτεται εκ πίστεως εις πίστιν, καθώς γέγραπται. ο δε δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται.
ΡμΑ-18. Αποκαλύπτεται γαρ οργή Θεού απ’ ουρανού επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν ανθρώπων των την αλήθειαν εν αδικία κατεχόντων,
ΡμΑ-19. διότι το γνωστόν του Θεού φανερόν έστιν εν αυτοίς. ο γαρ Θεός αυτοίς εφανέρωσε.
ΡμΑ-20. τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και θειότης, εις το είναι αυτούς αναπολογήτους,
ΡμΑ-21. διότι γνόντες τον Θεόν ουχ ως Θεόν εδόξασαν ή ευχαρίστησαν, αλλ’ εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία.
ΡμΑ-22. φάσκοντες είναι σοφοί εμωράνθησαν,
ΡμΑ-23. και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εν ομοιώματι εικόνος φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών.
ΡμΑ-24. Διό και παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εν ταις επιθυμίαις των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν του ατιμάζεσθαι τα σώματα αυτών εν αυτοίς,
ΡμΑ-25. οίτινες μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εν τω ψεύδει, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα, ος έστιν ευλογητός εις τους αιώνας. αμήν.
ΡμΑ-26. Δια τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας. αι τε γαρ θήλειαι αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν,
ΡμΑ-27. ομοίως δε και οι άρσενες αφέντες την φυσικήν χρήσιν της θηλείας εξεκαύθησαν εν τη ορέξει αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι και την αντιμισθίαν ην έδει της πλάνης αυτών εν εαυτοίς απολαμβάνοντες.
ΡμΑ-28. Και καθώς ουκ εδοκίμασαν τον Θεόν έχειν εν επιγνώσει, παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νουν, ποιείν τα μη καθήκοντα,
ΡμΑ-29. πεπληρωμένους πάση αδικία, πορνεία πονηρία πλεονεξία κακία, μεστούς φθόνου φόνου έριδος δόλου κακοηθείας,
ΡμΑ-30. ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγείς, υβριστάς, υπερηφάνους, αλαζόνας, εφευρετάς κακών, γονεύσιν απειθείς,
ΡμΑ-31. ασυνέτους, ασυνθέτους, αστόργους, ασπόνδους, ανελεήμονας.
ΡμΑ-32. οίτινες το δικαίωμα του Θεού επιγνόντες, ότι οι τα τοιαύτα πράσσοντες άξιοι θανάτου εισίν, ου μόνον αυτά ποιούσιν, αλλά και συνευδοκούσι τοις πράσσουσι.

Κεφάλαιον Β΄.
Στίχοι 1-29. Η οργή του Θεού θα εκδηλωθή και κατά των Ιουδαίων, οι οποίοι δεν τηρούν τον θείον νόμον.

ΡμΒ-1. Διό αναπολόγητος ει, ω άνθρωπε πας ο κρίνων. εν ω γαρ κρίνεις τον έτερον, σεαυτόν κατακρίνεις. τα γαρ αυτά πράσσεις ο κρίνων.
ΡμΒ-2. οίδαμεν δε ότι το κρίμα του Θεού έστι κατά αλήθειαν επί τους τα τοιαύτα πράσσοντας.
ΡμΒ-3. λογίζη δε τούτο, ω άνθρωπε ο κρίνων τους τα τοιαύτα πράσσοντας και ποιών αυτά, ότι συ εκφεύξη το κρίμα του Θεού;
ΡμΒ-4. ή του πλούτου της χρηστότητος αυτού και της ανοχής και της μακροθυμίας καταφρονείς, αγνοών ότι το χρηστόν του Θεού εις μετάνοιαν σε άγει;
ΡμΒ-5. κατά δε την σκληρότητα σου και αμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτώ οργήν εν ημέρα οργής και αποκαλύψεως και δικαιοκρισίας του Θεού,
ΡμΒ-6. ος αποδώσει εκάστω κατά τα έργα αυτού,
ΡμΒ-7. τοις μεν καθ’ υπομονήν έργου αγαθού δόξαν και τιμήν και αφθαρσίαν ζητούσι ζωήν αιώνιον,
ΡμΒ-8. τοις δε εξ εριθείας, και απειθούσι μεν τη αληθεία, πειθομένοις δε τη αδικία, θυμός και οργή.
ΡμΒ-9. θλίψις και στενοχωρία επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου του κατεργαζομένου το κακόν, Ιουδαίου τε πρώτον και Έλληνος.
ΡμΒ-10. δόξα δε και τιμή και ειρήνη παντί τω εργαζομένω το αγαθόν, Ιουδαίω τε πρώτον και Έλληνι.
ΡμΒ-11. ου γαρ έστι προσωποληψία παρά τω Θεώ.
ΡμΒ-12. όσοι γαρ ανόμως ήμαρτον, ανόμως και απολούνται. και όσοι εν νόμω ήμαρτον, δια νόμου κριθήσονται.
ΡμΒ-13. ου γαρ οι ακροαταί του νόμου δίκαιοι παρά τω Θεώ, αλλ’ οι ποιηταί του νόμου δικαιωθήσονται.
ΡμΒ-14. όταν γαρ έθνη τα μη νόμον έχοντα φύσει τα του νόμου ποιή, ούτοι νόμον μη έχοντες εαυτοίς είσι νόμος,
ΡμΒ-15. οίτινες ενδείκνυνται το έργον του νόμου γραπτόν εν ταις καρδίαις αυτών, συμμαρτυρούσης αυτών της συνειδήσεως και μεταξύ αλλήλων των λογισμών κατηγορούντων ή απολογουμένων --
ΡμΒ-16. εν ημέρα ότε κρινεί ο Θεός τα κρυπτά των ανθρώπων κατά το ευαγγέλιον μου δια Ιησού Χριστού.
ΡμΒ-17. Ίδε συ Ιουδαίος επονομάζη, και επαναπαύη τω νόμω, και καυχάσαι εν Θεώ,
ΡμΒ-18. και γινώσκεις το θέλημα, και δοκιμάζεις τα διαφέροντα, κατηχούμενος εκ του νόμου,
ΡμΒ-19. πέποιθας τε σεαυτόν οδηγόν είναι τυφλών, φως των εν σκότει,
ΡμΒ-20. παιδευτήν αφρόνων, διδάσκαλον νηπίων, έχοντα την μόρφωσιν της γνώσεως και της αληθείας εν τω νόμω.
ΡμΒ-21. ο ουν διδάσκων έτερον σεαυτόν ου διδάσκεις; ο κηρύσσων μη κλέπτειν κλέπτεις;
ΡμΒ-22. ο λέγων μη μοιχεύειν μοιχεύεις; ο βδελυσσόμενος τα είδωλα ιεροσυλείς;
ΡμΒ-23. ος εν νόμω καυχάσαι, δια της παραβάσεως του νόμου τον Θεόν ατιμάζεις;
ΡμΒ-24. το γαρ όνομα του Θεού δι’ υμάς βλασφημείται εν τοις έθνεσι, καθώς γέγραπται.
ΡμΒ-25. περιτομή μεν γαρ ωφελεί, εάν νόμον πράσσης. εάν δε παραβάτης νόμου ης, η περιτομή σου ακροβυστία γέγονεν.
ΡμΒ-26. εάν ουν η ακροβυστία τα δικαιώματα του νόμου φυλάσση, ουχί η ακροβυστία αυτού εις περιτομήν λογισθήσεται;
ΡμΒ-27. και κρινεί η εκ φύσεως ακροβυστία, τον νόμον τελούσα, σε τον δια γράμματος και περιτομής παραβάτην νόμου.
ΡμΒ-28. ου γαρ ο εν τω φανερώ Ιουδαίος εστίν, ουδέ η εν τω φανερώ εν σαρκί περιτομή,
ΡμΒ-29. αλλ’ ο εν τω κρυπτώ Ιουδαίος, και περιτομή καρδίας εν πνεύματι, ου γράμματι, ου ο έπαινος ουκ εξ ανθρώπων, αλλ’ εκ του Θεού.

Κεφάλαιον Γ΄.
Στίχοι 1-20. Οι Ιουδαίοι και ειδωλολάτραι έχουν ανάγκην δικαιώσεως.

ΡμΓ-1. Τι ουν το περισσόν του Ιουδαίου, ή τις η ωφέλεια της περιτομής;
ΡμΓ-2. πολύ κατά πάντα τρόπον. πρώτον μεν γαρ ότι επιστεύθησαν τα λόγια του Θεού.
ΡμΓ-3. τι γαρ ει ηπίστησαν τινές; μη η απιστία αυτών την πίστιν του Θεού καταργήσει;
ΡμΓ-4. μη γένοιτο. γινέσθω δε ο Θεός αληθής, πας δε άνθρωπος ψεύστης, καθώς γέγραπται. όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαι σε.
ΡμΓ-5. ει δε η αδικία ημών Θεού δικαιοσύνην συνίστησι, τι ερούμεν; μη άδικος ο Θεός ο επιφέρων την οργήν; κατά άνθρωπον λέγω.
ΡμΓ-6. μη γένοιτο. επεί πως κρινεί ο Θεός τον κόσμον;
ΡμΓ-7. ει γαρ η αλήθεια του Θεού εν τω εμώ ψεύσματι επερίσσευσεν εις την δόξαν αυτού, τι έτι καγώ ως αμαρτωλός κρίνομαι;
ΡμΓ-8. και μη καθώς βλασφημούμεθα και καθώς φασί τινές ημάς λέγειν ότι ποιήσωμεν τα κακά ίνα έλθη τα αγαθά; ων το κρίμα ένδικον εστί.
ΡμΓ-9. Τι ουν; προεχόμεθα; ου πάντως. προητιασάμεθα γαρ Ιουδαίους τε και Έλληνας πάντας υφ’ αμαρτίαν είναι,
ΡμΓ-10. καθώς γέγραπται ότι ουκ έστι δίκαιος ουδέ εις,
ΡμΓ-11. ουκ έστιν ο συνιών, ουκ έστιν ο εκζητών τον Θεόν.
ΡμΓ-12. πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν. ουκ έστι ποιών χρηστότητα, ουκ έστιν έως ενός.
ΡμΓ-13. τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών, ταις γλώσσαις αυτών εδολιούσαν, ιός ασπίδων υπό τα χείλη αυτών.
ΡμΓ-14. ων το στόμα αράς και πικρίας γέμει.
ΡμΓ-15. οξείς οι πόδες αυτών εκχέαι αίμα,
ΡμΓ-16. σύντριμμα και ταλαιπωρία εν ταις οδοίς αυτών,
ΡμΓ-17. και οδόν ειρήνης ουκ έγνωσαν.
ΡμΓ-18. ουκ έστι φόβος Θεού απέναντι των οφθαλμών αυτών.
ΡμΓ-19. Οίδαμεν δε ότι όσα ο νόμος λέγει τοις εν τω νόμω λαλεί, ίνα παν στόμα φραγή και υπόδικος γένηται πας ο κόσμος τω Θεώ,
ΡμΓ-20. διότι εξ έργων νόμου ου δικαιωθήσεται πάσα σαρξ ενώπιον αυτού. δια γαρ νόμου επίγνωσις αμαρτίας.

Στίχοι 21-31. Η δικαίωσις παρέχεται εις όλους δια της πίστεως εις τον Ιησούν Χριστόν.

ΡμΓ-21. Νυνί δε χωρίς νόμου δικαιοσύνη Θεού πεφανέρωται, μαρτυρουμένη υπό του νόμου και των προφητών,
ΡμΓ-22. δικαιοσύνη δε Θεού δια πίστεως Ιησού Χριστού εις πάντας και επί πάντας τους πιστεύοντας. ου γαρ έστι διαστολή.
ΡμΓ-23. πάντες γαρ ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού,
ΡμΓ-24. δικαιούμενοι δωρεάν τη αυτού χάριτι δια της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού,
ΡμΓ-25. ον προέθετο ο Θεός ιλαστήριον δια της πίστεως εν τω αυτού αίματι, εις ένδειξιν της δικαιοσύνης αυτού δια την πάρεσιν των προγεγονότων αμαρτημάτων
ΡμΓ-26. εν τη ανοχή του Θεού, πρός ένδειξιν της δικαιοσύνης αυτού εν τω νυν καιρώ, εις το είναι αυτόν δίκαιον και δικαιούντα τον εκ πίστεως Ιησού.
ΡμΓ-27. Πού ουν η καύχησις; εξεκλείσθη. δια ποίου νόμου; των έργων; ουχί, αλλά δια νόμου πίστεως.
ΡμΓ-28. λογιζόμεθα ουν πίστει δικαιούσθαι άνθρωπον χωρίς έργων νόμου.
ΡμΓ-29. ή Ιουδαίων ο Θεός μόνον; ουχί δε και εθνών; ναι και εθνών,
ΡμΓ-30. επείπερ εις ο Θεός ος δικαιώσει περιτομήν εκ πίστεως και ακροβυστίαν δια της πίστεως.
ΡμΓ-31. νόμον ουν καταργούμεν δια της πίστεως; μη γένοιτο, αλλά νόμον ιστώμεν.
Κεφάλαιον Δ΄.
Στίχοι 1-25. Και αυτός ο Αβραάμ εδικαιώθη δια της πίστεως.

ΡμΔ-1. Τι ουν ερούμεν Αβραάμ τον πατέρα ημών ευρηκέναι κατά σάρκα;
ΡμΔ-2. ει γαρ Αβραάμ εξ έργων εδικαιώθη, έχει καύχημα, αλλ’ ου πρός τον Θεόν.
ΡμΔ-3. τι γαρ η Γραφή λέγει; επίστευσε δε Αβραάμ τω Θεώ, και ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην.
ΡμΔ-4. τω δε εργαζομένω ο μισθός ου λογίζεται κατά χάριν, αλλά κατά οφείλημα.
ΡμΔ-5. τω δε μη εργαζομένω, πιστεύοντι δε επί τον δικαιούντα τον ασεβή, λογίζεται η πίστις αυτού εις δικαιοσύνην,
ΡμΔ-6. καθάπερ και Δαβίδ λέγει τον μακαρισμόν του ανθρώπου ω ο Θεός λογίζεται δικαιοσύνην χωρίς έργων.
ΡμΔ-7. μακάριοι ων αφέθησαν αι ανομίαι και ων επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι.
ΡμΔ-8. μακάριος ανήρ ω ου μη λογίσηται Κύριος αμαρτίαν.
ΡμΔ-9. ο μακαρισμός ουν ούτος επί την περιτομήν ή επί την ακροβυστίαν; λέγομεν γαρ ότι ελογίσθη τω Αβραάμ η πίστις εις δικαιοσύνην.
ΡμΔ-10. πως ουν ελογίσθη; εν περιτομή όντι ή εν ακροβυστία; ουκ εν περιτομή, αλλ’ εν ακροβυστία.
ΡμΔ-11. και σημείον έλαβε περιτομής, σφραγίδα της δικαιοσύνης της πίστεως της εν τη ακροβυστία, εις το είναι αυτόν πατέρα πάντων των πιστευόντων δι’ ακροβυστίας, εις το λογισθήναι και αυτοίς την δικαιοσύνην,
ΡμΔ-12. και πατέρα περιτομής τοις ουκ εκ περιτομής μόνον, αλλά και τοις στοιχούσι τοις ίχνεσι της εν τη ακροβυστία πίστεως του πατρός ημών Αβραάμ.
ΡμΔ-13. ου γαρ δια νόμου η επαγγελία τω Αβραάμ ή τω σπέρματι αυτού, το κληρονόμον αυτόν είναι του κόσμου, αλλά δια δικαιοσύνης πίστεως.
ΡμΔ-14. ει γαρ οι εκ νόμου κληρονόμοι, κεκένωται η πίστις και κατήργηται η επαγγελία.
ΡμΔ-15. ο γαρ νόμος οργήν κατεργάζεται. ου γαρ ουκ έστι νόμος, ουδέ παράβασις.
ΡμΔ-16. Δια τούτο εκ πίστεως, ίνα κατά χάριν, εις το είναι βεβαίαν την επαγγελίαν παντί τω σπέρματι, ου τω εκ του νόμου μόνον, αλλά και τω εκ πίστεως Αβραάμ, ος έστι πατήρ πάντων ημών,
ΡμΔ-17. καθώς γέγραπται ότι πατέρα πολλών εθνών τέθεικα σε, κατέναντι ου επίστευσε Θεού του ζωοποιούντος τους νεκρούς και καλούντος τα μη όντα ως όντα.
ΡμΔ-18. ος παρ’ ελπίδα έπ’ ελπίδι επίστευσεν, εις το γενέσθαι αυτόν πατέρα πολλών εθνών κατά το ειρημένον. ούτως έσται το σπέρμα σου.
ΡμΔ-19. και μη ασθενήσας τη πίστη ου κατενόησε το εαυτού σώμα ήδη νενεκρωμένον, εκατονταέτης που υπάρχων, και την νέκρωσιν μήτρας Σάρρας.
ΡμΔ-20. εις δε την επαγγελίαν του Θεού ου διεκρίθη τη απιστία, αλλ’ ενεδυναμώθη τη πίστει, δους δόξαν τω Θεώ
ΡμΔ-21. και πληροφορηθείς ότι ο επήγγελται δυνατός έστι και ποιήσαι.
ΡμΔ-22. διό και ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην.
ΡμΔ-23. Ουκ εγράφη δε δι’ αυτόν μόνον ότι ελογίσθη αυτώ,
ΡμΔ-24. αλλά και δι’ ημάς οις μέλλει λογίζεσθαι, τοις πιστεύουσιν επί τον εγείραντα Ιησούν τον Κύριον ημών εκ νεκρών,
ΡμΔ-25. ος παρεδόθη δια τα παραπτώματα ημών και ηγέρθη δια την δικαίωσιν ημών.

Κεφάλαιον Ε΄.
Στίχοι 1-11. Η δικαίωσις γίνεται δια της σταυρικής θυσίας του Χριστού.

ΡμΕ-1. Δικαιωθέντες ουν εκ πίστεως ειρήνην έχομεν πρός τον Θεόν δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,
ΡμΕ-2. δι’ ου και την προσαγωγήν εσχήκαμεν τη πίστει εις την χάριν ταύτην εν η εστήκαμεν, και καυχώμεθα έπ’ ελπίδι της δόξης του Θεού.
ΡμΕ-3. ου μόνον δε, αλλά και καυχώμεθα εν ταις θλίψεσιν, ειδότες ότι η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται,
ΡμΕ-4. η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα,
ΡμΕ-5. η δε ελπίς ου καταισχύνει, ότι η αγάπη του Θεού εκκέχυται εν ταις καρδίαις ημών δια Πνεύματος Αγίου του δοθέντος ημίν.
ΡμΕ-6. έτι γαρ Χριστός όντων ημών ασθενών κατά καιρόν υπέρ ασεβών απέθανε.
ΡμΕ-7. μόλις γαρ υπέρ δικαίου τις αποθανείται. υπέρ γαρ του αγαθού τάχα τις και τολμά αποθανείν.
ΡμΕ-8. συνίστησι δε την εαυτού αγάπην εις ημάς ο Θεός, ότι έτι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανε.
ΡμΕ-9. πολλώ ουν μάλλον δικαιωθέντες νυν εν τω αίματι αυτού σωθησόμεθα δι’ αυτού από της οργής.
ΡμΕ-10. ει γαρ εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ δια του θανάτου του υιού αυτού, πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τη ζωή αυτού.
ΡμΕ-11. ου μόνον δε, αλλά και καυχώμενοι εν τω Θεώ δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι’ ου νυν την καταλλαγήν ελάβομεν.

Στίχοι 12-21. Ο θάνατος εισήλθεν εις το ανθρώπινον γένος δια του Αδάμ, η δε σωτηρία παρέχεται δια του Ιησού Χριστού.

ΡμΕ-12. Δια τούτο ώσπερ δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον εισήλθε και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν, εφ’ ω πάντες ήμαρτον. --
ΡμΕ-13. άχρι γαρ νόμου αμαρτία ην εν κόσμω, αμαρτία δε ουκ ελλογείται μη όντος νόμου.
ΡμΕ-14. αλλ’ εβασίλευσεν ο θάνατος από Αδάμ μέχρι Μωϋσέως και επί τους μη αμαρτήσαντας επί τω ομοιώματι της παραβάσεως Αδάμ, ος έστι τύπος του μέλλοντος.
ΡμΕ-15. Άλλ’ ουχ ως το παράπτωμα, ούτω και το χάρισμα. ει γαρ τω του ενός παραπτώματι οι πολλοί απέθανον, πολλώ μάλλον η χάρις του Θεού και η δωρεά εν χάριτι τη του ενός ανθρώπου Ιησού Χριστού εις τους πολλούς επερίσσευσε.
ΡμΕ-16. και ουχ ως δι’ ενός αμαρτήσαντος το δώρημα. το μεν γαρ κρίμα εξ ενός εις κατάκριμα, το δε χάρισμα εκ πολλών παραπτωμάτων εις δικαίωμα.
ΡμΕ-17. ει γαρ τω του ενός παραπτώματι ο θάνατος εβασίλευσε δια του ενός, πολλώ μάλλον οι την περισσείαν της χάριτος και της δωρεάς της δικαιοσύνης λαμβάνοντες εν ζωή βασιλεύσουσι δια του ενός Ιησού Χριστού.
ΡμΕ-18. Άρα ουν ως δι’ ενός παραπτώματος, εις πάντας ανθρώπους εις κατάκριμα, ούτω και δι’ ενός δικαιώματος εις πάντας ανθρώπους εις δικαίωσιν ζωής.
ΡμΕ-19. ώσπερ γαρ δια της παρακοής του ενός ανθρώπου αμαρτωλοί κατεστάθησαν οι πολλοί, ούτω και δια της υπακοής του ενός δίκαιοι κατασταθήσονται οι πολλοί.
ΡμΕ-20. νόμος δε παρεισήλθεν ίνα πλεονάση το παράπτωμα. ου δε επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις,
ΡμΕ-21. ίνα ώσπερ εβασίλευσεν η αμαρτία εν τω θανάτω, ούτω και η χάρις βασιλεύση δια δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.

Κεφάλαιον ΣΤ΄.
Στίχοι 1-23. Όσοι εδικαιώθησαν δεν αμαρτάνουν πλέον, αλλά φέρουν καρπούς αγιασμού.

ΡμΣΤ-1. Τι ουν ερούμεν; επιμενούμεν τη αμαρτία ίνα η χάρις πλεονάση;
ΡμΣΤ-2. μη γένοιτο. οίτινες απεθάνομεν τη αμαρτία, πως έτι ζήσομεν εν αυτή;
ΡμΣΤ-3. ή αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν;
ΡμΣΤ-4. συνετάφημεν ουν αυτώ δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών δια της δόξης του πατρός, ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν.
ΡμΣΤ-5. ει γαρ σύμφυτοι γεγόναμεν τω ομοιώματι του θανάτου αυτού, αλλά και της αναστάσεως εσόμεθα,
ΡμΣΤ-6. τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη ίνα καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, του μηκέτι δουλεύειν ημάς τη αμαρτία.
ΡμΣΤ-7. ο γαρ αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας.
ΡμΣΤ-8. ει δε απεθάνομεν συν Χριστώ, πιστεύομεν ότι και συζήσομεν αυτώ,
ΡμΣΤ-9. ειδότες ότι Χριστός εγερθείς εκ νεκρών ουκέτι αποθνήσκει, θάνατος αυτού ουκέτι κυριεύει.
ΡμΣΤ-10. ο γαρ απέθανε, τη αμαρτία απέθανεν εφάπαξ, ο δε ζη, ζη τω Θεώ.
ΡμΣΤ-11. ούτω και υμείς λογίζεσθε εαυτούς νεκρούς μεν είναι τη αμαρτία, ζώντας δε τω Θεώ εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.
ΡμΣΤ-12. Μη ουν βασιλευέτω η αμαρτία εν τω θνητώ υμών σώματι εις το υπακούειν αυτή εν ταις επιθυμίαις αυτού,
ΡμΣΤ-13. μηδέ παριστάνετε τα μέλη υμών όπλα αδικίας τη αμαρτία, αλλά παραστήσατε εαυτούς τω Θεώ ως εκ νεκρών ζώντας και τα μέλη υμών όπλα δικαιοσύνης τω Θεώ.
ΡμΣΤ-14. αμαρτία γαρ υμών ου κυριεύσει. ου γαρ έστε υπό νόμον, αλλ’ υπό χάριν.
ΡμΣΤ-15. Τι ουν; αμαρτήσομεν ότι ουκ εσμέν υπό νόμον, αλλ’ υπό χάριν; μη γένοιτο.
ΡμΣΤ-16. ουκ οίδατε ότι ω παριστάνετε εαυτούς δούλους εις υπακοήν, δούλοι εστέ ω υπακούετε, ήτοι αμαρτίας εις θάνατον ή υπακοής εις δικαιοσύνην;
ΡμΣΤ-17. χάρις δε τω Θεώ ότι ήτε δούλοι της αμαρτίας, υπηκούσατε δε εκ καρδίας εις ον παρεδόθητε τύπον διδαχής,
ΡμΣΤ-18. ελευθερωθέντες δε από της αμαρτίας εδουλώθητε τη δικαιοσύνη.
ΡμΣΤ-19. ανθρώπινον λέγω δια την ασθένειαν της σαρκός υμών. ώσπερ γαρ παρεστήσατε τα μέλη υμών δούλα τη ακαθαρσία και τη ανομία, ούτω νυν παραστήσατε τα μέλη υμών δούλα τη δικαιοσύνη εις αγιασμόν.
ΡμΣΤ-20. ότε γαρ δούλοι ήτε της αμαρτίας, ελεύθεροι ήτε τη δικαιοσύνη.
ΡμΣΤ-21. τίνα ουν καρπόν είχετε τότε εφ’ οις νυν επαισχύνεσθε; το γαρ τέλος εκείνων θάνατος.
ΡμΣΤ-22. νυνί δε ελευθερωθέντες από της αμαρτίας δουλωθέντες δε τω Θεώ έχετε τον καρπόν υμών εις αγιασμόν, το δε τέλος ζωήν αιώνιον.
ΡμΣΤ-23. τα γαρ οψώνια της αμαρτίας θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.

Κεφάλαιον Ζ΄.
Στίχοι 1-6. Οι Χριστιανοί δεν είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν εις τον Μωσαϊκόν νόμον.

ΡμΖ-1. Ή αγνοείτε, αδελφοί. γινώσκουσι γαρ νόμον λαλώ. ότι ο νόμος κυριεύει του ανθρώπου εφ’ όσον χρόνον ζη;
ΡμΖ-2. η γαρ ύπανδρος γυνή τω ζώντι ανδρί δέδεται νόμω. εάν δε αποθάνη ο ανήρ, κατήργηται από του νόμου του ανδρός.
ΡμΖ-3. άρα ουν ζώντος του ανδρός μοιχαλίς χρηματίσει εάν γένηται ανδρί ετέρω. εάν δε αποθάνη ο ανήρ, ελευθέρα εστίν από του νόμου, του μη είναι αυτήν μοιχαλίδα γενομένην ανδρί ετέρω.
ΡμΖ-4. ώστε, αδελφοί μου, και υμείς εθανατώθητε τω νόμω δια του σώματος του Χριστού εις το γενέσθαι υμάς ετέρω, τω εκ νεκρών εγερθέντι, ίνα καρποφορήσωμεν τω Θεώ.
ΡμΖ-5. ότε γαρ ήμεν εν τη σαρκί, τα παθήματα των αμαρτιών τα δια του νόμου ενηργείτο εν τοις μέλεσιν ημών εις το καρποφορήσαι τω θανάτω.
ΡμΖ-6. νυνί δε κατηργήθημεν από του νόμου, αποθανόντες εν ω κατειχόμεθα, ώστε δουλεύειν ημάς εν καινότητι πνεύματος και ου παλαιότητι γράμματος.

Στίχοι 7-13. Η αμαρτία ανέζησε και επληθύνθη εξ αφορμής του νόμου.

ΡμΖ-7. Τι ουν ερούμεν; ο νόμος αμαρτία; μη γένοιτο. αλλά την αμαρτίαν ουκ έγνων ει μη δια νόμου. την τε γαρ επιθυμίαν ουκ ήδειν ει μη ο νόμος έλεγεν, ουκ επιθυμήσεις.
ΡμΖ-8. αφορμήν δε λαβούσα η αμαρτία δια της εντολής κατειργάσατο εν εμοί πάσαν επιθυμίαν. χωρίς γαρ νόμου αμαρτία νεκρά.
ΡμΖ-9. εγώ δε έζων χωρίς νόμου ποτέ. ελθούσης δε της εντολής η αμαρτία ανέζησεν,
ΡμΖ-10. εγώ δε απέθανον, και ευρέθη μοι η εντολή η εις ζωήν, αύτη εις θάνατον.
ΡμΖ-11. η γαρ αμαρτία αφορμήν λαβούσα δια της εντολής εξηπάτησε με και δι’ αυτής απέκτεινεν.
ΡμΖ-12. ώστε ο μεν νόμος άγιος, και η εντολή αγία και δικαία και αγαθή.
ΡμΖ-13. το ουν αγαθόν εμοί γέγονε θάνατος; μη γένοιτο. αλλά η αμαρτία, ίνα φανή αμαρτία, δια του αγαθού μοι κατεργαζομένη θάνατον, ίνα γένηται καθ’ υπερβολήν αμαρτωλός η αμαρτία δια της εντολής.

Στίχοι 14-25. Ο αμαρτωλός και η εσωτερική πάλη κατά της αμαρτίας.

ΡμΖ-14. οίδαμεν γαρ ότι ο νόμος πνευματικός έστιν. εγώ δε σαρκικός είμι, πεπραμένος υπό την αμαρτίαν.
ΡμΖ-15. ο γαρ κατεργάζομαι ου γινώσκω. ου γαρ ο θέλω τούτο πράσσω, αλλ’ ο μισώ τούτο ποιώ.
ΡμΖ-16. ει δε ο ου θέλω τούτο ποιώ, σύμφημι τω νόμω ότι καλός.
ΡμΖ-17. νυνί δε ουκέτι εγώ κατεργάζομαι αυτό, αλλ’ η οικούσα εν εμοί αμαρτία.
ΡμΖ-18. οίδα γαρ ότι ουκ οικεί εν εμοί, τουτ’ έστιν εν τη σαρκί μου, αγαθόν. το γαρ θέλειν παράκειται μοι, το δε κατεργάζεσθαι το καλόν ουχ ευρίσκω.
ΡμΖ-19. ου γαρ ο θέλω ποιώ αγαθόν, αλλ’ ο ου θέλω κακόν τούτο πράσσω.
ΡμΖ-20. ει δε ο ου θέλω εγώ τούτο ποιώ, ουκέτι εγώ κατεργάζομαι αυτό, αλλ’ η οικούσα εν εμοί αμαρτία.
ΡμΖ-21. ευρίσκω άρα τον νόμον τω θέλοντι εμοί ποιείν το καλόν, ότι εμοί το κακόν παράκειται.
ΡμΖ-22. συνήδομαι γαρ τω νόμω του Θεού κατά τον έσω άνθρωπον,
ΡμΖ-23. βλέπω δε έτερον νόμον εν τοις μέλεσι μου αντιστρατευόμενον τω νόμω του νοός μου και αιχμαλωτίζοντα με εν τω νόμω της αμαρτίας τω όντι εν τοις μέλεσι μου.
ΡμΖ-24. Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος! τις με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου;
ΡμΖ-25. ευχαριστώ τω Θεώ δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών. άρα ουν αυτός εγώ τω μεν νοΐ δουλεύω νόμω Θεού, τη δε σαρκί νόμω αμαρτίας.
Κεφάλαιον Η΄.
Στίχοι 1-17. Νέα ζωή εγχύνεται υπό του Αγίου Πνεύματος εις όσους εδικαιώθησαν.

ΡμΗ-1. Ουδέν άρα νυν κατάκριμα τοις εν Χριστώ Ιησού μη κατά σάρκα περιπατούσιν, αλλά κατά πνεύμα.
ΡμΗ-2. ο γαρ νόμος του πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού ηλευθέρωσε με από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου.
ΡμΗ-3. το γαρ αδύνατον του νόμου, εν ω ησθένει δια της σαρκός, ο Θεός τον εαυτού υιόν πέμψας εν ομοιώματι σαρκός αμαρτίας και περί αμαρτίας, κατέκρινε την αμαρτίαν εν τη σαρκί,
ΡμΗ-4. ίνα το δικαίωμα του νόμου πληρωθή εν ημίν τοις μη κατά σάρκα περιπατούσιν, αλλά κατά πνεύμα.
ΡμΗ-5. οι γαρ κατά σάρκα όντες τα της σαρκός φρονούσιν, οι δε κατά πνεύμα τα του πνεύματος.
ΡμΗ-6. το γαρ φρόνημα της σαρκός θάνατος, το δε φρόνημα του πνεύματος ζωή και ειρήνη. διότι το φρόνημα της σαρκός έχθρα εις Θεόν.
ΡμΗ-7. τω γαρ νόμω του Θεού ουχ υποτάσσεται. ουδέ γαρ δύναται.
ΡμΗ-8. οι δε εν σαρκί όντες Θεώ αρέσαι ου δύνανται.
ΡμΗ-9. υμείς δε ουκ εστέ εν σαρκί, αλλ’ εν πνεύματι, είπερ Πνεύμα Θεού οικεί εν υμίν. ει δε τις Πνεύμα Χριστού ουκ έχει, ούτος ουκ έστιν αυτού.
ΡμΗ-10. ει δε Χριστός εν υμίν, το μεν σώμα νεκρόν δι’ αμαρτίαν, το δε πνεύμα ζωή δια δικαιοσύνην.
ΡμΗ-11. ει δε το Πνεύμα του εγείραντος Ιησούν εκ νεκρών οικεί εν υμίν, ο εγείρας τον Χριστόν εκ νεκρών ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα υμών δια το ενοικούν αυτού Πνεύμα εν υμίν.
ΡμΗ-12. Άρα ουν, αδελφοί, οφειλέται εσμέν ου τη σαρκί του κατά σάρκα ζην.
ΡμΗ-13. ει γαρ κατά σάρκα ζήτε, μέλλετε αποθνήσκειν. ει δε Πνεύματι τας πράξεις του σώματος θανατούτε, ζήσεσθε.
ΡμΗ-14. όσοι γαρ Πνεύματι Θεού άγονται, ούτοι εισίν υιοί Θεού.
ΡμΗ-15. ου γαρ ελάβετε πνεύμα δουλείας πάλιν εις φόβον, αλλ’ ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, εν ω κράζομεν. αββά ο πατήρ.
ΡμΗ-16. αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα Θεού.
ΡμΗ-17. ει δε τέκνα, και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, είπερ συμπάσχομεν ίνα και συνδοξασθώμεν.

Στίχοι 18-39. Η τελική δόξα εξασφαλίζεται δια των θλίψεων της παρούσης ζωής. Το Πνεύμα το Άγιον βοηθός εις τας αδυναμίας μας.

ΡμΗ-18. Λογίζομαι γαρ ότι ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού πρός την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς.
ΡμΗ-19. η γαρ αποκαραδοκία της κτίσεως την αποκάλυψιν των υιών του Θεού απεκδέχεται.
ΡμΗ-20. τη γαρ ματαιότητι η κτίσις υπετάγη, ουχ εκούσα, αλλά δια τον υποτάξαντα, έπ’ ελπίδι
ΡμΗ-21. ότι και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού.
ΡμΗ-22. οίδαμεν γαρ ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και συνωδίνει άχρι του νυν.
ΡμΗ-23. ου μόνον δε, αλλά και αυτοί την απαρχήν του Πνεύματος έχοντες και ημείς αυτοί εν εαυτοίς στενάζομεν υιοθεσίαν απεκδεχόμενοι, την απολύτρωσιν του σώματος ημών.
ΡμΗ-24. τη γαρ ελπίδι εσώθημεν. ελπίς δε βλεπομένη ουκ έστιν ελπίς. ο γαρ βλέπει τις, τι και ελπίζει;
ΡμΗ-25. ει δε ο ου βλέπομεν ελπίζομεν, δι’ υπομονής απεκδεχόμεθα.
ΡμΗ-26. Ωσαύτως δε και το Πνεύμα συναντιλαμβάνεται ταις ασθενείαις ημών. το γαρ τι προσευξόμεθα καθό δεί ουκ οίδαμεν, αλλ’ αυτό το Πνεύμα υπερεντυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις.
ΡμΗ-27. ο δε ερευνών τας καρδίας οίδε τι το φρόνημα του Πνεύματος, ότι κατά Θεόν εντυγχάνει υπέρ αγίων.
ΡμΗ-28. Οίδαμεν δε ότι τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν, τοις κατά πρόθεσιν κλητοίς ούσιν.
ΡμΗ-29. ότι ους προέγνω, και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του υιού αυτού, εις το είναι αυτόν πρωτότοκον εν πολλοίς αδελφοίς.
ΡμΗ-30. ους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε, και ους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσεν, ους δε εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε.
ΡμΗ-31. Τι ουν ερούμεν πρός ταύτα; ει ο Θεός υπέρ ημών, τις καθ’ ημών;
ΡμΗ-32. ος γε του ιδίου υιού ουκ εφείσατο, αλλ’ υπέρ ημών πάντων παρέδωκεν αυτόν, πως ουχί και συν αυτώ τα πάντα ημίν χαρίσεται;
ΡμΗ-33. τις εγκαλέσει κατά εκλεκτών Θεού; Θεός ο δικαιών.
ΡμΗ-34. τις ο κατακρίνων; Χριστός ο αποθανών, μάλλον δε και εγερθείς, ος και έστιν εν δεξιά του Θεού, ος και εντυγχάνει υπέρ ημών.
ΡμΗ-35. τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα;
ΡμΗ-36. καθώς γέγραπται ότι ένεκα σου θανατούμεθα όλην την ημέραν. ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής.
ΡμΗ-37. αλλ’ εν τούτοις πάσιν υπερνικώμεν δια του αγαπήσαντος ημάς.
ΡμΗ-38. πέπεισμαι γαρ ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα
ΡμΗ-39. ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.

Κεφάλαιον Θ΄.
Στίχοι 1-5. Ο Παύλος λυπείται δια την πώρωσιν του Ισραήλ.

ΡμΘ-1. Αλήθειαν λέγω εν Χριστώ, ου ψεύδομαι, συμμαρτυρούσης μοι της συνειδήσεως μου εν Πνεύματι Αγίω,
ΡμΘ-2. ότι λύπη μοι εστί μεγάλη και αδιάλειπτος οδύνη τη καρδία μου.
ΡμΘ-3. ηυχόμην γαρ αυτός εγώ ανάθεμα είναι από του Χριστού υπέρ των αδελφών μου, των συγγενών μου κατά σάρκα,
ΡμΘ-4. οίτινες είσιν Ισραηλίται, ων η υιοθεσία και η δόξα και αι διαθήκαι και η νομοθεσία και η λατρεία και αι επαγγελίαι,
ΡμΘ-5. ων οι πατέρες, και εξ ων ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας. αμήν.

Στίχοι 6-13. Η αποδοκιμασία του Ισραήλ και αι θείαι υποσχέσεις.

ΡμΘ-6. Ουχ οίον δε ότι εκπέπτωκεν ο λόγος του Θεού, ου γαρ πάντες οι εξ Ισραήλ, ούτοι Ισραήλ,
ΡμΘ-7. ουδ’ ότι εισί σπέρμα Αβραάμ, πάντες τέκνα, αλλ’ εν Ισαάκ κληθήσεται σοι σπέρμα.
ΡμΘ-8. τουτ’ έστιν ου τα τέκνα της σαρκός ταύτα τέκνα Θεού, αλλά τα τέκνα της επαγγελίας λογίζεται εις σπέρμα.
ΡμΘ-9. επαγγελίας γαρ ο λόγος ούτος. κατά τον καιρόν τούτον ελεύσομαι και έσται τη Σάρρα υιός.
ΡμΘ-10. ου μόνον δε, αλλά και Ρεβέκκα εξ ενός κοίτην έχουσα, Ισαάκ του πατρός ημών.
ΡμΘ-11. μήπω γαρ γεννηθέντων μηδέ πραξάντων τι αγαθόν ή κακόν, ίνα η κατ’ εκλογήν του Θεού πρόθεσις μένη, ουκ εξ έργων, αλλ’ εκ του καλούντος,
ΡμΘ-12. ερρέθη αυτή ότι ο μείζων δουλεύσει τω ελάσσονι,
ΡμΘ-13. καθώς γέγραπται. τον Ιακώβ ηγάπησα, τον δε Ησαύ εμίσησα.

Στίχοι 14-33. Η αποδοκιμασία του Ισραήλ και η Θεία δικαιοσύνη.

ΡμΘ-14. Τι ουν ερούμεν; μη αδικία παρά τω Θεώ; μη γένοιτο.
ΡμΘ-15. τω γαρ Μωϋσή λέγει. ελεήσω ον αν ελεώ, και οικτειρήσω ον αν οικτείρω.
ΡμΘ-16. άρα ουν ου του θέλοντος ουδέ του τρέχοντος, αλλά του ελεούντος Θεού.
ΡμΘ-17. λέγει γαρ η γραφή τω Φαραώ ότι εις αυτό τούτο εξήγειρα σε, όπως ενδείξωμαι εν σοι την δύναμιν μου, και όπως διαγγελή το όνομα μου εν πάση τη γη.
ΡμΘ-18. άρα ουν ον θέλει ελεεί, ον δε θέλει σκληρύνει.
ΡμΘ-19. Ερείς ουν μοι. τι έτι μέμφεται; τω γαρ βουλήματι αυτού τις ανθέστηκε;
ΡμΘ-20. μενούνγε, ω άνθρωπε, συ τις ει ο ανταποκρινόμενος τω Θεώ; μη ερεί το πλάσμα τω πλάσαντι, τι με εποίησας ούτως;
ΡμΘ-21. ή ουκ έχει εξουσίαν ο κεραμεύς του πηλού, εκ του αυτού φυράματος ποιήσαι ο μεν εις τιμήν σκεύος, ο δε εις ατιμίαν;
ΡμΘ-22. ει δε θέλων ο Θεός ενδείξασθαι την οργήν και γνωρίσαι το δυνατόν αυτού ήνεγκεν εν πολλή μακροθυμία σκεύη οργής κατηρτισμένα εις απώλειαν;
ΡμΘ-23. και ίνα γνωρίση τον πλούτον της δόξης αυτού επί σκεύη ελέους, -- α προητοίμασεν εις δόξαν;
ΡμΘ-24. ους και εκάλεσεν ημάς ου μόνον εξ Ιουδαίων, αλλά και εξ εθνών,
ΡμΘ-25. ως και εν τω Ωσηέ λέγει. καλέσω τον ου λαόν μου λαόν μου, και την ουκ ηγαπημένην ηγαπημένην.
ΡμΘ-26. και έσται εν τω τόπω ου ερρέθη αυτοίς, ου λαός μου υμείς, εκεί κληθήσονται υιοί Θεού ζώντος.
ΡμΘ-27. Ησαΐας δε κράζει υπέρ του Ισραήλ. εάν η ο αριθμός των υιών Ισραήλ ως η άμμος της θαλάσσης, το κατάλειμμα σωθήσεται.
ΡμΘ-28. λόγον γαρ συντελών και συντέμνων εν δικαιοσύνη, ότι λόγον συντετμημένον ποιήσει Κύριος επί της γης.
ΡμΘ-29. και καθώς προείρηκεν Ησαΐας, ει μη Κύριος Σαβαώθ εγκατέλιπεν ημίν σπέρμα, ως Σόδομα αν εγενήθημεν και ως Γόμορρα αν ωμοιώθημεν.
ΡμΘ-30. Τι ουν ερούμεν; ότι έθνη τα μη διώκοντα δικαιοσύνην κατέλαβε δικαιοσύνην, δικαιοσύνην δε την εκ πίστεως,
ΡμΘ-31. Ισραήλ δε διώκων νόμον δικαιοσύνης εις νόμον δικαιοσύνης ουκ έφθασε.
ΡμΘ-32. διατί; ότι ουκ εκ πίστεως, αλλ’ ως εξ έργων νόμου. προσέκοψαν γαρ τω λίθω του προσκόμματος,
ΡμΘ-33. καθώς γέγραπται. ιδού τίθημι εν Σιών λίθον προσκόμματος και πέτραν σκανδάλου, και πας ο πιστεύων έπ’ αυτώ ου καταισχυνθήσεται.

Κεφάλαιον Ι΄.
Στίχοι 1-13. Οι Ιουδαίοι δεν υπετάγησαν εις την δικαιοσύνην του Θεού.

ΡμΙ-1. Αδελφοί, η μεν ευδοκία της εμής καρδίας και η δέησις η πρός τον Θεόν υπέρ του Ισραήλ έστιν εις σωτηρίαν.
ΡμΙ-2. μαρτυρώ γαρ αυτοίς ότι ζήλον Θεού έχουσιν, αλλ’ ου κατ’ επίγνωσιν.
ΡμΙ-3. αγνοούντες γαρ την του Θεού δικαιοσύνην, και την ιδίαν δικαιοσύνην ζητούντες στήσαι, τη δικαιοσύνη του Θεού ουχ υπετάγησαν.
ΡμΙ-4. τέλος γαρ νόμου Χριστός εις δικαιοσύνην παντί τω πιστεύοντι.
ΡμΙ-5. Μωϋσής γαρ γράφει την δικαιοσύνην την εκ του νόμου, ότι ο ποιήσας αυτά άνθρωπος ζήσεται εν αυτοίς.
ΡμΙ-6. η δε εκ πίστεως δικαιοσύνη ούτω λέγει. μη είπης εν τη καρδία σου, τις αναβήσεται εις τον ουρανόν; τουτ’ έστι Χριστόν καταγαγείν.
ΡμΙ-7. ή τις καταβήσεται εις την άβυσσον; του’ έστι Χριστόν εκ νεκρών αναγαγείν.
ΡμΙ-8. αλλά τι λέγει; εγγύς σου το ρήμα έστιν, εν τω στόματι σου και εν τη καρδία σου. τουτ’ έστι το ρήμα της πίστεως ο κηρύσσομεν.
ΡμΙ-9. ότι εάν ομολογήσης εν τω στόματι σου Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός αυτόν ήγειρεν εκ νεκρών, σωθήση.
ΡμΙ-10. καρδία γαρ πιστεύεται εις δικαιοσύνην, στόματι δε ομολογείται εις σωτηρίαν.
ΡμΙ-11. λέγει γαρ η γραφή. πας ο πιστεύων έπ’ αυτώ ου καταισχυνθήσεται.
ΡμΙ-12. ου γαρ έστι διαστολή Ιουδαίου τε και Έλληνος. ο γαρ αυτός Κύριος πάντων, πλουτών εις πάντας τους επικαλουμένους αυτόν.
ΡμΙ-13. πας γαρ ος αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου σωθήσεται.

Στίχοι 14-21. Οι Ιουδαίοι δεν επίστευσαν εις το Ευαγγέλιον.

ΡμΙ-14. πως ουν επικαλέσονται εις ον ουκ επίστευσαν; πως δε πιστεύσουσιν ου ουκ ήκουσαν; πως δε ακούσουσι χωρίς κηρύσσοντος;
ΡμΙ-15. πως δε κηρύξουσιν εάν μη αποσταλώσι; καθώς γέγραπται. ως ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά!
ΡμΙ-16. Αλλ’ ου πάντες υπήκουσαν τω ευαγγελίω. Ησαΐας γαρ λέγει. Κύριε, τις επίστευσε τη ακοή ημών;
ΡμΙ-17. άρα η πίστις εξ ακοής, η δε ακοή δια ρήματος Θεού.
ΡμΙ-18. αλλά λέγω, μη ουκ ήκουσαν; μενούνγε εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών.
ΡμΙ-19. αλλά λέγω, μη ουκ έγνω Ισραήλ; πρώτος Μωϋσής λέγει. εγώ παραζηλώσω υμάς έπ’ ουκ έθνει, επί έθνει ασυνέτω παροργιώ υμάς.
ΡμΙ-20. Ησαΐας δε αποτολμά και λέγει. ευρέθην τοις εμέ μη ζητούσιν, εμφανής εγενόμην τοις εμέ μη επερωτώσι.
ΡμΙ-21. πρός δε τον Ισραήλ λέγει. όλην την ημέραν εξεπέτασα τας χείρας μου πρός λαόν απειθούντα και αντιλέγοντα.

Κεφάλαιον ΙΑ΄.
Στίχοι 1-10. Συνέπειαι της απιστίας των Ιουδαίων.

ΡμΙΑ-1. Λέγω ουν, μη απώσατο ο Θεός τον λαόν αυτού; μη γένοιτο. και γαρ εγώ Ισραηλίτης ειμί, εκ σπέρματος Αβραάμ, φυλής Βενιαμίν.
ΡμΙΑ-2. ουκ απώσατο ο Θεός τον λαόν αυτού ον προέγνω. ή ουκ οίδατε εν Ηλία τι λέγει η γραφή, ως εντυγχάνει τω Θεώ κατά του Ισραήλ λέγων;
ΡμΙΑ-3. Κύριε, του προφήτας σου απέκτειναν και τα θυσιαστήρια σου κατέσκαψαν, καγώ υπελείφθην μόνος, και ζητούσι την ψυχήν μου.
ΡμΙΑ-4. αλλά τι λέγει αυτώ ο χρηματισμός; κατέλιπον εμαυτώ επτακισχιλίους άνδρας, οίτινες ουκ έκαμψαν γόνυ τη Βάαλ.
ΡμΙΑ-5. ούτως ουν και εν τω νυν καιρώ λείμμα κατ’ εκλογήν χάριτος γέγονεν.
ΡμΙΑ-6. ει δε χάριτι, ουκέτι εξ έργων. επεί η χάρις ουκέτι γίνεται χάρις. ει δε εξ έργων, ουκέτι εστί χάρις. επεί το έργον ουκέτι εστίν έργον.
ΡμΙΑ-7. Τι ουν; ο επιζητεί Ισραήλ, τούτο ουκ επέτυχεν, η δε εκλογή επέτυχεν. οι δε λοιποί επωρώθησαν,
ΡμΙΑ-8. καθώς γέγραπται. έδωκεν αυτοίς ο Θεός πνεύμα κατανύξεως, οφθαλμούς του μη βλέπειν και ώτα του μη ακούειν, έως της σήμερον ημέρας.
ΡμΙΑ-9. και Δαυΐδ λέγει. γενηθήτω η τράπεζα αυτών εις παγίδα και εις θήραν και εις σκάνδαλον και εις ανταπόδομα αυτοίς.
ΡμΙΑ-10. σκοτισθήτωσαν οι οφθαλμοί αυτών του μη βλέπειν, και τον νώτον αυτών δια παντός σύγκαμψον.

Στίχοι 11-24. Η Θεία Πρόνοια και η πτώσις του Ισραήλ.

ΡμΙΑ-11. Λέγω ουν, μη έπταισαν ίνα πέσωσι; μη γένοιτο. αλλά τω αυτών παραπτώματι η σωτηρία τοις έθνεσιν, εις το παραζηλώσαι αυτούς.
ΡμΙΑ-12. ει δε το παράπτωμα αυτών πλούτος κόσμου χκαι το ήττημα αυτών πλούτος εθνών, πόσω μάλλον το πλήρωμα αυτών;
ΡμΙΑ-13. Υμίν γαρ λέγω τοις έθνεσιν. εφ’ όσον μεν είμι εγώ εθνών απόστολος, την διακονίαν μου δοξάζω,
ΡμΙΑ-14. ει πως παραζηλώσω μου την σάρκα και σώσω τινάς εξ αυτών.
ΡμΙΑ-15. ει γαρ η αποβολή αυτών καταλλαγή κόσμου, τις η πρόσληψις ει μη ζωή εκ νεκρών;
ΡμΙΑ-16. ει δε η απαρχή αγία, και το φύραμα. και ει η ρίζα αγία, και οι κλάδοι.
ΡμΙΑ-17. Ει δε τινές των κλάδων εξεκλάσθησαν, συ δε αγριέλαιος ων ενεκεντρίσθης εν αυτοίς και συγκοινωνός της ρίζης και της πιότητος της ελαίας εγένου,
ΡμΙΑ-18. μη κατακαυχώ των κλάδων. ει δε κατακαυχάσαι, ου συ την ρίζαν βαστάζεις, αλλ’ η ρίζα σε.
ΡμΙΑ-19. ερείς ουν. εξεκλάσθησαν οι κλάδοι, ίνα εγώ εγκεντρισθώ.
ΡμΙΑ-20. καλώς. τη απιστία εξεκλάσθησαν, συ δε τη πίστει έστηκας. μη υψηλοφρόνει, αλλά φοβού.
ΡμΙΑ-21. ει γαρ ο Θεός των κατά φύσιν κλάδων ουκ εφείσατο, μη πως ουδέ σου φείσεται.
ΡμΙΑ-22. ίδε ουν χρηστότητα και αποτομίαν Θεού, επί μεν τους πεσόντας αποτομίαν, επί δε σε χρηστότητα, εάν επιμείνης τη χρηστότητι. επεί και συ εκκοπήση.
ΡμΙΑ-23. και εκείνοι δε, εάν μη επιμείνωσι τη απιστία, εγκεντρισθήσονται. δυνατός γαρ ο Θεός έστι πάλιν εγκεντρίσαι αυτούς.
ΡμΙΑ-24. ει γαρ συ εκ της κατά φύσιν εξεκόπης αγριελαίου και παρά φύσιν ενεκεντρίσθης εις καλλιέλαιον, πόσω μάλλον ούτοι οι κατά φύσιν εγκεντριθήσονται τη ιδία ελαία;

Στίχοι 25-36. Ο Ισραήλ θα επιστρέψη χάρις εις το έλεος του Θεού.

ΡμΙΑ-25. Ου γαρ θέλω υμάς αγνοείν, αδελφοί, το μυστήριον τούτο, ίνα μη ήτε παρ’ εαυτοίς φρόνιμοι, ότι πώρωσις από μέρους τω Ισραήλ γέγονεν άχρις ου το πλήρωμα των εθνών εισέλθη,
ΡμΙΑ-26. και ούτω πας Ισραήλ σωθήσεται, καθώς γέγραπται. ήξει εκ Σιών ο ρυόμενος και αποστρέψει ασεβείας από Ιακώβ.
ΡμΙΑ-27. και αύτη αυτοίς η παρ’ εμού διαθήκη, όταν αφέλωμαι τας αμαρτίας αυτών.
ΡμΙΑ-28. κατά μεν το ευαγγέλιον εχθροί δι’ υμάς, κατά δε την εκλογήν αγαπητοί δια τους πατέρας.
ΡμΙΑ-29. αμεταμέλητα γαρ τα χαρίσματα και η κλήσις του Θεού.
ΡμΙΑ-30. ώσπερ γαρ και υμείς ποτέ ηπειθήσατε τω Θεώ, νυν δε ηλεήθητε τη τούτων απειθεία,
ΡμΙΑ-31. ούτω και ούτοι νυν ηπείθησαν, τω υμετέρω ελέει ίνα και αυτοί ελεηθώσι.
ΡμΙΑ-32. συνέκλεισε γαρ ο Θεός τους πάντας εις απείθειαν, ίνα τους πάντας ελεήση.
ΡμΙΑ-33. Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! ως ανεξερεύνητα τα κρίματα αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού!
ΡμΙΑ-34. τις γαρ έγνω νουν Κυρίου: ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο;
ΡμΙΑ-35. ή τις προέδωκεν αυτώ, και ανταποδοθήσεται αυτώ;
ΡμΙΑ-36. ότι εξ αυτού και δι’ αυτού και εις αυτόν τα πάντα. αυτώ η δόξα εις τους αιώνας. αμήν.

Κεφάλαιον ΙΒ΄.
Στίχοι 1-2. Θυσία ζώσα και λογική.

ΡμΙΒ-1. Παρακαλώ ουν υμάς, αδελφοί, δια των οικτιρμών του Θεού, παραστήσαι τα σώματα υμών θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον τω Θεώ, την λογικήν λατρείαν υμών,
ΡμΙΒ-2. και μη συσχηματίζεσθαι τω αιώνι τούτω, αλλά μεταμορφούσθαι τη ανακαινώσει του νοός υμών, εις το δοκιμάζειν υμάς τι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.

Στίχοι 3-21. Πως πρέπει να ζη ο πιστός ανά μέσον των άλλων Χριστιανών.

ΡμΙΒ-3. Λέγω γαρ δια της χάριτος της δοθείσης μοι παντί τω όντι εν υμίν, μη υπερφρονείν παρ’ ο δεί φρονείν, αλλά φρονείν εις το σωφρονείν, εκάστω ως ο Θεός εμέρισε μέτρον πίστεως.
ΡμΙΒ-4. καθάπερ γαρ εν ενί σώματι μέλη πολλά έχομεν, τα δε μέλη πάντα ου την αυτήν έχει πράξιν,
ΡμΙΒ-5. ούτως οι πολλοί εν σώμα εσμέν εν Χριστώ, ο δε καθ’ εις αλλήλων μέλη.
ΡμΙΒ-6. έχοντες δε χαρίσματα κατά την χάριν την δοθείσαν ημίν διάφορα, είτε προφητείαν, κατά την αναλογίαν της πίστεως,
ΡμΙΒ-7. είτε διακονίαν, εν τη διακονία, είτε ο διδάσκων, εν τη διδασκαλία,
ΡμΙΒ-8. είτε ο παρακαλών, εν τη παρακλήσει, ο μεταδιδούς, εν απλότητι, ο προϊστάμενος, εν σπουδή, ο ελεών, εν ιλαρότητι.
ΡμΙΒ-9. Η αγάπη ανυπόκριτος. αποστυγούντες το πονηρόν, κολλώμενοι τω αγαθώ,
ΡμΙΒ-10. τη φιλαδελφία εις αλλήλους φιλόστοργοι, τη τιμή αλλήλους προηγούμενοι,
ΡμΙΒ-11. τη σπουδή μη οκνηροί, τω πνεύματι ζέοντες, τω Κυρίω δουλεύοντες,
ΡμΙΒ-12. τη ελπίδι χαίροντες, τη θλίψει υπομένοντες, τη προσευχή προσκαρτερούντες,
ΡμΙΒ-13. ταις χρείαις των αγίων κοινωνούντες, την φιλοξενίαν διώκοντες.
ΡμΙΒ-14. ευλογείτε τους διώκοντας υμάς, ευλογείτε και μη καταράσθε.
ΡμΙΒ-15. χαίρειν μετά χαιρόντων και κλαίειν μετά κλαιόντων.
ΡμΙΒ-16. το αυτό εις αλλήλους φρονούντες. μη τα υψηλά φρονούντες, αλλά τοις ταπεινοίς συναπαγόμενοι. μη γίνεσθε φρόνιμοι παρ’ εαυτοίς.
ΡμΙΒ-17. μηδενί κακόν αντί κακού αποδιδόντες. προνοούμενοι καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων.
ΡμΙΒ-18. ει δυνατόν, το εξ υμών μετά πάντων ανθρώπων ειρηνεύοντες.
ΡμΙΒ-19. μη εαυτούς εκδικούντες, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή. γέγραπται γαρ. εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος.
ΡμΙΒ-20. εάν ουν πεινά ο εχθρός σου, ψώμιζε αυτόν, εάν διψά, πότιζε αυτόν. τούτο γαρ ποιών άνθρακας πυρός σωρεύσεις επί την κεφαλήν αυτού.
ΡμΙΒ-21. μη νικώ υπό του κακού, αλλά νίκα εν τω αγαθώ το κακόν.


Κεφάλαιον ΙΓ΄.
Στίχοι 1-7. Τα καθήκοντα του Χριστιανού πρός το Κράτος.

ΡμΙΓ-1. Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω. ου γαρ έστιν εξουσία ει μη υπό Θεού. αι δε ούσαι εξουσίαι υπό του Θεού τεταγμέναι εισίν.
ΡμΙΓ-2. ώστε ο αντιτασσόμενος τη εξουσία τη του Θεού διαταγή ανθέστηκεν. οι δε ανθεστηκότες εαυτοίς κρίμα λήψονται.
ΡμΙΓ-3. οι γαρ άρχοντες ουκ εισί φόβος των αγαθών έργων, αλλά των κακών. θέλεις δε μη φοβείσθαι την εξουσίαν; το αγαθόν ποίει, και έξεις έπαινον εξ αυτής.
ΡμΙΓ-4. Θεού γαρ διάκονος εστί σοι εις το αγαθόν. εάν δε το κακόν ποιής, φοβού. ου γαρ εική την μάχαιραν φορεί. Θεού γαρ διάκονος εστίν εις οργήν, έκδικος τω το κακόν πράσσοντι.
ΡμΙΓ-5. διό ανάγκη υποτάσσεσθαι ου μόνον δια την οργήν, αλλά και δια την συνείδησιν.
ΡμΙΓ-6. δια τούτο γαρ και φόρους τελείτε. λειτουργοί γαρ Θεού είσιν εις αυτό τούτο προσκαρτερούντες.
ΡμΙΓ-7. απόδοτε ουν πάσι τας οφειλάς, τω τον φόρον τον φόρον, τω το τέλος το τέλος, τω τον φόβον τον φόβον, τω την τιμήν την τιμήν.

Στίχοι 8-10. Η πρός τον πλησίον αγάπη ως κοινωνικόν καθήκον.

ΡμΙΓ-8. μηδενί μηδέν οφείλετε ει μη το αγαπάν αλλήλους. ο γαρ αγαπών τον έτερον νόμον πεπλήρωκε.
ΡμΙΓ-9. το γαρ ου μοιχεύσεις, ου φονεύσεις, ου κλέψεις, ουκ επιθυμήσεις, και ει τις ετέρα εντολή, εν τούτω τω λόγω ανακεφαλαιούται, εν τω, αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν.
ΡμΙΓ-10. η αγάπη τω πλησίον κακόν ουκ εργάζεται. πλήρωμα ουν νόμου η αγάπη.

Στίχοι 11-14. Δια την χριστιανικήν τελειότητα έξοχον κίνητρον η τελική σωτηρία.

ΡμΙΓ-11. Και τούτο, ειδότες τον καιρόν, ότι ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι. νυν γαρ εγγύτερον ημών η σωτηρία ή ότε επιστεύσαμεν.
ΡμΙΓ-12. η νυξ προέκοψεν, η δε ημέρα ήγγικεν. αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός.
ΡμΙΓ-13. ως εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν, μη κώμοις και μέθαις, μη κοίταις και ασελγείαις, μη έριδι και ζήλω,
ΡμΙΓ-14. αλλ’ ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιείσθε εις επιθυμίας.

Κεφάλαιον ΙΔ΄.
Στίχοι 1-12. Η συμπεριφορά μας πρός τους ασθενείς την συνείδησιν.

ΡμΙΔ-1. Τον δε ασθενούντα τη πίστει προσλαμβάνεσθε, μη εις διακρίσεις διαλογισμών.
ΡμΙΔ-2. ος μεν πιστεύει φαγείν πάντα, ο δε ασθενών λάχανα εσθίει.
ΡμΙΔ-3. ο εσθίων τον μη εσθίοντα μη εξουθενείτω, και ο μη εσθίων τον εσθίοντα μη κρινέτω. ο Θεός γαρ αυτόν προσελάβετο.
ΡμΙΔ-4. συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην; τω ιδίω Κυρίω στήκει η πίπτει. σταθήσεται δε. δυνατός γαρ έστιν ο Θεός στήσαι αυτόν.
ΡμΙΔ-5. ος μεν κρίνει ημέραν παρ’ ημέραν, ος δε κρίνει πάσαν ημέραν. έκαστος εν τω ιδίω νοΐ πληροφορείσθω.
ΡμΙΔ-6. ο φρονών την ημέραν Κυρίω φρονεί, και ο μη φρονών την ημέραν Κυρίω ου φρονεί. και ο εσθίων Κυρίω εσθίει. ευχαριστεί γαρ τω Θεώ. και ο μη εσθίων Κυρίω ουκ εσθίει, και ευχαριστεί τω Θεώ.
ΡμΙΔ-7. ουδείς γαρ ημών εαυτώ ζη και ουδείς εαυτώ αποθνήσκει.
ΡμΙΔ-8. εάν τε γαρ ζώμεν, τω Κυρίω ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν, τω Κυρίω αποθνήσκομεν. εάν τε ουν ζώμεν εάν τε αποθνήσκωμεν, του Κυρίου εσμέν.
ΡμΙΔ-9. εις τούτο γαρ Χριστός και απέθανε και ανέστη και έζησεν, ίνα και νεκρών και ζώντων κυριεύση.
ΡμΙΔ-10. Συ δε τι κρίνεις τον αδελφόν σου; ή και συ τι εξουθενείς τον αδελφόν σου; πάντες γαρ παραστησόμεθα τω βήματι του Χριστού.
ΡμΙΔ-11. γέγραπται γαρ. ζω εγώ, λέγει Κύριος, ότι εμοί κάμψει παν γόνυ, και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται τω Θεώ.
ΡμΙΔ-12. άρα ουν έκαστος ημών περί εαυτού λόγον δώσει τω Θεώ.


Στίχοι 13-23. Προτροπαί πρός τους δυνατούς.

ΡμΙΔ-13. Μηκέτι ουν αλλήλους κρίνωμεν, αλλά τούτο κρίνατε μάλλον, το μη τιθέναι πρόσκομμα τω αδελφώ ή σκάνδαλον.
ΡμΙΔ-14. οίδα και πέπεισμαι εν Κυρίω Ιησού ότι ουδέν κοινόν δι’ αυτού. ει μη τω λογιζομένω τι κοινόν είναι, εκείνω κοινόν.
ΡμΙΔ-15. ει δε δια βρώμα ο αδελφός σου λυπείται, ουκέτι κατά αγάπην περιπατείς. μη τω βρώματι σου εκείνον απόλλυε, υπέρ ου Χριστός απέθανε.
ΡμΙΔ-16. μη βλασφημείσθω ουν υμών το αγαθόν.
ΡμΙΔ-17. ου γαρ έστιν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω.
ΡμΙΔ-18. ο γαρ εν τούτοις δουλεύων τω Χριστώ ευάρεστος τω Θεώ και δόκιμος τοις ανθρώποις.
ΡμΙΔ-19. άρα ουν τα της ειρήνης διώκωμεν και τα της οικοδομής της εις αλλήλους.
ΡμΙΔ-20. μη ένεκεν βρώματος κατάλυε το έργον του Θεού. πάντα μεν καθαρά, αλλά κακόν τω ανθρώπω τω δια προσκόμματος εσθίοντι.
ΡμΙΔ-21. καλόν το μη φαγείν κρέα μηδέ πιείν οίνον μηδέ εν ω ο αδελφός σου προσκόπτει ή σκανδαλίζεται ή ασθενεί.
ΡμΙΔ-22. συ πίστιν έχεις; κατά σεαυτόν έχε ενώπιον του Θεού. μακάριος ο μη κρίνων εαυτόν εν ω δοκιμάζει.
ΡμΙΔ-23. ο δε διακρινόμενος εάν φάγη, κατακέκριται, ότι ουκ εκ πίστεως. παν δε ο ουκ εκ πίστεως, αμαρτία εστίν.
ΡμΙΔ-24. Τω δε δυναμένω υμάς στηρίξαι κατά το ευαγγέλιον μου και το κήρυγμα Ιησού Χριστού, κατά αποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αιωνίοις σεσιγημένου,
ΡμΙΔ-25. φανερωθέντος δε νυν, δια τε γραφών προφητικών κατ’ επιταγήν του αιωνίου Θεού εις υπακοήν πίστεως εις πάντα τα έθνη γνωρισθέντος,
ΡμΙΔ-26. μόνω σοφώ Θεώ δια Ιησού Χριστού, ω η δόξα εις τους αιώνας. αμήν.

Κεφάλαιον ΙΕ΄.
Στίχοι 1-6. Ο Χριστός μας εδίδαξε την ανοχήν.

ΡμΙΕ-1. Οφείλομεν δε ημείς οι δυνατοί τα ασθενήματα των αδυνάτων βαστάζειν, και μη εαυτοίς αρέσκειν.
ΡμΙΕ-2. έκαστος ημών τω πλησίον αρεσκέτω εις το αγαθόν πρός οικοδομήν.
ΡμΙΕ-3. και γαρ ο Χριστός ουχ εαυτώ ήρεσεν, αλλά καθώς γέγραπται, οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον έπ’ εμέ.
ΡμΙΕ-4. όσα γαρ προεγράφη, εις την ημετέραν διδασκαλίαν προεγράφη, ίνα δια της υπομονής και της παρακλήσεως των γραφών την ελπίδα έχωμεν.
ΡμΙΕ-5. ο δε Θεός της υπομονής και της παρακλήσεως δώη υμίν το αυτό φρονείν εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν,
ΡμΙΕ-6. ίνα ομοθυμαδόν εν ενί στόματι δοξάζητε τον Θεόν και πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Στίχοι 7-13. Ιουδαίοι και εθνικοί Χριστιανοί πρέπει να ενωθούν.

ΡμΙΕ-7. διό προσλαμβάνεσθε αλλήλους, καθώς και ο Χριστός προσελάβετο υμάς εις δόξαν Θεού.
ΡμΙΕ-8. Λέγω δε Χριστόν Ιησούν διάκονον γεγενήσθαι περιτομής υπέρ αληθείας Θεού, εις το βεβαιώσαι τας επαγγελίας των πατέρων,
ΡμΙΕ-9. τα δε έθνη υπέρ ελέους δοξάσαι τον Θεόν, καθώς γέγραπται. δια τούτο εξομολογήσομαι σοι εν έθνεσι, Κύριε, και τω ονόματι σου ψαλώ.
ΡμΙΕ-10. και πάλιν λέγει. ευφράνθητε έθνη μετά του λαού αυτού.
ΡμΙΕ-11. και πάλιν. αινείτε τον Κύριον πάντα τα έθνη, και επαινέσατε αυτόν πάντες οι λαοί.
ΡμΙΕ-12. και πάλιν Ησαΐας λέγει. έσται η ρίζα του Ιεσσαί, και ο ανιστάμενος άρχειν εθνών. έπ’ αυτώ έθνη ελπιούσιν.
ΡμΙΕ-13. Ο δε Θεός της ελπίδος πληρώσαι υμάς πάσης χαράς και ειρήνης εν τω πιστεύειν, εις το περισσεύειν υμάς εν τη ελπίδι εν δυνάμει Πνεύματος Αγίου.

Στίχοι 14-33. Διατί ο Παύλος δεν μετέβη εις την Ρώμην. Ζητεί τας προσευχάς των Χριστιανών της Ρώμης.

ΡμΙΕ-14. Πέπεισμαι δε, αδελφοί μου, και αυτός εγώ περί υμών, ότι και αυτοί μεστοί έστε αγαθωσύνης, πεπληρωμένοι πάσης γνώσεως, δυνάμενοι και αλλήλους νουθετείν.
ΡμΙΕ-15. τολμηρότερον δε έγραψα υμίν, αδελφοί, από μέρους, ως επαναμιμνήσκων υμάς, δια την χάριν την δοθείσαν μοι υπό του Θεού.
ΡμΙΕ-16. εις το είναι με λειτουργόν Ιησού Χριστού εις τα έθνη, ιερουργούντα το ευαγγέλιον του Θεού, ίνα γένηται η προσφορά των εθνών ευπρόσδεκτος, ηγιασμένη εν Πνεύματι Αγίω.
ΡμΙΕ-17. έχω ουν καύχησιν εν Χριστώ Ιησού τα πρός τον Θεόν.
ΡμΙΕ-18. ου γαρ τολμήσω λαλείν τι ων ου κατειργάσατο Χριστός δι’ εμού εις υπακοήν εθνών λόγω και έργω.
ΡμΙΕ-19. εν δυνάμει σημείων και τεράτων, εν δυνάμει Πνεύματος Θεού, ώστε με από Ιερουσαλήμ και κύκλω μέχρι του Ιλλυρικού πεπληρωκέναι το ευαγγέλιον του Χριστού,
ΡμΙΕ-20. ούτω δε φιλοτιμούμενον ευαγγελίζεσθαι ουχ όπου ωνομάσθη Χριστός, ίνα μη έπ’ αλλότριον θεμέλιον οικοδομώ,
ΡμΙΕ-21. αλλά καθώς γέγραπται, οις ουκ ανηγγέλη περί αυτού όψονται, και οι ουκ ακηκόασι συνήσουσι.
ΡμΙΕ-22. Διό και ενεκοπτόμην τα πολλά του ελθείν πρός υμάς.
ΡμΙΕ-23. νυνί δε μηκέτι τόπον έχων εν τοις κλίμασι τούτοις, επιποθίαν δε έχων του ελθείν πρός υμάς από πολλών ετών,
ΡμΙΕ-24. ως εάν πορεύωμαι εις την Σπανίαν, ελεύσομαι πρός υμάς. ελπίζω γαρ διαπορευόμενος θεάσασθαι υμάς και υφ’ υμών προπεμφθήναι εκεί, εάν υμών πρώτον από μέρους εμπλησθώ.
ΡμΙΕ-25. νυνί δε πορεύομαι εις Ιερουσαλήμ διακονών τοις αγίοις.
ΡμΙΕ-26. ευδόκησαν γαρ Μακεδονία και Αχαΐα κοινωνίαν τινά ποιήσασθαι εις τους πτωχούς των αγίων των εν Ιερουσαλήμ.
ΡμΙΕ-27. ευδόκησαν γαρ και οφειλέται αυτών είσιν. ει γαρ τοις πνευματικοίς αυτών εκοινώνησαν τα έθνη, οφείλουσι και εν τοις σαρκικοίς λειτουργήσαι αυτοίς.
ΡμΙΕ-28. τούτο ουν επιτελέσας, και σφραγισάμενος αυτοίς τον καρπόν τούτον, απελεύσομαι δι’ υμών εις την Σπανίαν.
ΡμΙΕ-29. οίδα δε ότι ερχόμενος πρός υμάς εν πληρώματι ευλογίας του ευαγγελίου του Χριστού ελεύσομαι.
ΡμΙΕ-30. Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και δια της αγάπης του Πνεύματος, συναγωνίσασθαι μοι εν ταις προσευχαίς υπέρ εμού πρός τον Θεόν.
ΡμΙΕ-31. ίνα ρυσθώ από των απειθούντων εν τη Ιουδαία και ίνα η διακονία μου η εις Ιερουσαλήμ ευπρόσδεκτος γένηται τοις αγίοις,
ΡμΙΕ-32. ίνα εν χαρά έλθω πρός υμάς δια θελήματος Θεού και συναναπαύσωμαι υμίν.
ΡμΙΕ-33. ο δε Θεός της ειρήνης μετά πάντων υμών. αμήν.
Κεφάλαιον ΙΣΤ΄.
Στίχοι 1-16. Συστάσεις και χαιρετισμοί.

ΡμΙΣΤ-1. Συνίστημι δε υμίν Φοίβην την αδελφήν ημών, ούσαν διάκονον της εκκλησίας της εν Κεγχρεαίς,
ΡμΙΣΤ-2. ίνα αυτήν προσδέξησθε εν Κυρίω αξίως των αγίων και παραστήτε αυτή εν ω αν υμών χρήζη πράγματι. και γαρ αύτη προστάτις πολλών εγενήθη και αυτού εμού.
ΡμΙΣΤ-3. Ασπάσασθε Πρίσκιλλαν και Ακύλαν τους συνεργούς μου εν Χριστώ Ιησού,
ΡμΙΣΤ-4. οίτινες υπέρ της ψυχής μου τον εαυτών τράχηλον υπέθηκαν, οις ουκ εγώ μόνος ευχαριστώ, αλλά και πάσαι αι εκκλησίαι των εθνών, και την κατ’ οίκον αυτών εκκλησίαν.
ΡμΙΣΤ-5. ασπάσασθε Επαίνετον τον αγαπητόν μου, ος έστιν απαρχή της Αχαΐας εις Χριστόν.
ΡμΙΣΤ-6. ασπάσασθε Μαριάμ, ήτις πολλά εκοπίασεν εις ημάς.
ΡμΙΣΤ-7. ασπάσασθε Ανδρόνικον και Ιουνίαν τους συγγενείς μου και συναιχμαλώτους μου, οίτινες εισίν επίσημοι εν τοις αποστόλοις, οι και προ εμού γεγόνασιν εν Χριστώ.
ΡμΙΣΤ-8. ασπάσασθε Αμπλίαν τον αγαπητόν μου εν Κυρίω.
ΡμΙΣΤ-9. ασπάσασθε Ουρβανόν τον συνεργόν ημών εν Χριστώ και Στάχυν τον αγαπητόν μου.
ΡμΙΣΤ-10. ασπάσασθε Απελλήν τον δόκιμον εν Χριστώ. ασπάσασθε τους εκ των Αριστοβούλου.
ΡμΙΣΤ-11. ασπάσασθε Ηρωδίωνα τον συγγενή μου. ασπάσασθε τους εκ των Ναρκίσσου τους όντας εν Κυρίω.
ΡμΙΣΤ-12. ασπάσασθε Τρύφαιναν και Τρυφώσαν τας κοπιώσας εν Κυρίω. ασπάσασθε Περσίδα την αγαπητήν, ήτις πολλά εκοπίασεν εν Κυρίω.
ΡμΙΣΤ-13. ασπάσασθε Ρούφον τον εκλεκτόν εν Κυρίω και την μητέρα αυτού και εμού.
ΡμΙΣΤ-14. ασπάσασθε Ασύγκριτον, Φλέγοντα, Ερμάν, Πατρόβαν, Ερμήν και τους συν αυτοίς αδελφούς.
ΡμΙΣΤ-15. ασπάσασθε Φιλόλογον και Ιουλίαν, Νηρέα και την αδελφήν αυτού, και Ολυμπάν και τους συν αυτοίς πάντας αγίους.
ΡμΙΣΤ-16. ασπάσασθε αλλήλους εν φιλήματι αγίω. ασπάζονται υμάς αι εκκλησίαι του Χριστού.

Στίχοι 17-20. Προσοχή από τους ευδοδιδασκάλους.

ΡμΙΣΤ-17. Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, σκοπείν τους τας διχοστασίας και τα σκάνδαλα παρά την διδαχήν ην υμείς εμάθετε ποιούντας, και εκκλίνατε απ’ αυτών.
ΡμΙΣΤ-18. οι γαρ τοιούτοι τω Κυρίω ημών Ιησού Χριστώ ου δουλεύουσιν, αλλά τη εαυτών κοιλία, και δια της χρηστολογίας και ευλογίας εξαπατώσι τας καρδίας των ακάκων.
ΡμΙΣΤ-19. η γαρ υμών υπακοή εις πάντας αφίκετο. χαίρω ουν το εφ’ υμίν. θέλω δε υμάς σοφούς μεν είναι εις το αγαθόν, ακεραίους δε εις το κακόν.
ΡμΙΣΤ-20. ο δε Θεός της ειρήνης συντρίψει τον σατανάν υπό τους πόδας υμών εν τάχει. Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μεθ’ υμών.

Στίχοι 21-24. Άλλοι χαιρετισμοί.

ΡμΙΣΤ-21. Ασπάζονται υμάς Τιμόθεος ο συνεργός μου, και Λούκιος και Ιάσων και Σωσίπατρος οι συγγενείς μου.
ΡμΙΣΤ-22. ασπάζομαι υμάς εγώ Τέρτιος ο γράψας την επιστολήν εν Κυρίω.
ΡμΙΣΤ-23. ασπάζεται υμάς Γάϊος ο ξένος μου και της εκκλησίας όλης. ασπάζεται υμάς Έραστος ο οικονόμος της πόλεως και Κούαρτος ο αδελφός.
ΡμΙΣΤ-24. Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά πάντων υμών. αμήν. -

~ * ** ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α!

Κεφάλαιον Α΄.

Στίχοι 1-9. Ο Παύλος ευχαριστεί τον Θεόν δια τα χαρίσματα των Κορινθίων Χριστιανών.

Α΄ΚρΑ-1. Παύλος, κλητός απόστολος Ιησού Χριστού δια θελήματος Θεού, και Σωσθένης ο αδελφός,
Α΄ΚρΑ-2. τη εκκλησία του Θεού τη ούση εν Κορίνθω, ηγιασμένοις εν Χριστώ Ιησού, κλητοίς αγίοις, συν πάσι τοις επικαλουμένοις το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν παντί τόπω αυτών τε και ημών.
Α΄ΚρΑ-3. χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού.
Α΄ΚρΑ-4. [Ι.Μ.Ε1] Ευχαριστώ τω Θεώ μου πάντοτε περί υμών επί τη χάριτι του Θεού τη δοθείση υμίν εν Χριστώ Ιησού,
Α΄ΚρΑ-5. ότι εν παντί επλουτίσθητε εν αυτώ, εν παντί λόγω και πάση γνώσει,
Α΄ΚρΑ-6. καθώς το μαρτύριον του Χριστού εβεβαιώθη εν υμίν,
Α΄ΚρΑ-7. ώστε υμάς μη υστερείσθαι εν μηδενί χαρίσματι, απεκδεχομένους την αποκάλυψιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Α΄ΚρΑ-8. ος και βεβαιώσει υμάς έως τέλους ανεγκλήτους εν τη ημέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Α΄Κρ Α-9. πιστός ο Θεός δι’ ου εκλήθητε εις κοινωνίαν του υιού αυτού Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.

Στίχοι 10-17. Οι Κορίνθιοι Χριστιανοί διηρημένοι εις κόμματα.

Α΄ΚρΑ-10. Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη η εν υμίν σχίσματα, ήτε δε κατηρτισμένοι εν τω αυτώ νοΐ και εν τη αυτή γνώμη.
Α΄ΚρΑ-11. εδηλώθη γαρ μοι περί υμών, αδελφοί μου, υπό των Χλόης ότι έριδες εν υμίν είσι.
Α΄ΚρΑ-12. λέγω δε τούτο, ότι έκαστος υμών λέγει. εγώ μεν είμι Παύλου, εγώ δε Απολλώ, εγώ δε Κηφά, εγώ δε Χριστού.
Α΄ΚρΑ-13. μεμέρισται ο Χριστός; μη Παύλος εσταυρώθη υπέρ υμών; ή εις το όνομα Παύλου εβαπτίσθητε;
Α΄ΚρΑ-14. ευχαριστώ τω Θεώ ότι ουδένα υμών εβάπτισα ει μη Κρίσπον και Γάϊον,
Α΄ΚρΑ-15. ίνα μη τις είπη ότι εις το εμόν όνομα εβάπτισα.
Α΄ΚρΑ-16. εβάπτισα δε και τον Στεφανά οίκον. λοιπόν ουκ οίδα ει τίνα άλλον εβάπτισα.
Α΄ΚρΑ-17. ου γαρ απέστειλε με Χριστός βαπτίζειν, αλλ’ ευαγγελίζεσθαι, ουκ εν σοφία λόγου, ίνα μη κενωθή ο σταυρός του Χριστού.

Στίχοι 18-31. Το Ευαγγέλιον και η σοφία του κόσμου. Ο Θεός δεν έχει ανάγκην των σοφών του κόσμου.

Α΄ΚρΑ-18. Ο λόγος γαρ ο του σταυρού τοις μεν απολλυμένοις μωρία εστί, τοις δε σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού έστι.
Α΄ΚρΑ-19. γέγραπται γαρ. απολώ την σοφίαν των σοφών, και την σύνεσιν των συνετών αθετήσω.
Α΄ΚρΑ-20. που σοφός; που γραμματεύς; που συζητητής του αιώνος τούτου; ουχί εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου;
Α΄ΚρΑ-21. επειδή γαρ εν τη σοφία του Θεού ουκ έγνω ο κόσμος δια της σοφίας τον Θεόν, ευδόκησεν ο Θεός δια της μωρίας του κηρύγματος σώσαι τους πιστεύοντας.
Α΄ΚρΑ-22. επειδή και Ιουδαίοι σημείον αιτούσι και Έλληνες σοφίαν ζητούσιν,
Α΄ΚρΑ-23. ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μεν σκάνδαλον, Έλλησι δε μωρίαν,
Α΄ΚρΑ-24. αυτοίς δε τοις κλητοίς, Ιουδαίοις τε και Έλλησι, Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν.
Α΄ΚρΑ-25. ότι το μωρόν του Θεού σοφώτερον των ανθρώπων εστί, και το ασθενές του Θεού ισχυρότερον των ανθρώπων εστί.
Α΄ΚρΑ-26. Βλέπετε γαρ την κλήσιν υμών, αδελφοί, ότι ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς,
Α΄ΚρΑ-27. αλλά τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα καταισχύνη τα ισχυρά,
Α΄ΚρΑ-28. και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, και τα μη όντα, ίνα τα όντα καταργήση,
Α΄ΚρΑ-29. όπως μη καυχήσηται πάσα σαρξ ενώπιον του Θεού.
Α΄ΚρΑ-30. εξ αυτού δε υμείς έστε εν Χριστώ Ιησού, ος εγενήθη ημίν σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις,
Α΄ΚρΑ-31. ίνα, καθώς γέγραπται, ο καυχώμενος εν Κυρίω καυχάσθω.

Κεφάλαιον Β΄.
Στίχοι 1-5. Πώς εκήρυξεν ο Παύλος εις Κόρινθον.

Α΄ΚρΒ-1. Καγώ ελθών πρός υμάς, αδελφοί, ήλθον ου καθ’ υπεροχήν λόγου ή σοφίας καταγγέλλων υμίν το μαρτύριον του Θεού.
Α΄ΚρΒ-2. ου γαρ έκρινα του ειδέναι τι εν υμίν ει μη Ιησούν Χριστόν, και τούτον εσταυρωμένον.
Α΄ΚρΒ-3. και εγώ εν ασθενεία και εν φόβω και εν τρόμω πολλώ εγενόμην πρός υμάς,
Α΄ΚρΒ-4. και ο λόγος μου και το κήρυγμα μου ουκ εν πειθοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις, αλλ’ εν αποδείξει Πνεύματος και δυνάμεως,
Α΄ΚρΒ-5. ίνα η πίστις υμών μη η εν σοφία ανθρώπων, αλλ’ εν δυνάμει Θεού.

Στίχοι 6-16. Το Ευαγγέλιον είναι σοφία Θεού.

Α΄ΚρΒ-6. Σοφίαν δε λαλούμεν εν τοις τελείοις, σοφίαν δε ου του αιώνος τούτου, ουδέ των αρχόντων του αιώνος τούτου των καταργουμένων.
Α΄ΚρΒ-7. αλλά λαλούμεν σοφίαν Θεού εν μυστηρίω, την αποκεκρυμμένην, ην προώρισεν ο Θεός προ των αιώνων εις δόξαν ημών,
Α΄ΚρΒ-8. ην ουδείς των αρχόντων του αιώνος τούτου έγνωκεν. ει γαρ έγνωσαν, ουκ αν τον Κύριον της δόξης εσταύρωσαν.
Α΄ΚρΒ-9. αλλά καθώς γέγραπται, α οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν.
Α΄ΚρΒ-10. ημίν δε ο Θεός απεκάλυψε δια του Πνεύματος αυτού. το γαρ Πνεύμα πάντα ερευνά, και τα βάθη του Θεού.
Α΄ΚρΒ-11. τις γαρ οίδεν ανθρώπων τα του ανθρώπου ει μη το πνεύμα του ανθρώπου το εν αυτώ; ούτω και τα του Θεού ουδείς οίδεν ει μη το Πνεύμα του Θεού.
Α΄ΚρΒ-12. ημείς δε ου το πνεύμα του κόσμου ελάβομεν, αλλά το Πνεύμα το εκ του Θεού, ίνα ειδώμεν τα υπό του Θεού χαρισθέντα ημίν.
Α΄ΚρΒ-13. α και λαλούμεν ουκ εν διδακτοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις, αλλ’ εν διδακτοίς Πνεύματος Αγίου, πνευματικοίς πνευματικά συγκρίνοντες.
Α΄ΚρΒ-14. ψυχικός δε άνθρωπος ου δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού. μωρία γαρ αυτώ έστι, και ου δύναται γνώναι, ότι πνευματικώς ανακρίνεται.
Α΄ΚρΒ-15. ο δε πνευματικός ανακρίνει μεν πάντα, αυτός δε υπ’ ουδενός ανακρίνεται.
Α΄ΚρΒ-16. τις γαρ έγνω νουν Κυρίου, ος συμβιβάσει αυτόν; ημείς δε νουν Χριστού έχομεν.

Κεφάλαιον Γ΄.
Στίχοι 1-4. Ο Παύλος εκήρυξεν εις Κόρινθον μόνον τας στοιχειώδεις αληθείας του Ευαγγελίου.

Α΄ΚρΓ-1. Και εγώ, αδελφοί, ουκ ηδυνήθην υμίν λαλήσαι ως πνευματικοίς, αλλ’ ως σαρκικοίς, ως νηπίοις εν Χριστώ.
Α΄ΚρΓ-2. γάλα υμάς επότισα και ου βρώμα. ούπω γαρ ηδύνασθε. αλλ’ ούτε έτι νυν δύνασθε. έτι γαρ σαρκικοί έστε.
Α΄ΚρΓ-3. όπου γαρ εν υμίν ζήλος και έρις και διχοστασίαι, ουχί σαρκικοί έστε και κατά άνθρωπον περιπατείτε;
Α΄ΚρΓ-4. όταν γαρ λέγη τις, εγώ μεν είμι Παύλου, έτερος δε, εγώ Απολλώ, ουχί σαρκικοί έστε;

Στίχοι 5-23. Οι κήρυκες του Ευαγγελίου και η ευθύνη αυτών.

Α΄ΚρΓ-5. Τις ουν έστι Παύλος, τις δε Απολλώ αλλ’ ή διάκονοι δι’ ων επιστεύσατε, και εκάστω ως ο Κύριος έδωκεν;
Α΄ΚρΓ-6. εγώ εφύτευσα, Απολλώς επότισεν, αλλ’ ο Θεός ηύξανεν.
Α΄ΚρΓ-7. ώστε ούτε ο φυτεύων εστί τι ούτε ο ποτίζων, αλλ’ ο αυξάνων Θεός.
Α΄ΚρΓ-8. ο φυτεύων δε και ο ποτίζων εν είσιν. έκαστος δε τον ίδιον μισθόν λήψεται κατά τον ίδιον κόπον.
Α΄ΚρΓ-9. Θεού γαρ εσμέν συνεργοί. Θεού γεώργιον, Θεού οικοδομή έστε.
Α΄ΚρΓ-10. Κατά την χάριν του Θεού την δοθείσαν μοι ως σοφός αρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα, άλλος δε εποικοδομεί. έκαστος δε βλεπέτω πως εποικοδομεί.
Α΄ΚρΓ-11. θεμέλιον γαρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ος έστιν Ιησούς Χριστός.
Α΄ΚρΓ-12. ει δε τις εποικοδομεί επί τον θεμέλιον τούτον χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξυλά, χόρτον, καλάμην,
Α΄ΚρΓ-13. εκάστου το έργον φανερόν γενήσεται. η γαρ ημέρα δηλώσει. ότι εν πυρί αποκαλύπτεται. και εκάστου το έργον οποίον εστί το πυρ δοκιμάσει.
Α΄ΚρΓ-14. ει τίνος το έργον μενεί ο επωκοδόμησε, μισθόν λήψεται.
Α΄ΚρΓ-15. ει τινός το έργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται, αυτός δε σωθήσεται, ούτως δε ως δια πυρός.
Α΄ΚρΓ-16. Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού έστε και το Πνεύμα του Θεού οικεί εν υμίν;
Α΄ΚρΓ-17. ει τις τον ναόν του Θεού φθείρει, φθερεί τούτον ο Θεός. ο γαρ ναός του Θεού άγιος εστίν, οίτινες εστέ υμείς.
Α΄ΚρΓ-18. Μηδείς εαυτόν εξαπατάτω. ει τις δοκεί σοφός είναι εν υμίν εν τω αιώνι τούτω, μωρός γενέσθω, ίνα γένηται σοφός.
Α΄ΚρΓ-19. η γαρ σοφία του κόσμου τούτου μωρία παρά τω Θεώ έστι. γέγραπται γαρ. ο δρασσόμενος τους σοφούς εν τη πανουργία αυτών.
Α΄ΚρΓ-20. και πάλιν. Κύριος γινώσκει τους διαλογισμούς των σοφών, ότι εισί μάταιοι.
Α΄ΚρΓ-21. ώστε μηδείς καυχάσθω εν ανθρώποις. πάντα γαρ υμών έστιν,
Α΄ΚρΓ-22. είτε Παύλος είτε Απολλώς είτε Κηφάς είτε κόσμος είτε ζωή είτε θάνατος είτε ενεστώτα είτε μέλλοντα, πάντα υμών έστιν,
Α΄ΚρΓ-23. υμείς δε Χριστού, Χριστός δε Θεού.

Κεφάλαιον Δ΄.
Στίχοι 1-13. Οι κήρυκες του Ευαγγελίου είναι διάκονοι του Χριστού.

Α΄ΚρΔ-1 Ούτως ημάς λογιζέσθω άνθρωπος, ως υπηρέτας Χριστού και οικονόμους μυστηρίων Θεού.
Α΄ΚρΔ-2. ο δε λοιπόν ζητείται εν τοις οικονόμοις, ίνα πιστός τις ευρεθή.
Α΄ΚρΔ-3. εμοί δε εις ελάχιστον εστίν ίνα υφ’ υμών ανακριθώ ή υπό ανθρωπίνης ημέρας. αλλ’ ουδέ εμαυτόν ανακρίνω.
Α΄ΚρΔ-4. ουδέν γαρ εμαυτώ σύνοιδα. αλλ’ ουκ εν τούτω δεδικαίωμαι. ο δε ανακρίνων με Κύριος εστίν.
Α΄ΚρΔ-5. ώστε μη προ καιρού τι κρίνετε, έως αν έλθη ο Κύριος, ος και φωτίσει τα κρυπτά του σκότους και φανερώσει τας βουλάς των καρδιών, και τότε ο έπαινος γενήσεται εκάστω από του Θεού.
Α΄ΚρΔ-6. Ταύτα δε, αδελφοί, μετεσχημάτισα εις εμαυτόν και Απολλώ δι’ υμάς, ίνα εν ημίν μάθητε το μη υπέρ ο γέγραπται φρονείν, ίνα μη εις υπέρ του ενός φυσιούσθε κατά του ετέρου.
Α΄ΚρΔ-7. τις γαρ σε διακρίνει; τι δε έχεις ο ουκ έλαβες; ει δε και έλαβες, τι καυχάσαι ως μη λαβών;
Α΄ΚρΔ-8. ήδη κεκορεσμένοι εστέ, ήδη επλουτήσατε, χωρίς ημών εβασιλεύσατε. και όφελον γε εβασιλεύσατε, ίνα και ημείς υμίν συμβασιλεύσωμεν.
Α΄ΚρΔ-9. δοκώ γαρ ότι ο Θεός ημάς τους αποστόλους εσχάτους απέδειξεν, ως επιθανατίους, ότι θέατρον εγενήθημεν τω κόσμω, και αγγέλοις και ανθρώποις.
Α΄ΚρΔ-10. ημείς μωροί δια Χριστόν, υμείς δε φρόνιμοι εν Χριστώ. ημείς ασθενείς, υμείς δε ισχυροί. υμείς ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι.
Α΄ΚρΔ-11. άχρι της άρτι ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν
Α΄ΚρΔ-12. και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί. λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα,
Α΄ΚρΔ-13. βλασφημούμενοι παρακαλούμεν. ως περικαθάρματα του κόσμου εγενήθημεν, πάντων περίψημα έως άρτι.

Στίχοι 14-21. Πατρικαί προτροπαί του Αποστόλου.

Α΄ΚρΔ-14. Ουκ εντρέπων υμάς γράφω ταύτα, αλλ’ ως τέκνα μου αγαπητά νουθετώ.
Α΄ΚρΔ-15. εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ’ ου πολλούς πατέρας. εν γαρ Χριστώ Ιησού δια του ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα.
Α΄ΚρΔ-16. παρακαλώ ουν υμάς, μιμηταί μου γίνεσθε.
Α΄ΚρΔ-17. Δια τούτο έπεμψα υμίν Τιμόθεον, ος έστι τέκνον μου αγαπητόν και πιστόν εν Κυρίω, ος υμάς αναμνήσει τας οδούς μου τας εν Χριστώ, καθώς πανταχού εν πάση εκκλησία διδάσκω.
Α΄ΚρΔ-18. Ως μη ερχομένου δε μου πρός υμάς εφυσιώθησαν τινές.
Α΄ΚρΔ-19. ελεύσομαι δε ταχέως πρός υμάς, εάν ο Κύριος θελήση, και γνώσομαι ου τον λόγον των πεφυσιωμένων, αλλά την δύναμιν.
Α΄ΚρΔ-20. ου γαρ εν λόγω η βασιλεία του Θεού, αλλ’ εν δυνάμει.
Α΄ΚρΔ-21. τι θέλετε; εν ράβδω έλθω πρός υμάς, ή εν αγάπη πνεύματι τε πραότητος;

Κεφάλαιον Ε΄.
Στίχοι 1-13. Το σκάνδαλον του αιμομίκτου και ο αφορισμός αυτού. Συμβουλαί του Αποστόλου.

Α΄ΚρΕ-1. Όλως ακούεται εν υμίν πορνεία, και τοιαύτη πορνεία, ήτις ουδέ εν τοις έθνεσιν ονομάζεται, ώστε γυναίκα τινά του πατρός έχειν.
Α΄ΚρΕ-2. και υμείς πεφυσιωμένοι εστέ, και ουχί μάλλον επενθήσατε, ίνα εξαρθή εκ μέσου υμών ο το έργον τούτο ποιήσας!
Α΄ΚρΕ-3. εγώ μεν γαρ ως απών τω σώματι, παρών δε τω πνεύματι ήδη κέκρικα ως παρών τον ούτω τούτο κατεργασάμενον,
Α΄ΚρΕ-4. εν τω ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού συναχθέντων υμών και του εμού πνεύματος συν τη δυνάμει του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού
Α΄ΚρΕ-5. παραδούναι τον τοιούτον τω Σατανά εις όλεθρον της σαρκός, ίνα το πνεύμα σωθή εν τη ημέρα του Κυρίου Ιησού.
Α΄ΚρΕ-6. Ου καλόν το καύχημα υμών. ουκ οίδατε ότι μικρά ζύμη όλον το φύραμα ζυμοί;
Α΄ΚρΕ-7. εκκαθάρατε ουν την παλαιάν ζύμην, ίνα ήτε νέον φύραμα, καθώς έστε άζυμοι. και γαρ το πάσχα ημών υπέρ ημών ετύθη Χριστός.
Α΄ΚρΕ-8. ώστε εορτάζωμεν μη εν ζύμη παλαιά, μηδέ εν ζύμη κακίας και πονηρίας, αλλ’ εν αζύμοις ειλικρινείας και αληθείας.
Α΄ΚρΕ-9. Έγραψα υμίν εν τη επιστολή μη συναναμίγνυσθαι πόρνοις,
Α΄ΚρΕ-10. και ου πάντως τοις πόρνοις του κόσμου τούτου ή τοις πλεονέκταις ή άρπαξιν ή ειδωλολάτραις. επεί οφείλετε άρα εκ του κόσμου εξελθείν.
Α΄ΚρΕ-11. νυν δε έγραψα υμίν μη συναναμίγνυσθαι εάν τις αδελφός ονομαζόμενος η πόρνος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή λοίδορος ή μέθυσος ή άρπαξ, τω τοιούτω μηδέ συνεσθίειν.
Α΄ΚρΕ-12. τι γαρ μοι και τους έξω κρίνειν; ουχί τους έσω υμείς κρίνετε;
Α΄ΚρΕ-13. τους δε έξω ο Θεός κρίνει. και εξαρείτε τον πονηρόν εξ υμών αυτών.

Κεφάλαιον ΣΤ΄.
Στίχοι 1-11. Οι Χριστιανοί όχι εις ειδωλολατρικά δικαστήρια.

Α΄ΚρΣΤ-1. Τολμά τις υμών, πράγμα έχων πρός τον έτερον, κρίνεσθαι επί των αδίκων και ουχί επί των αγίων;
Α΄ΚρΣΤ-2. ουκ οίδατε ότι οι άγιοι τον κόσμον κρινούσι; και ει εν υμίν κρίνεται ο κόσμος, ανάξιοι εστέ κριτηρίων ελαχίστων;
Α΄ΚρΣΤ-3. ουκ οίδατε ότι αγγέλους κρινούμεν; μήτι γε βιωτικά;
Α΄ΚρΣΤ-4. βιωτικά μεν ουν κριτήρια εάν έχητε, τους εξουθενημένους εν τη εκκλησία τούτους καθίζετε.
Α΄ΚρΣΤ-5. πρός εντροπήν υμίν λέγω. ούτως ουκ ένι εν υμίν σοφός ουδέ εις ος δυνήσεται διακρίναι ανά μέσον του αδελφού αυτού,
Α΄ΚρΣΤ-6. αλλά αδελφός μετά αδελφού κρίνεται, και τούτο επί απίστων;
Α΄ΚρΣΤ-7. ήδη μεν ουν όλως ήττημα υμίν έστιν ότι κρίματα έχετε μεθ’ εαυτών. διατί ουχί μάλλον αδικείσθε; διατί ουχί μάλλον αποστερείσθε;
Α΄ΚρΣΤ-8. αλλά υμείς αδικείτε και αποστερείτε, και ταύτα αδελφούς;
Α΄ΚρΣΤ-9. ή ουκ οίδατε ότι άδικοι βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι; μη πλανάσθε. ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται
Α΄ΚρΣΤ-10. ούτε πλεονέκται ούτε κλέπται ούτε μέθυσοι, ου λοίδοροι, ουχ άρπαγες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι.
Α΄ΚρΣΤ-11. και ταύτα τινές ήτε. αλλά απελούσασθε, αλλά ηγιάσθητε, αλλά εδικαιώθητε εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού και εν τω Πνεύματι του Θεού ημών.

Στίχοι 12-20. Βαρεία η ενοχή των ηθικών παρεκτροπών.

Α΄ΚρΣΤ-12. Πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ου πάντα συμφέρει. πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινός.
Α΄ΚρΣΤ-13. τα βρώματα τη κοιλία και η κοιλία τοις βρώμασιν. ο δε Θεός και ταύτην και ταύτα καταργήσει. το δε σώμα ου τη πορνεία, αλλά τω Κυρίω, και ο Κύριος τω σώματι.
Α΄ΚρΣΤ-14. ο δε Θεός και τον Κύριον ήγειρε και ημάς χεξεγερεί δια της δυνάμεως αυτού.
Α΄ΚρΣΤ-15. ουκ οίδατε ότι τα σώματα υμών μέλη Χριστού έστιν; άρας ουν τα μέλη του Χριστού ποιήσω πόρνης μέλη; μη γένοιτο.
Α΄ΚρΣΤ-16. ή ουκ οίδατε ότι ο κολλώμενος τη πόρνη εν σώμα έστιν; έσονται γαρ, φησίν, οι δύο εις σάρκα μίαν.
Α΄ΚρΣΤ-17. ο δε κολλώμενος τω Κυρίω εν πνεύμα εστί.
Α΄ΚρΣΤ-18. φεύγετε την πορνείαν. πάν αμάρτημα ο εάν ποιήση άνθρωπος εκτός του σώματος εστίν, ο δε πορνεύων εις το ίδιον σώμα αμαρτάνει.
Α΄ΚρΣΤ-19. ή ουκ οίδατε ότι το σώμα υμών ναός του εν υμίν Αγίου Πνεύματος εστίν, ου έχετε από Θεού, και ουκ εστέ εαυτών;
Α΄ΚρΣΤ-20. ηγοράσθητε γαρ τιμής. δοξάσατε δη τον Θεόν εν τω σώματι υμών και εν τω πνεύματι υμών, άτινα εστί του Θεού.

Κεφάλαιον Ζ΄.
Στίχοι 1-9. Ο Χριστιανικός γάμος.

Α΄ΚρΖ-1. Περί δε ων εγράψατε μοι, καλόν ανθρώπω γυναικός μη άπτεσθαι.
Α΄ΚρΖ-2. δια δε τας πορνείας έκαστος την εαυτού γυναίκα εχέτω, και εκάστη τον ίδιον άνδρα εχέτω.
Α΄ΚρΖ-3. τη γυναικί ο ανήρ την οφειλομένην εύνοιαν αποδιδότω, ομοίως δε και η γυνή τω ανδρί.
Α΄ΚρΖ-4. η γυνή του ιδίου σώματος ουκ εξουσιάζει, αλλ’ ο ανήρ. ομοίως δε και ο ανήρ του ιδίου σώματος ουκ εξουσιάζει, αλλ’ η γυνή.
Α΄ΚρΖ-5. μη αποστερείτε αλλήλους, ει μη τι αν εκ συμφώνου πρός καιρόν, ίνα σχολάζητε τη νηστεία και τη προσευχή και πάλιν επί το αυτό συνέρχησθε, ίνα μη πειράζη υμάς ο σατανάς δια την ακρασίαν υμών.
Α΄ΚρΖ-6. τούτο δε λέγω κατά συγγνώμην, ου κατ’ επιταγήν.
Α΄ΚρΖ-7. θέλω γαρ πάντας ανθρώπους είναι ως και εμαυτόν. αλλ’ έκαστος ίδιον χάρισμα έχει εκ Θεού, ος μεν ούτως, ος δε ούτως.
Α΄ΚρΖ-8. Λέγω δε τοις αγάμοις και ταις χήραις, καλόν αυτοίς έστιν εάν μείνωσιν ως καγώ.
Α΄ΚρΖ-9. ει δε ουκ εγκρατεύονται, γαμησάτωσαν. κρείσσον γαρ έστι γαμήσαι ή πυρούσθαι.

Στίχοι 10-24. Ο γάμος αδιάλυτος.

Α΄ΚρΖ-10. τοις δε γεγαμηκόσι παραγγέλλω, ουκ εγώ, αλλ’ ο Κύριος, γυναίκα από ανδρός μη χωρισθήναι.
Α΄ΚρΖ-11. εάν δε και χωρισθή, μενέτω άγαμος ή τω ανδρί καταλλαγήτω. και άνδρα γυναίκα μη αφιέναι.
Α΄ΚρΖ-12. τοις δε λοιποίς εγώ λέγω, ουχ ο Κύριος. ει τις αδελφός γυναίκα έχει άπιστον, και αυτή συνευδοκεί οικείν μετ’ αυτού, μη αφιέτω αυτήν.
Α΄ΚρΖ-13. και γυνή ει τις έχει άνδρα άπιστον, και αυτός συνευδοκεί οικείν μετ’ αυτής, μη αφιέτω αυτόν.
Α΄ΚρΖ-14. ηγίασται γαρ ο ανήρ ο άπιστος εν τη γυναικί, και ηγίασται η γυνή η άπιστος εν τω ανδρί. επεί άρα τα τέκνα υμών ακάθαρτα εστί, νυν δε άγια εστίν.
Α΄ΚρΖ-15. ει δε ο άπιστος χωρίζεται, χωριζέσθω. ου δεδούλωται ο αδελφός ή η αδελφή εν τοις τοιούτοις. εν δε ειρήνη κέκληκεν ημάς ο Θεός.
Α΄ΚρΖ-16. τι γαρ οίδας, γύναι, ει τον άνδρα σώσεις; ή τι οίδας, άνερ, ει την γυναίκα σώσεις;
Α΄ΚρΖ-17. ει μη εκάστω ως εμέρισεν ο Θεός, έκαστον ως κέκληκεν ο Κύριος, ούτω περιπατείτω, και ούτως εν ταις εκκλησίαις πάσαις διατάσσομαι.
Α΄ΚρΖ-18. περιτετμημένος τις εκλήθη; μη επισπάσθω. εν ακροβυστία τις εκλήθη; μη περιτεμνέσθω.
Α΄ΚρΖ-19. η περιτομή ουδέν έστι, και η ακροβυστία ουδέν έστιν, αλλά τήρησις εντολών του Θεού.
Α΄ΚρΖ-20. Έχκαστος εν τη κλήσει η εκλήθη, εν ταύτη μενέτω.
Α΄ΚρΖ-21. δούλος εκλήθης; μη σοι μελέτω. αλλ’ ει και δύνασαι ελεύθερος γενέσθαι, μάλλον χρήσαι.
Α΄ΚρΖ-22. ο γαρ εν Κυρίω κληθείς δούλος απελεύθερος Κυρίου εστίν. ομοίως και ο ελεύθερος κληθείς δούλος εστί Χριστού.
Α΄ΚρΖ-23. τιμής ηγοράσθητε, μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων.
Α΄ΚρΖ-24. έκαστος εν ω εκλήθη, αδελφοί, εν τούτω μενέτω παρά τω Θεώ.

Στίχοι 25-40. Η υπεροχή της παρθενίας.

Α΄ΚρΖ-25. Περί δε των παρθένων επιταγήν Κυρίου ουκ έχω, γνώμην δε δίδωμι ως ηλεημένος υπό Κυρίου πιστός είναι.
Α΄ΚρΖ-26. νομίζω ουν τούτο καλόν υπάρχειν δια την ενεστώσαν ανάγκην, ότι καλόν ανθρώπω το ούτως είναι.
Α΄ΚρΖ-27. δέδεσαι γυναικί; μη ζήτει λύσιν. λέλυσαι από γυναικός; μη ζήτει γυναίκα.
Α΄ΚρΖ-28. εάν δε και γήμης, ουχ ήμαρτες. και εάν γήμη η παρθένος, ουχ ήμαρτε. θλίψιν δε τη σαρκί έξουσιν οι τοιούτοι. εγώ δε υμών φείδομαι.
Α΄ΚρΖ-29. τούτο δε φήμι, αδελφοί, ο καιρός συνεσταλμένος το λοιπόν έστιν, ίνα και οι έχοντες γυναίκας ως μη έχοντες ώσι,
Α΄ΚρΖ-30. και οι κλαίοντες ως μη κλαίοντες, και οι χαίροντες ως μη χαίροντες, και οι αγοράζοντες ως μη κατέχοντες,
Α΄ΚρΖ-31. και οι χρώμενοι τω κόσμω τούτω ως μη καταχρώμενοι. παράγει γαρ το σχήμα του κόσμου τούτου.
Α΄ΚρΖ-32. θέλω δε υμάς αμερίμνους είναι. ο άγαμος μεριμνά τα του Κυρίου, πώς αρέσει τω Κυρίω.
Α΄ΚρΖ-33. ο δε γαμήσας μεριμνά τα του κόσμου, πώς αρέσει τη γυναικί.
Α΄ΚρΖ-34. μεμέρισται και η γυνή και η παρθένος. η άγαμος μεριμνά τα του Κυρίου, ίνα η αγία και σώματι και πνεύματι. η δε γαμήσασα μεριμνά τα του κόσμου, πώς αρέσει τω ανδρί.
Α΄ΚρΖ-35. τούτο δε πρός το υμών αυτών συμφέρον λέγω, ουχ ίνα βρόχον υμίν επιβάλω, αλλά πρός το εύσχημον και ευπάρεδρον τω Κυρίω απερισπάστως.
Α΄ΚρΖ-36. Ει δε τις ασχημονείν επί την παρθένον αυτού νομίζει, εάν η υπέρακμος, και ούτως οφείλει γίνεσθαι, ο θέλει ποιείτω. ουχ αμαρτάνει. γαμείτωσαν.
Α΄ΚρΖ-37. ος δε έστηκεν εδραίος εν τη καρδία, μη έχων ανάγκην, εξουσίαν δε έχει περί του ιδίου θελήματος, και τούτο κέκρικεν εν τη καρδία αυτού, του τηρείν την εαυτού παρθένον, καλώς ποιεί.
Α΄ΚρΖ-38. ώστε και ο εκγαμίζων καλώς ποιεί, ο δε μη εκγαμίζων κρείσσον ποιεί.
Α΄ΚρΖ-39. Γυνή δέδεται νόμω εφ’ όσον χρόνον ζη ο ανήρ αυτής. εάν δε κοιμηθή ο ανήρ αυτής, ελευθέρα εστίν ω θέλει γαμηθήναι, μόνον εν Κυρίω.
Α΄ΚρΖ-40. μακαριωτέρα δε έστιν εάν ούτω μείνη, κατά την εμήν γνώμην. δοκώ δε καγώ Πνεύμα Θεού έχειν.

Κεφάλαιον Η΄.
Στίχοι 1-13. Το σκάνδαλον από τα ειδωλόθυτα.

Α΄ΚρΗ-1. Περί δε των ειδωλοθύτων, οίδαμεν ότι πάντες γνώσιν έχομεν.
Α΄ΚρΗ-2. η γνώσις φυσιοί, η δε αγάπη οικοδομεί. ει δε τις δοκεί ειδέναι τι, ουδέπω ουδέν έγνωκε καθώς δεί γνώναι.
Α΄ΚρΗ-3. ει δε τις αγαπά τον Θεόν, ούτος έγνωσται υπ’ αυτού.
Α΄ΚρΗ-4. Περί της βρώσεως ουν των ειδωλοθύτων οίδαμεν ότι ουδέν είδωλον εν κόσμω, και ότι ουδείς Θεός έτερος ει μη εις.
Α΄ΚρΗ-5. και γαρ είπερ είσι λεγόμενοι θεοί είτε εν ουρανώ είτε επί της γης, ώσπερ εισί θεοί πολλοί και κύριοι πολλοί,
Α΄ΚρΗ-6. αλλ’ ημίν εις Θεός ο Πατήρ, εξ ου τα πάντα και ημείς εις αυτόν, και εις Κύριος Ιησούς Χριστός, δι’ ου τα πάντα και ημείς δι’ αυτού.
Α΄ΚρΗ-7. Αλλ’ ουκ εν πάσιν η γνώσις. τινές δε τη συνειδήσει του ειδώλου έως άρτι ως ειδωλόθυτον εσθίουσι, και η συνείδησις αυτών ασθενής ούσα μολύνεται.
Α΄ΚρΗ-8. βρώμα δε ημάς ου παρίστησι τω Θεώ. ούτε γαρ εάν φάγωμεν περισσεύομεν, ούτε εάν μη φάγωμεν υστερούμεθα.
Α΄ΚρΗ-9. βλέπετε δε μήπως η εξουσία υμών αύτη πρόσκομμα γένηται τοις ασθενούσιν.
Α΄ΚρΗ-10. εάν γαρ τις ίδη σε, τον έχοντα γνώσιν, εν ειδωλείω κατακείμενον, ουχί η συνείδησις αυτού ασθενούς όντος οικοδομηθήσεται εις το τα ειδωλόθυτα εσθίειν;
Α΄ΚρΗ-11. και απολείται ο ασθενών αδελφός επί τη ση γνώσει, δι’ ον Χριστός απέθανεν.
Α΄ΚρΗ-12. ούτω δε αμαρτάνοντες εις τους αδελφούς και τύπτοντες αυτών την συνείδησιν ασθενούσαν εις Χριστόν αμαρτάνετε.
Α΄ΚρΗ-13. διόπερ ει βρώμα σκανδαλίζει τον αδελφόν μου, ου μη φάγω κρέα εις τον αιώνα, ίνα μη τον αδελφόν μου σκανδαλίσω.

Κεφάλαιον Θ΄.
Στίχοι 1-27. Ο Παύλος παράδειγμα αυταπαρνήσεως.

Α΄ΚρΘ-1. Ουκ ειμί απόστολος; ουκ ειμί ελεύθερος; ουχί Ιησούν Χριστόν τον Κύριον ημών εώρακα; ου το έργον μου υμείς έστε εν Κυρίω.
Α΄ΚρΘ-2. ει άλλοις ουκ ειμί απόστολος, αλλά γε υμίν είμι. η γαρ σφραγίς της εμής αποστολής υμείς έστε εν Κυρίω.
Α΄ΚρΘ-3. η εμή απολογία τοις εμέ ανακρίνουσιν αύτη εστί.
Α΄ΚρΘ-4. Μη ουκ έχομεν εξουσίαν φαγείν και πιείν;
Α΄ΚρΘ-5. μη ουκ έχομεν εξουσίαν αδελφήν γυναίκα περιάγειν, ως και οι λοιποί απόστολοι και οι αδελφοί του Κυρίου και Κηφάς;
Α΄ΚρΘ-6. ή μόνος εγώ και Βαρνάβας ουκ έχομεν εξουσίαν του μη εργάζεσθαι;
Α΄ΚρΘ-7. τις στρατεύεται ιδίοις οψωνίοις ποτέ; τις φυτεύει αμπελώνα και εκ του καρπού αυτού ουκ εσθίει; ή τις ποιμαίνει ποίμνην και εκ του γάλακτος της ποίμνης ουκ εσθίει;
Α΄ΚρΘ-8. Μη κατά άνθρωπον ταύτα λαλώ; ή ουχί και ο νόμος ταύτα λέγει;
Α΄ΚρΘ-9. εν γαρ τω Μωϋσέως νόμω γέγραπται. ου φιμώσεις βουν αλοώντα. μη των βοών μέλει τω Θεώ;
Α΄ΚρΘ-10. ή δι’ ημάς πάντως λέγει; δι’ ημάς γαρ εγράφη, ότι έπ’ ελπίδι οφείλει ο αροτριών αροτριάν, και ο αλοών της ελπίδος αυτού μετέχειν έπ’ ελπίδι.
Α΄ΚρΘ-11. Ει ημείς υμίν τα πνευματικά εσπείραμεν, μέγα ει ημείς υμών τα σαρκικά θερίσομεν;
Α΄ΚρΘ-12. ει άλλοι της εξουσίας υμών μετέχουσιν, ου μάλλον ημείς; αλλ’ ουκ εχρησάμεθα τη εξουσία ταύτη, αλλά πάντα στέγομεν, ίνα μη εγκοπήν τινά δώμεν τω ευαγγελίω του Χριστού.
Α΄ΚρΘ-13. ουκ οίδατε ότι τα ιερά εργαζόμενοι εκ του ιερού εσθίουσιν, οι τω θυσιαστηρίω προσεδρεύοντες τω θυσιαστηρίω συμμερίζονται;
Α΄ΚρΘ-14. ούτω και ο Κύριος διέταξε τοις το ευαγγέλιον καταγγέλλουσιν εκ του ευαγγελίου ζην.
Α΄ΚρΘ-15. εγώ δε ουδενί εχρησάμην τούτων. Ουκ έγραψα δε ταύτα ίνα ούτω γένηται εν εμοί. καλόν γαρ μοι μάλλον αποθανείν ή το καύχημα μου ίνα τις κενώση.
Α΄ΚρΘ-16. εάν γαρ ευαγγελίζωμαι, ουκ έστι μοι καύχημα. ανάγκη γαρ μοι επίκειται. ουαί δε μοι έστιν εάν μη ευαγγελίζωμαι.
Α΄ΚρΘ-17. ει γαρ εκών τούτο πράσσω, μισθόν έχω. ει δε άκων, οικονομίαν πεπίστευμαι.
Α΄ΚρΘ-18. τις ουν μοι έστιν ο μισθός; ίνα ευαγγελιζόμενος αδάπανον θήσω το ευαγγέλιον του Χριστού, εις το μη καταχρήσασθαι τη εξουσία μου εν τω ευαγγελίω.
Α΄ΚρΘ-19. Ελεύθερος γαρ ων εκ πάντων πάσιν εμαυτόν εδούλωσα, ίνα τους πλείονας κερδήσω.
Α΄ΚρΘ-20. και εγενόμην τοις Ιουδαίοις ως Ιουδαίος, ίνα Ιουδαίους κερδήσω. τοις υπό νόμον ως υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον κερδήσω.
Α΄ΚρΘ-21. τοις ανόμοις ως άνομος, μη ων άνομος Θεώ, αλλ’ έννομος Χριστώ, ίνα κερδήσω ανόμους.
Α΄ΚρΘ-22. εγενόμην τοις ασθενέσιν ως ασθενής, ίνα τους ασθενείς κερδήσω. τοις πάσι γέγονα τα πάντα, ίνα πάντως τινάς σώσω.
Α΄ΚρΘ-23. Τούτο δε ποιώ δια το ευαγγέλιον, ίνα συγκοινωνός αυτού γένωμαι.
Α΄ΚρΘ-24. ουκ οίδατε ότι οι εν σταδίω τρέχοντες πάντες μεν τρέχουσιν, εις δε λαμβάνει το βραβείον; ούτω τρέχετε, ίνα καταλάβητε.
Α΄ΚρΘ-25. πάς δε ο αγωνιζόμενος πάντα εγκρατεύεται, εκείνοι μεν ουν ίνα φθαρτόν στέφανον λάβωσιν, ημείς δε άφθαρτον.
Α΄ΚρΘ-26. εγώ τοίνυν ούτω τρέχω, ως ουκ αδήλως, ούτω πυκτεύω, ως ουκ αέρα δέρων,
Α΄ΚρΘ-27. αλλ’ υποπιάζω μου το σώμα και δουλαγωγώ, μήπως άλλοις κηρύξας αυτός αδόκιμος γένωμαι.

Κεφάλαιον Ι΄.
Στίχοι 1-13. Τιμωρίαι των Ισραηλιτών εις την έρημον.

Α΄ΚρΙ-1. Ου θέλω δε υμάς αγνοείν, αδελφοί, ότι οι πατέρες ημών πάντες υπό την νεφέλην ήσαν, και πάντες δια της θαλάσσης διήλθον,
Α΄ΚρΙ-2. και πάντες εις τον Μωϋσήν εβαπτίσαντο εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση,
Α΄ΚρΙ-3. και πάντες το αυτό βρώμα πνευματικόν έφαγον,
Α΄ΚρΙ-4. και πάντες το αυτό πόμα πνευματικόν έπιον. έπινον γαρ εκ πνευματικής ακολουθούσης πέτρας, η δε πέτρα ην ο Χριστός.
Α΄ΚρΙ-5. αλλ’ ουκ εν τοις πλείοσιν αυτών ευδόκησεν ο Θεός. κατεστρώθησαν γαρ εν τη ερήμω.
Α΄ΚρΙ-6. Ταύτα δε τύποι ημών εγενήθησαν, εις το μη είναι ημάς επιθυμητάς κακών, καθώς κακείνοι επεθύμησαν.
Α΄ΚρΙ-7. μηδέ ειδωλολάτραι γίνεσθε, καθώς τινές αυτών, ως γέγραπται. εκάθισεν ο λαός φαγείν και πιείν, και ανέστησαν παίζειν.
Α΄ΚρΙ-8. μηδέ πορνεύωμεν, καθώς τινές αυτών επόρνευσαν και έπεσον εν μιά ημέρα εικοσιτρείς χιλιάδες.
Α΄ΚρΙ-9. μηδέ εκπειράζωμεν τον Χριστόν, καθώς και τινές αυτών επείρασαν και υπό των όφεων απώλοντο.
Α΄ΚρΙ-10. μηδέ γογγύζετε, καθώς και τινές αυτών εγόγγυσαν και απώλοντο υπό του ολοθρευτού.
Α΄ΚρΙ-11. ταύτα δε πάντα τύποι συνέβαινον εκείνοις, εγράφη δε πρός νουθεσίαν ημών, εις ους τα τέλη των αιώνων κατήντησεν.
Α΄ΚρΙ-12. Ώστε ο δοκών εστάναι βλεπέτω μη πέση.
Α΄ΚρΙ-13. πειρασμός υμάς ουκ είληφεν ει μη ανθρώπινος. πιστός δε ο Θεός, ος ουκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ο δύνασθε, αλλά ποιήσει συν τω πειρασμώ και την έκβασιν του δύνασθαι υμάς υπενεγκείν.

Στίχοι 14-33. Ποτήριον Κυρίου και ποτήριον δαιμονίων.

Α΄ΚρΙ-14. Διόπερ, αγαπητοί μου, φεύγετε από της ειδωλολατρείας.
Α΄ΚρΙ-15. ως φρονίμοις λέγω. κρίνατε υμείς ο φημί.
Α΄ΚρΙ-16. το ποτήριον της ευλογίας ο ευλογούμεν, ουχί κοινωνία του αίματος του Χριστού έστι; τον άρτον ον κλώμεν, ουχί κοινωνία του σώματος του Χριστού έστιν;
Α΄ΚρΙ-17. ότι εις άρτος, εν σώμα οι πολλοί έσμεν. οι γαρ πάντες εκ του ενός άρτου μετέχομεν.
Α΄ΚρΙ-18. βλέπετε τον Ισραήλ κατά σάρκα. ουχί οι εσθίοντες τας θυσίας κοινωνοί του θυσιαστηρίου εισί;
Α΄ΚρΙ-19. τι ουν φημί; ότι είδωλον τι έστιν; ή ότι ειδωλόθυτον έστιν;
Α΄ΚρΙ-20. αλλ’ ότι α θύει τα έθνη, δαιμονίοις θύει και ου Θεώ. ου θέλω δε υμάς κοινωνούς των δαιμονίων γίνεσθαι.
Α΄ΚρΙ-21. ου δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν και ποτήριον δαιμονίων. ου δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν και τραπέζης δαιμονίων.
Α΄ΚρΙ-22. ή παραζηλούμεν τον Κύριον; μη ισχυρότεροι αυτού έσμεν;
Α΄ΚρΙ-23. Πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ου πάντα συμφέρει. πάντα μοι έξεστιν, αλλ’ ου πάντα οικοδομεί.
Α΄ΚρΙ-24. μηδείς το εαυτού ζητείτω, αλλά το του ετέρου έκαστος.
Α΄ΚρΙ-25. Πάν το εν μακέλλω πωλούμενον εσθίετε μηδέν ανακρίνοντες δια την συνείδησιν.
Α΄ΚρΙ-26. του γαρ Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής.
Α΄ΚρΙ-27. ει δε τις καλεί υμάς των απίστων και θέλετε πορεύεσθαι, πάν το παρατιθέμενον υμίν εσθίετε μηδέν ανακρίνοντες δια την συνείδησιν.
Α΄ΚρΙ-28. εάν δε τις υμίν είπη, τούτο ειδωλόθυτον εστί, μη εσθίετε δι’ εκείνον τον μηνύσαντα και την συνείδησιν. του γαρ Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής.
Α΄ΚρΙ-29. συνείδησιν δε λέγω ουχί την εαυτού, αλλά την χτου ετέρου. ινατί γαρ η ελευθερία μου κρίνεται υπό άλλης συνειδήσεως;
Α΄ΚρΙ-30. ει εγώ χάριτι μετέχω, τι βλασφημούμαι υπέρ ου εγώ ευχαριστώ;
Α΄ΚρΙ-31. Είτε ουν εσθίετε είτε πίνετε είτε τι ποιείτε, πάντα εις δόξαν Θεού ποιείτε.
Α΄ΚρΙ-32. απρόσκοποι γίνεσθε και Ιουδαίοις και Έλλησι και τη εκκλησία του Θεού,
Α΄ΚρΙ-33. καθώς καγώ πάντα πάσιν αρέσκω, μη ζητών το εμαυτού συμφέρον, αλλά το των πολλών, ίνα σωθώσι.

Κεφάλαιον ΙΑ΄.
Στίχοι 1-16. Το κάλυμμα των γυναικών κατά την λατρείαν.

Α΄ΚρΙΑ-1. Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χριστού.
Α΄ΚρΙΑ-2. Επαινώ δε υμάς, αδελφοί, ότι πάντα μου μέμνησθε και καθώς παρέδωκα υμίν τας παραδόσεις κατέχετε.
Α΄ΚρΙΑ-3. θέλω δε υμάς ειδέναι ότι παντός ανδρός η κεφαλή ο Χριστός έστι, κεφαλή δε γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε Χριστού ο Θεός.
Α΄ΚρΙΑ-4. πάς ανήρ προσευχόμενος ή προφητεύων κατά κεφαλής έχων καταισχύνει την κεφαλήν αυτού.
Α΄ΚρΙΑ-5. πάσα δε γυνή προσευχομένη ή προφητεύουσα ακατακαλύπτω τη κεφαλή καταισχύνει την κεφαλήν εαυτής. εν γαρ έστι και το αυτό τη εξυρημένη.
Α΄ΚρΙΑ-6. ει γαρ ου κατακαλύπτεται γυνή, και κειράσθω. ει δε αισχρόν γυναικί το κείρασθαι ή ξυράσθαι, κατακαλυπτέσθω.
Α΄ΚρΙΑ-7. ανήρ μεν γαρ ουκ οφείλει κατακαλύπτεσθαι την κεφαλήν, εικών και δόξα Θεού υπάρχων. γυνή δε δόξα ανδρός έστιν.
Α΄ΚρΙΑ-8. ου γαρ έστιν ανήρ εκ γυναικός, αλλά γυνή εξ ανδρός.
Α΄ΚρΙΑ-9. και γαρ ουκ εκτίσθη ανήρ δια την γυναίκα, αλλά γυνή δια τον άνδρα.
Α΄ΚρΙΑ-10. δια τούτο οφείλει η γυνή εξουσίαν έχειν επί της κεφαλής δια τους αγγέλους.
Α΄ΚρΙΑ-11. πλην ούτε ανήρ χωρίς γυναικός ούτε γυνή χωρίς ανδρός εν Κυρίω.
Α΄ΚρΙΑ-12. ώσπερ γαρ η γυνή εκ του ανδρός, ούτω και ο ανήρ δια της γυναικός, τα δε πάντα εκ του Θεού.
Α΄ΚρΙΑ-13. εν υμίν αυτοίς κρίνατε. πρέπον εστί γυναίκα ακατακάλυπτον τω Θεώ προσεύχεσθαι;
Α΄ΚρΙΑ-14. ή ουδέ αυτή η φύσις διδάσκει υμάς ότι ανήρ μεν εάν κομά, ατιμία αυτώ έστι,
Α΄ΚρΙΑ-15. γυνή δε εάν κομά, δόξα αυτή έστιν; ότι η κόμη αντί περιβολαίου δέδοται αυτή.
Α΄ΚρΙΑ-16. Ει δε τις δοκεί φιλόνεικος είναι, ημείς τοιαύτην συνήθειαν ουκ έχομεν, ουδέ αι εκκλησίαι του Θεού.

Στίχοι 17-22. Αταξίαι των Κορινθίων κατά το Κυριακόν Δείπνον.

Α΄ΚρΙΑ-17. Τούτο δε παραγγέλλων ουκ επαινώ ότι ουκ εις το κρείττον, αλλ’ εις το ήττον συνέρχεσθε.
Α΄ΚρΙΑ-18. πρώτον μεν γαρ συνερχομένων υμών εν τη εκκλησία ακούω σχίσματα εν υμίν υπάρχειν, και μέρος τι πιστεύω.
Α΄ΚρΙΑ-19. δεί γαρ και αιρέσεις εν υμίν είναι, ίνα οι δόκιμοι φανεροί γένωνται εν υμίν.
Α΄ΚρΙΑ-20. συνερχομένων ουν υμών επί το αυτό ουκ έστι κυριακόν δείπνον φαγείν.
Α΄ΚρΙΑ-21. έκαστος γαρ το ίδιον δείπνον προλαμβάνει εν τω φαγείν, και ος μεν πεινά, ος δε μεθύει.
Α΄ΚρΙΑ-22. μη γαρ οικίας ουκ έχετε εις το εσθίειν και πίνειν; ή της εκκλησίας του Θεού καταφρονείτε, και καταισχύνετε τους μη έχοντας; τι υμίν είπω; επαινέσω υμάς εν τούτω; ουκ επαινώ.

Στίχοι 23-34. Η παράδοσις του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.

Α΄ΚρΙΑ-23. εγώ γαρ παρέλαβον από του Κυρίου ο και παρέδωκα υμίν, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί η παρεδίδοτο έλαβεν άρτον και ευχαριστήσας έκλασε και είπε.
Α΄ΚρΙΑ-24. λάβετε φάγετε. τούτο μου εστί το σώμα το υπέρ υμών κλώμενον. τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν.
Α΄ΚρΙΑ-25. ωσαύτως και το ποτήριον μετά το δειπνήσαι λέγων. τούτο το ποτήριον η καινή διαθήκη εστίν εν τω εμώ αίματι. τούτο ποιείτε, οσάκις αν πίνητε, εις την εμήν ανάμνησιν.
Α΄ΚρΙΑ-26. οσάκις γαρ αν εσθίητε τον άρτον τούτον και το ποτήριον τούτο πίνητε, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, άχρις ου αν έλθη.
Α΄ΚρΙΑ-27. ώστε ος αν εσθίη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος έσται του σώματος και αίματος του Κυρίου.
Α΄ΚρΙΑ-28. δοκιμαζέτω δε άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ του άρτου εσθιέτω και εκ του ποτηρίου πινέτω.
Α΄ΚρΙΑ-29. ο γαρ εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου.
Α΄ΚρΙΑ-30. δια τούτο εν υμίν πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και κοιμώνται ικανοί.
Α΄ΚρΙΑ-31. ει γαρ εαυτούς διεκρίνομεν, ουκ αν εκρινόμεθα.
Α΄ΚρΙΑ-32. κρινόμενοι δε υπό του Κυρίου παιδευόμεθα, ίνα μη συν τω κόσμω κατακριθώμεν.
Α΄ΚρΙΑ-33. Ώστε, αδελφοί μου, συνερχόμενοι εις το φαγείν αλλήλους εκδέχεσθε.
Α΄ΚρΙΑ-34. ει δε τις πεινά, εν οίκω εσθιέτω, ίνα μη εις κρίμα συνέρχησθε. Τα δε λοιπά ως αν έλθω διατάξομαι.

Κεφάλαιον ΙΒ΄.
Στίχοι 1-11. Η φύσις, ο σκοπός και αι διαφοραί των πνευματικών χαρισμάτων.

Α΄ΚρΙΒ-1. Περί δε των πνευματικών, αδελφοί, ου θέλω υμάς αγνοείν.
Α΄ΚρΙΒ-2. οίδατε ότι, ότε έθνη ήτε, πρός τα είδωλα τα άφωνα ως αν ήγεσθε απαγόμενοι.
Α΄ΚρΙΒ-3. διό γνωρίζω υμίν ότι ουδείς εν Πνεύματι Θεού λαλών λέγει ανάθεμα Ιησούν, και ουδείς δύναται ειπείν Κύριον Ιησούν ει μη εν Πνεύματι Αγίω.
Α΄ΚρΙΒ-4. Διαιρέσεις δε χαρισμάτων εισί, το δε αυτό Πνεύμα.
Α΄ΚρΙΒ-5. και διαιρέσεις διακονιών είσι, και ο αυτός Κύριος.
Α΄ΚρΙΒ-6. και διαιρέσεις ενεργημάτων εισίν, ο δε αυτός έστι Θεός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσιν.
Α΄ΚρΙΒ-7. Εκάστω δε δίδοται η φανέρωσις του Πνεύματος πρός το συμφέρον.
Α΄ΚρΙΒ-8. ω μεν γαρ δια του Πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας, άλλω δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό Πνεύμα,
Α΄ΚρΙΒ-9. ετέρω δε πίστις εν τω αυτώ Πνεύματι, άλλω δε χαρίσματα ιαμάτων εν τω αυτώ Πνεύματι,
Α΄ΚρΙΒ-10. άλλω δε ενεργήματα δυνάμεων, άλλω δε προφητεία, άλλω δε διακρίσεις πνευμάτων, ετέρω δε γένη γλωσσών, άλλω δε ερμηνεία γλωσσών.
Α΄ΚρΙΒ-11. πάντα δε ταύτα ενεργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διαιρούν ιδία εκάστω καθώς βούλεται.

Στίχοι 12-31. Τα χαρίσματα απαρτίζουν ενότητα.

Α΄ΚρΙΒ-12. Καθάπερ γαρ το σώμα εν έστι και μέλη έχει πολλά, πάντα δε τα μέλη του σώματος του ενός, πολλά όντα, εν έστι σώμα, ούτω και ο Χριστός.
Α΄ΚρΙΒ-13. και γαρ εν ενί Πνεύματι ημείς πάντες εις εν σώμα εβαπτίσθημεν, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και πάντες εις εν Πνεύμα εποτίσθημεν.
Α΄ΚρΙΒ-14. και γαρ το σώμα ουκ έστιν εν μέλος, αλλά πολλά.
Α΄ΚρΙΒ-15. εάν είπη ο πους, ότι ουκ ειμί χείρ, ουκ ειμί εκ του σώματος, ου παρά τούτο ουκ έστιν εκ του σώματος;
Α΄ΚρΙΒ-16. και εάν είπη το ους, ότι ουκ ειμί οφθαλμός, ουκ ειμί εκ του σώματος, ου παρά τούτο ουκ έστιν εκ του σώματος;
Α΄ΚρΙΒ-17. ει όλον το σώμα οφθαλμός, πού η ακοή; ει όλον ακοή; πού η όσφρησις;
Α΄ΚρΙΒ-18. νυνί δε ο Θεός έθετο τα μέλη εν έκαστον αυτών εν τω σώματι καθώς ηθέλησεν.
Α΄ΚρΙΒ-19. ει δε ην τα πάντα εν μέλος, πού το σώμα;
Α΄ΚρΙΒ-20. νυν δε πολλά μεν μέλη, εν δε σώμα.
Α΄ΚρΙΒ-21. ου δύναται δε οφθαλμός ειπείν τη χειρί. χρείαν σου ουκ έχω. ή πάλιν η κεφαλή τοις ποσί. χρείαν υμών ουκ έχω.
Α΄ΚρΙΒ-22. αλλά πολλώ μάλλον τα δοκούντα μέλη του σώματος ασθενέστερα υπάρχειν αναγκαία εστί,
Α΄ΚρΙΒ-23. και α δοκούμεν ατιμότερα είναι του σώματος, τούτοις τιμήν περισσοτέραν περιτίθεμεν, και τα ασχήμονα ημών ευσχημοσύνην περισσοτέραν έχει,
Α΄ΚρΙΒ-24. τα δε ευσχήμονα ημών ου χρείαν έχει. αλλ’ ο Θεός συνεκέρασε το σώμα, τω υστερούντι περισσοτέραν δους τιμήν,
Α΄ΚρΙΒ-25. ίνα μη η σχίσμα εν τω σώματι, αλλά το αυτό υπέρ αλλήλων μεριμνώσι τα μέλη.
Α΄ΚρΙΒ-26. και είτε πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη, είτε δοξάζεται εν μέλος, συγχαίρει πάντα τα μέλη.
Α΄ΚρΙΒ-27. Υμείς δε έστε σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους.
Α΄ΚρΙΒ-28. Και ους μεν έθετο ο Θεός εν τη εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα δυνάμεις, είτα χαρίσματα ιαμάτων, αντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσών.
Α΄ΚρΙΒ-29. μη πάντες απόστολοι; μη πάντες προφήται; μη πάντες διδάσκαλοι; μη πάντες δυνάμεις;
Α΄ΚρΙΒ-30. μη πάντες χαρίσματα έχουσιν ιαμάτων; μη πάντες γλώσσαις λαλούσι; μη πάντες διερμηνεύουσι;
Α΄ΚρΙΒ-31. ζηλούτε δε τα χαρίσματα τα κρείττονα. και έτι καθ’ υπερβολήν οδόν υμίν δείκνυμι.

Κεφάλαιον ΙΓ΄.
Στίχοι 1-13. Υπέροχος ύμνος της αγάπης.

Α΄ΚρΙΓ-1. Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.
Α΄ΚρΙΓ-2. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.
Α΄ΚρΙΓ-3. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.
Α΄ΚρΙΓ-4. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται,
Α΄ΚρΙΓ-5. ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν,
Α΄ΚρΙΓ-6. ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία.
Α΄ΚρΙΓ-7. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.
Α΄ΚρΙΓ-8. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. είτε γλώσσαι, παύσονται. είτε γνώσις, καταργηθήσεται.
Α΄ΚρΙΓ-9. εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν.
Α΄ΚρΙΓ-10. όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται.
Α΄ΚρΙΓ-11. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου.
Α΄ΚρΙΓ-12. βλέπομεν γαρ άρτι δι’ εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον πρός πρόσωπον. άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην.
Α΄ΚρΙΓ-13. νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μείζων δε τούτων η αγάπη.

Κεφάλαιον ΙΔ΄.
Στίχοι 1-25. Η προφητεία και η γλωσσολαλιά.

Α΄ΚρΙΔ-1. Διώκετε την αγάπην. ζηλούτε δε τα πνευματικά, μάλλον δε ίνα προφητεύητε.
Α΄ΚρΙΔ-2. ο γαρ λαλών γλώσση ουκ ανθρώποις λαλεί, αλλά τω Θεώ. ουδείς γαρ ακούει, πνεύματι δε λαλεί μυστήρια.
Α΄ΚρΙΔ-3. ο δε προφητεύων ανθρώποις λαλεί οικοδομήν και παράκλησιν και παραμυθίαν.
Α΄ΚρΙΔ-4. ο λαλών γλώσση εαυτόν οικοδομεί, ο δε προφητεύων εκκλησίαν οικοδομεί.
Α΄ΚρΙΔ-5. θέλω δε πάντας υμάς λαλείν γλώσσαις, μάλλον δε ίνα προφητεύητε. μείζων γαρ ο προφητεύων ή ο λαλών γλώσσαις, εκτός ει μη διερμηνεύη, ίνα η εκκλησία οικοδομήν λάβη.
Α΄ΚρΙΔ-6. νυνί δε, αδελφοί, εάν έλθω πρός υμάς γλώσσαις λαλών, τι υμάς ωφελήσω, εάν μη υμίν λαλήσω ή εν αποκαλύψει ή εν γνώσει ή εν προφητεία ή εν διδαχή;
Α΄ΚρΙΔ-7. όμως τα άψυχα φωνήν διδόντα, είτε αυλός είτε κιθάρα, εάν διαστολήν τοις φθόγγοις μη διδώ, πώς γνωσθήσεται το αυλούμενον ή το κιθαριζόμενον;
Α΄ΚρΙΔ-8. και γαρ εάν άδηλον φωνήν σάλπιγξ δω, τις παρασκευάσεται εις πόλεμον;
Α΄ΚρΙΔ-9. ούτω και υμείς δια της γλώσσης εάν μη εύσημον λόγον δώτε, πώς γνωσθήσεται το λαλούμενον; έσεσθε γαρ εις αέρα λαλούντες.
Α΄ΚρΙΔ-10. τοσαύτα ει τύχοι γένη φωνών έστιν εν κόσμω, και ουδέν αυτών άφωνον.
Α΄ΚρΙΔ-11. εάν ουν μη ειδώ την δύναμιν της φωνής, έσομαι τω λαλούντι βάρβαρος και ο λαλών εν εμοί βάρβαρος.
Α΄ΚρΙΔ-12. ούτω και υμείς επεί ζηλωταί έστε πνευμάτων, πρός την οικοδομήν της εκκλησίας ζητείτε ίνα περισσεύητε.
Α΄ΚρΙΔ-13. Διόπερ ο λαλών γλώσση προσευχέσθω ίνα διερμηνεύη.
Α΄ΚρΙΔ-14. εάν γαρ προσεύχωμαι γλώσση, το πνεύμα μου προσεύχεται, ο δε νους μου άκαρπος εστί.
Α΄ΚρΙΔ-15. τι ουν έστι; προσεύξομαι τω πνεύματι, προσεύξομαι δε και τω νοΐ. ψαλώ τω πνεύματι, ψαλώ δε και τω νοΐ.
Α΄ΚρΙΔ-16. επεί εάν ευλογήσης τω πνεύματι, ο αναπληρών τον τόπον του ιδιώτου πώς ερεί το αμήν επί τη ση ευχαριστία; επειδή τι λέγεις ουκ οίδε;
Α΄ΚρΙΔ-17. συ μεν γαρ καλώς ευχαριστείς, αλλ’ ο έτερος ουκ οικοδομείται.
Α΄ΚρΙΔ-18. ευχαριστώ τω Θεώ μου πάντων υμών μάλλον γλώσσαις λαλών.
Α΄ΚρΙΔ-19. αλλ’ εν εκκλησία θέλω πέντε λόγους δια του νοός μου λαλήσαι, ίνα και άλλους κατηχήσω, ή μυρίους λόγους εν γλώσση.
Α΄ΚρΙΔ-20. Αδελφοί, μη παιδία γίνεσθε ταις φρεσίν, αλλά τη κακία νηπιάζετε, ταις δε φρεσί τέλειοι γίνεσθε.
Α΄ΚρΙΔ-21. εν τω νόμω γέγραπται ότι εν ετερογλώσσοις και εν χείλεσιν ετέροις λαλήσω τω λαώ τούτω, και ουδ’ ούτως εισακούσονται μου λέγει Κύριος.
Α΄ΚρΙΔ-22. ώστε αι γλώσσαι εις σημείον εισίν ου τοις πιστεύουσιν, αλλά τοις απίστοις, η δε προφητεία ου τοις απίστοις, αλλά τοις πιστεύουσιν.
Α΄ΚρΙΔ-23. Εάν ουν συνέλθη η εκκλησία όλη επί το αυτό και πάντες γλώσσαις λαλώσιν, εισέλθωσι δε ιδιώται ή άπιστοι, ουκ ερούσιν ότι μαίνεσθε;
Α΄ΚρΙΔ-24. εάν δε πάντες προφητεύωσιν, εισέλθη δε τις άπιστος ή ιδιώτης, ελέγχεται υπό πάντων, ανακρίνεται υπό πάντων,
Α΄ΚρΙΔ-25. και ούτω τα κρυπτά της καρδίας αυτού φανερά γίνεται. και ούτω πεσών επί πρόσωπον προσκυνήσει τω Θεώ, απαγγέλλων ότι ο Θεός όντως εν υμίν έστι.

Στίχοι 26-40. Πρακτικοί κανόνες δια την καλήν χρήσιν των χαρισμάτων.

Α΄ΚρΙΔ-26. Τι ουν έστιν, αδελφοί; όταν συνέρχησθε, έκαστος υμών ψαλμόν έχει, διδαχήν έχει, γλώσσαν έχει, αποκάλυψιν έχει, ερμηνείαν έχει. πάντα πρός οικοδομήν γινέσθω.
Α΄ΚρΙΔ-27. είτε γλώσση τις λαλεί, κατά δύο ή το πλείστον τρεις, και ανά μέρος, και εις διερμηνευέτω.
Α΄ΚρΙΔ-28. εάν δε μη η διερμηνευτής, σιγάτω εν εκκλησία, εαυτώ δε λαλείτω και τω Θεώ.
Α΄ΚρΙΔ-29. προφήται δε δύο ή τρεις λαλείτωσαν, και οι άλλοι διακρινέτωσαν.
Α΄ΚρΙΔ-30. εάν δε άλλω αποκαλυφθή καθημένω, ο πρώτος σιγάτω.
Α΄ΚρΙΔ-31. δύνασθε γαρ καθ’ ένα πάντες προφητεύειν, ίνα πάντες μανθάνωσι και πάντες παρακαλώνται.
Α΄ΚρΙΔ-32. και πνεύματα προφητών προφήταις υποτάσσεται.
Α΄ΚρΙΔ-33. ου γαρ έστιν ακαταστασίας ο Θεός, αλλά ειρήνης.
Α΄ΚρΙΔ-34. Ως εν πάσαις ταις εκκλησίαις των αγίων, αι γυναίκες υμών εν ταις εκκλησίαις σιγάτωσαν. ου γαρ επιτέτραπται αυταίς λαλείν, αλλ’ υποτάσσεσθαι, καθώς και ο νόμος λέγει.
Α΄ΚρΙΔ-35. ει δε τι μαθείν θέλουσιν, εν οίκω τους ιδίους άνδρας επερωτάτωσαν. αισχρόν γαρ έστι γυναιξίν εν εκκλησία λαλείν.
Α΄ΚρΙΔ-36. ή αφ’ υμών ο λόγος του Θεού εξήλθεν, ή εις υμάς μόνους κατήντησεν;
Α΄ΚρΙΔ-37. Ει τις δοκεί προφήτης είναι ή πνευματικός, επιγινωσκέτω α γράφω υμίν, ότι του Κυρίου εισίν εντολαί.
Α΄ΚρΙΔ-38. ει δε τις αγνοεί, αγνοείτω.
Α΄ΚρΙΔ-39. Ώστε, αδελφοί, ζηλούτε το προφητεύειν, και το λαλείν γλώσσαις μη κωλύετε.
Α΄ΚρΙΔ-40. πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω.

Κεφάλαιον ΙΕ΄.
Στίχοι 1-28. Η Ανάστασις του Κυρίου απόδειξις της αναστάσεως των νεκρών.

Α΄ΚρΙΕ-1. Γνωρίζω δε υμίν, αδελφοί, το ευαγγέλιον ο ευηγγελισάμην υμίν, ο και παρελάβετε, εν ω και εστήκατε,
Α΄ΚρΙΕ-2. δι’ ου και σώζεσθε, τίνι λόγω ευηγγελισάμην υμίν ει κατέχετε, εκτός ει μη εική επιστεύσατε.
Α΄ΚρΙΕ-3. παρέδωκα γαρ υμίν εν πρώτοις ο και παρέλαβον, ότι Χριστός απέθανεν υπέρ των αμαρτιών ημών κατά τας γραφάς,
Α΄ΚρΙΕ-4. και ότι ετάφη, και ότι εγήγερται τη τρίτη ημέρα κατά τας γραφάς,
Α΄ΚρΙΕ-5. και ότι ώφθη Κηφά, είτα τοις δώδεκα.
Α΄ΚρΙΕ-6. έπειτα ώφθη επάνω πεντακοσίοις αδελφοίς εφάπαξ, εξ ων οι πλείους μένουσιν έως άρτι, τινές δε και εκοιμήθησαν.
Α΄ΚρΙΕ-7. έπειτα ώφθη Ιακώβω, είτα τοις αποστόλοις πάσιν.
Α΄ΚρΙΕ-8. έσχατον δε πάντων ωσπερεί τω εκτρώματι ώφθη καμοί.
Α΄ΚρΙΕ-9. εγώ γαρ είμι ο ελάχιστος των αποστόλων, ος ουκ ειμί ικανός καλείσθαι απόστολος, διότι εδίωξα την εκκλησίαν του Θεού.
Α΄ΚρΙΕ-10. χάριτι δε Θεού είμι ο είμι. και η χάρις αυτού η εις εμέ ου κενή εγενήθη, αλλά περισσότερον αυτών πάντων εκοπίασα, ουκ εγώ δε, αλλ’ η χάρις του Θεού η συν εμοί.
Α΄ΚρΙΕ-11. είτε ουν εγώ είτε εκείνοι, ούτω κηρύσσομεν και ούτως επιστεύσατε.
Α΄ΚρΙΕ-12. Ει δε Χριστός κηρύσσεται ότι εκ νεκρών εγήγερται, πώς λέγουσι τινές εν υμίν ότι ανάστασις νεκρών ουκ έστιν;
Α΄ΚρΙΕ-13. ει δε ανάστασις νεκρών ουκ έστιν, ουδέ Χριστός εγήγερται.
Α΄ΚρΙΕ-14. ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις υμών.
Α΄ΚρΙΕ-15. ευρισκόμεθα δε και ψευδομάρτυρες του Θεού, ότι εμαρτυρήσαμεν κατά του Θεού ότι ήγειρε τον Χριστόν, ον ουκ ήγειρεν, είπερ άρα νεκροί ουκ εγείρονται.
Α΄ΚρΙΕ-16. ει γαρ νεκροί ουκ εγείρονται, ουδέ Χριστός εγήγερται.
Α΄ΚρΙΕ-17. ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία η πίστις υμών. έτι εστέ εν ταις αμαρτίαις υμών.
Α΄ΚρΙΕ-18. άρα και οι κοιμηθέντες εν Χριστώ απώλοντο.
Α΄ΚρΙΕ-19. ει εν τη ζωή ταύτη ηλπικότες εσμέν εν Χριστώ μόνον, ελεεινότεροι πάντων ανθρώπων εσμέν.
Α΄ΚρΙΕ-20. Νυνί δε Χριστός εγήγερται εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο.
Α΄ΚρΙΕ-21. επειδή γαρ δι’ ανθρώπου ο θάνατος, και δι’ ανθρώπου ανάστασις νεκρών.
Α΄ΚρΙΕ-22. ώσπερ γαρ εν τω Αδάμ πάντες αποθνήσκουσιν, ούτω και εν τω Χριστώ πάντες ζωοποιηθήσονται.
Α΄ΚρΙΕ-23. έκαστος δε εν τω ιδίω τάγματι. απαρχή Χριστός, έπειτα οι Χριστού εν τη παρουσία αυτού.
Α΄ΚρΙΕ-24. είτα το τέλος, όταν παραδώ την βασιλείαν τω Θεώ και πατρί, όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν.
Α΄ΚρΙΕ-25. δεί γαρ αυτόν βασιλεύειν άχρις ου αν θη πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού.
Α΄ΚρΙΕ-26. έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος.
Α΄ΚρΙΕ-27. πάντα γαρ υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού. όταν δε είπη ότι πάντα υποτέτακται, δήλον ότι εκτός του υποτάξαντος αυτώ τα πάντα.
Α΄ΚρΙΕ-28. όταν δε υποταγή αυτώ τα πάντα, τότε και αυτός ο υιός υποταγήσεται τω υποτάξαντι αυτώ τα πάντα, ίνα η ο Θεός τα πάντα εν πάσιν.

Στίχοι 29-34. Η συμπεριφορά των Αποστόλων και των πιστών απόδειξις της αναστάσεως των νεκρών.

Α΄ΚρΙΕ-29. Επεί τι ποιήσουσιν οι βαπτιζόμενοι υπέρ των νεκρών, ει όλως νεκροί ουκ εγείρονται; τι και βαπτίζονται υπέρ των νεκρών;
Α΄ΚρΙΕ-30. τι και ημείς κινδυνεύομεν πάσαν ώραν;
Α΄ΚρΙΕ-31. καθ’ ημέραν αποθνήσκω, νη την υμετέραν καύχησιν ην έχω εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.
Α΄ΚρΙΕ-32. ει κατά άνθρωπον εθηριομάχησα εν Εφέσω, τι μοι το όφελος; ει νεκροί ουκ εγείρονται, φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν.
Α΄ΚρΙΕ-33. μη πλανάσθε. φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί.
Α΄ΚρΙΕ-34. εκνήψατε δικαίως και μη αμαρτάνετε. αγνωσίαν γαρ Θεού τινές έχουσι. πρός εντροπήν υμίν λέγω.

Στίχοι 35-49. Πώς θα είναι τα αναστημένα σώματα.

Α΄ΚρΙΕ-35. Αλλ’ ερεί τις. πώς εγείρονται οι νεκροί; ποίω δε σώματι έρχονται;
Α΄ΚρΙΕ-36. άφρον, συ ο σπείρεις, ου ζωοποιείται εάν μη αποθάνη.
Α΄ΚρΙΕ-37. και ο σπείρεις, ου το σώμα το γενησόμενον σπείρεις, αλλά γυμνόν κόκκον, ει τύχοι σίτου ή τινός των λοιπών.
Α΄ΚρΙΕ-38. ο δε Θεός αυτώ δίδωσι σώμα καθώς ηθέλησε, και εκάστω των σπερμάτων το ίδιον σώμα.
Α΄ΚρΙΕ-39. ου πάσα σαρξ η αυτή σαρξ, αλλά άλλη μεν ανθρώπων, άλλη δε σαρξ κτηνών, άλλη δε ιχθύων, άλλη δε πετεινών.
Α΄ΚρΙΕ-40. και σώματα επουράνια, και σώματα επίγεια. αλλ’ ετέρα μεν η των επουρανίων δόξα, ετέρα δε η των επιγείων.
Α΄ΚρΙΕ-41. άλλη δόξα ηλίου, και άλλη δόξα σελήνης, και άλλη δόξα αστέρων. αστήρ γαρ αστέρος διαφέρει εν δόξη.
Α΄ΚρΙΕ-42. ούτω και η ανάστασις των νεκρών, σπείρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία.
Α΄ΚρΙΕ-43. σπείρεται εν ατιμία, εγείρεται εν δόξη. σπείρεται εν ασθενεία, εγείρεται εν δυνάμει.
Α΄ΚρΙΕ-44. σπείρεται σώμα ψυχικόν, εγείρεται σώμα πνευματικόν. έστι σώμα ψυχικόν, και έστι σώμα πνευματικόν.
Α΄ΚρΙΕ-45. ούτω και γέγραπται. εγένετο ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ εις ψυχήν ζώσαν. ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν.
Α΄ΚρΙΕ-46. αλλ’ ου πρώτον το πνευματικόν, αλλά το ψυχικόν, έπειτα το πνευματικόν.
Α΄ΚρΙΕ-47. ο πρώτος άνθρωπος εκ γης χοϊκός, ο δεύτερος άνθρωπος ο Κύριος εξ ουρανού.
Α΄ΚρΙΕ-48. οίος ο χοϊκός, τοιούτοι και οι χοϊκοί, και οίος ο επουράνιος, τοιούτοι και οι επουράνιοι.
Α΄ΚρΙΕ-49. και καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοϊκού, φορέσομεν και την εικόνα του επουρανίου.

Στίχοι 50-58. Πώς θα γίνη η ανάστασις των νεκρών.

Α΄ΚρΙΕ-50. Τούτο δε φημί, αδελφοί, ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού κληρονομήσαι ου δύνανται, ουδέ η φθορά την αφθαρσίαν κληρονομεί.
Α΄ΚρΙΕ-51. ιδού μυστήριον υμίν λέγω. πάντες μεν ου κοιμηθησόμεθα, πάντες δε αλλαγησόμεθα,
Α΄ΚρΙΕ-52. εν ατόμω, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι. σαλπίσει γαρ, και οι νεκροί εγερθήσονται άφθαρτοι, και ημείς αλλαγησόμεθα.
Α΄ΚρΙΕ-53. δεί γαρ το φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν.
Α΄ΚρΙΕ-54. όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδύσηται αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσηται αθανασίαν, τότε γενήσεται ο λόγος ο γεγραμμένος. κατεπόθη ο θάνατος εις νίκος.
Α΄ΚρΙΕ-55. που σου, θάνατε, το κέντρον; που σου, άδη, το νίκος;
Α΄ΚρΙΕ-56. το δε κέντρον του θανάτου η αμαρτία, η δε δύναμις της αμαρτίας ο νόμος.
Α΄ΚρΙΕ-57. τω δε Θεώ χάρις τω διδόντι ημίν το νίκος δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Α΄ΚρΙΕ-58. Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, εδραίοι γίνεσθε, αμετακίνητοι, περισσεύοντες εν τω έργω του Κυρίου πάντοτε, ειδότες ότι ο κόπος υμών ουκ έστι κενός εν Κυρίω.

Κεφάλαιον ΙΣΤ΄.
Στίχοι 1-4. Η συνεισφορά δια την Εκκλησίαν των Ιεροσολύμων.

Α΄ΚρΙΣΤ-1. Περί δε της λογίας της εις τους αγίους, ώσπερ διέταξα ταις εκκλησίαις της Γαλατίας, ούτω και υμείς ποιήσατε.
Α΄ΚρΙΣΤ-2. κατά μίαν σαββάτων έκαστος υμών παρ’ εαυτώ τιθέτω θησαυρίζων ό,τι αν ευοδώται, ίνα μη όταν έλθω τότε λογίαι γίνωνται.
Α΄ΚρΙΣΤ-3. όταν δε παραγένωμαι, ους εάν δοκιμάσητε, δι’ επιστολών τούτους πέμψω απενεγκείν την χάριν υμών εις Ιερουσαλήμ.
Α΄ΚρΙΣΤ-4. εάν δε η άξιον του καμέ πορεύεσθαι, συν εμοί πορεύσονται.

Στίχοι 5-9. Το ταξίδιον του Παύλου εις Κόρινθον.

Α΄ΚρΙΣΤ-5. Ελεύσομαι δε πρός υμάς όταν Μακεδονίαν διέλθω. Μακεδονίαν γαρ διέρχομαι.
Α΄ΚρΙΣΤ-6. πρός υμάς δε τυχόν παραμενώ ή και παραχειμάσω, ίνα υμείς με προπέμψητε ου εάν πορεύωμαι.
Α΄ΚρΙΣΤ-7. ου θέλω γαρ υμάς άρτι εν παρόδω ιδείν, ελπίζω δε χρόνον τινά επιμείναι πρός υμάς, εάν ο Κύριος επιτρέπη.
Α΄ΚρΙΣΤ-8. επιμενώ δε εν Εφέσω έως της πεντηκοστής.
Α΄ΚρΙΣΤ-9. θύρα γαρ μοι ανέωγε μεγάλη και ενεργής, και αντικείμενοι πολλοί.

Στίχοι 10-18. Παραγγελίαι και προτροπαί.

Α΄ΚρΙΣΤ-10. Εάν δε έλθη Τιμόθεος, βλέπετε ίνα αφόβως γένηται πρός υμάς. το γαρ έργον Κυρίου εργάζεται ως καγώ. μη τις ουν αυτόν εξουθενήση.
Α΄ΚρΙΣΤ-11. προπέμψατε δε αυτόν εν ειρήνη ίνα έλθη πρός με. εκδέχομαι γαρ αυτόν μετά των αδελφών.
Α΄ΚρΙΣΤ-12. Περί δε Απολλώ του αδελφού, πολλά παρεκάλεσα αυτόν ίνα έλθη πρός υμάς μετά των αδελφών. και πάντως ουκ ην θέλημα ίνα νυν έλθη, ελεύσεται δε όταν ευκαιρήση.
Α΄ΚρΙΣΤ-13. Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε.
Α΄ΚρΙΣΤ- 14. πάντα υμών εν αγάπη γινέσθω.
Α΄ΚρΙΣΤ-15. Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί. οίδατε την οικίαν Στεφανά, ότι εστίν απαρχή της Αχαΐας και εις διακονίαν τοις αγίοις έταξαν εαυτούς.
Α΄ΚρΙΣΤ-16. ίνα και υμείς υποτάσσησθε τοις τοιούτοις και παντί τω συνεργούντι και κοπιώντι.
Α΄ΚρΙΣΤ-17. χαίρω δε επί τη παρουσία Στεφανά και Φουρτουνάτου και Αχαϊκού, ότι το υμών υστέρημα ούτοι ανεπλήρωσαν.
Α΄ΚρΙΣΤ-18. ανέπαυσαν γαρ το εμόν πνεύμα και το υμών. επιγινώσκετε ουν τους τοιούτους.

Στίχοι 19-24. Διάφοροι χαιρετισμοί.

Α΄ΚρΙΣΤ-19. Ασπάζονται υμάς αι εκκλησίαι της Ασίας. ασπάζονται υμάς εν Κυρίω πολλά Ακύλας και Πρίσκιλλα συν τη κατ’ οίκον αυτών εκκλησία.
Α΄ΚρΙΣΤ-20. ασπάζονται υμάς οι αδελφοί πάντες. ασπάσασθε αλλήλους εν φιλήματι αγίω.
Α΄ΚρΙΣΤ-21. Ο ασπασμός τη εμή χειρί Παύλου
Α΄ΚρΙΣΤ-22. ει τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ήτω ανάθεμα. μαράν αθά.
Α΄ΚρΙΣΤ-23. Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού μεθ’ υμών.
Α΄ΚρΙΣΤ-24. η αγάπη μου μετά πάντων υμών εν Χριστώ Ιησού. αμήν.

~ * ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β!

Κεφάλαιον Α΄.
Στίχοι 1-11. Ο Παύλος ευχαριστεί τον Θεόν, διότι παρηγορεί τους Αποστόλους εις τας θλίψεις των.

Β΄ΚρΑ-1. Παύλος, απόστολος Ιησού Χριστού δια θελήματος Θεού, και Τιμόθεος ο αδελφός, τη εκκλησία του Θεού τη ούση εν Κορίνθω συν τοις αγίοις πάσι τοις ούσιν εν όλη τη Αχαΐα.
Β΄ΚρΑ-2. Χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού.
Β΄ΚρΑ-3. Ευλογητός ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρακλήσεως,
Β΄ΚρΑ-4. ο παρακαλών ημάς εν πάση τη θλίψει ημών, εις το δύνασθαι ημάς παρακαλείν τους εν πάση θλίψει δια της παρακλήσεως ης παρακαλούμεθα αυτοί υπό του Θεού.
Β΄ΚρΑ-5. ότι καθώς περισσεύει τα παθήματα του Χριστού εις ημάς, ούτω δια Χριστού περισσεύει και η παράκλησις ημών.
Β΄ΚρΑ-6. είτε δε θλιβόμεθα, υπέρ της υμών παρακλήσεως και σωτηρίας της ενεργουμένης εν υπομονή των αυτών παθημάτων ων και ημείς πάσχομεν. είτε παρακαλούμεθα, υπέρ της υμών παρακλήσεως και σωτηρίας.
Β΄ΚρΑ-7. και η ελπίς ημών βεβαία υπέρ υμών. ειδότες ότι ώσπερ κοινωνοί έστε των παθημάτων, ούτω και της παρακλήσεως.
Β΄ΚρΑ-8. Ου γαρ θέλομεν υμάς αγνοείν, αδελφοί, υπέρ της θλίψεως ημών της γενομένης ημίν εν τη Ασία, ότι καθ’ υπερβολήν εβαρήθημεν υπέρ δύναμιν, ώστε εξαπορηθήναι ημάς και του ζην.
Β΄ΚρΑ-9. αλλά αυτοί εν εαυτοίς το απόκριμα του θανάτου εσχήκαμεν, ίνα μη πεποιθότες ώμεν εφ’ εαυτοίς, αλλ’ επί τω Θεώ τω εγείροντι τους νεκρούς.
Β΄ΚρΑ-10. ος εκ τηλικούτου θανάτου ερρύσατο ημάς και ρύεται, εις ον ηλπίκαμεν ότι και έτι ρύσεται,
Β΄ΚρΑ-11. συνυπουργούντων και υμών υπέρ ημών τη δεήσει, ίνα εκ πολλών προσώπων το εις ημάς χάρισμα δια πολλών ευχαριστηθή υπέρ ημών.

Στίχοι 12-24. Διατί μετέβαλε το δρομολόγιον του.

Β΄ΚρΑ-12. Η γαρ καύχησις ημών αύτη εστί, το μαρτύριον της συνειδήσεως ημών, ότι εν απλότητι και ειλικρινεία Θεού, ουκ εν σοφία σαρκική, αλλ’ εν χάριτι Θεού ανεστράφημεν εν τω κόσμω, περισσοτέρως δε πρός υμάς.
Β΄ΚρΑ-13. ου γαρ άλλα γράφομεν υμίν, αλλ’ ή α αναγινώσκετε ή και επιγινώσκετε, ελπίζω δε ότι και έως τέλους επιγνώσεσθε,
Β΄ΚρΑ-14. καθώς και επέγνωτε ημάς από μέρους, ότι καύχημα υμών έσμεν, καθάπερ και υμείς ημών, εν τη ημέρα του Κυρίου Ιησού.
Β΄ΚρΑ-15. Και ταύτη τη πεποιθήσει εβουλόμην πρός υμάς ελθείν πρότερον, ίνα δευτέραν χάριν έχητε,
Β΄ΚρΑ-16. και δι’ υμών διελθείν εις Μακεδονίαν, και πάλιν από Μακεδονίας ελθείν πρός υμάς και υφ’ υμών προπεμφθήναι εις την Ιουδαίαν.
Β΄ΚρΑ-17. τούτο ουν βουλόμενος μήτι άρα τη ελαφρία εχρησάμην; ή α βουλεύομαι, κατά σάρκα βουλεύομαι, ίνα η παρ’ εμοί το ναι ναι και ου ου;
Β΄ΚρΑ-18. πιστός δε ο Θεός ότι ο λόγος ημών ο πρός υμάς ουκ εγένετο ναι και ου.
Β΄ΚρΑ-19. ο γαρ του Θεού υιός Ιησούς Χριστός ο εν υμίν δι’ ημών κηρυχθείς, δι’ εμού και Σιλουανού και Τιμοθέου, ουκ εγένετο ναι και ου, αλλά ναι εν αυτώ γέγονεν.
Β΄ΚρΑ-20. όσαι γαρ επαγγελίαι Θεού, εν αυτώ το ναι και εν αυτώ το αμήν, τω Θεώ πρός δόξαν δι’ ημών.
Β΄ΚρΑ-21. ο δε βεβαιών ημάς συν υμίν εις Χριστόν και χρίσας ημάς Θεός,
Β΄ΚρΑ-22. ο και σφραγισάμενος ημάς και δους τον αρραβώνα του Πνεύματος εν ταις καρδίαις ημών.
Β΄ΚρΑ-23. Εγώ δε μάρτυρα τον Θεόν επικαλούμαι επί την εμήν ψυχήν, ότι φειδόμενος υμών ουκέτι ήλθον εις Κόρινθον.
Β΄ΚρΑ-24. ουχ ότι κυριεύομεν υμών της πίστεως, αλλά συνεργοί έσμεν της χαράς υμών. τη γαρ πίστει εστήκατε.

Κεφάλαιον Β΄.
Στίχοι 1-11. Συνιστά αγάπην πρός τον μετανοήσαντα.

Β΄ΚρΒ-1. Έκρινα δε εμαυτώ τούτο, το μη πάλιν εν λύπη ελθείν πρός υμάς.
Β΄ΚρΒ-2. ει γαρ εγώ λυπώ υμάς και τις έστιν ο ευφραίνων με ει μη ο λυπούμενος εξ εμού;
Β΄ΚρΒ-3. και έγραψα υμίν τούτο αυτό, ίνα μη ελθών λύπην έχω αφ’ ων έδει με χαίρειν, πεποιθώς επί πάντας υμάς ότι η εμή χαρά πάντων υμών έστιν.
Β΄ΚρΒ-4. εκ γαρ πολλής θλίψεως και συνοχής καρδίας έγραψα υμίν δια πολλών δακρύων, ουχ ίνα λυπηθήτε, αλλά την αγάπην ίνα γνώτε ην έχω περισσοτέρως εις υμάς.
Β΄ΚρΒ-5. Ει δε τις λελύπηκεν, ουκ εμέ λελύπηκεν, αλλά από μέρους, ίνα μη επιβαρώ, πάντας υμάς.
Β΄ΚρΒ-6. ικανόν τω τοιούτω η επιτιμία αύτη η υπό των πλειόνων.
Β΄ΚρΒ-7. ώστε τουναντίον μάλλον υμάς χαρίσασθαι και παρακαλέσαι, μήπως τη περισσοτέρα λύπη καταποθή ο τοιούτος.
Β΄ΚρΒ-8. διό παρακαλώ υμάς κυρώσαι εις αυτόν αγάπην.
Β΄ΚρΒ-9. εις τούτο γαρ και έγραψα, ίνα γνω την δοκιμήν υμών, ει εις πάντα υπήκοοι εστέ.
Β΄ΚρΒ-10. ω δε τι χαρίζεσθε, και εγώ. και γαρ εγώ ει τι κεχάρισμαι ω κεχάρισμαι, δι’ υμάς εν προσώπω Χριστού,
Β΄ΚρΒ-11. ίνα μη πλεονεκτηθώμεν υπό του σατανά. ου γαρ αυτού τα νοήματα αγνοούμεν.

Στίχοι 12-17. Οι Απόστολοι είναι ειλικρινείς εργάται του ευαγγελίου.

Β΄ΚρΒ-12. Ελθών δε εις την Τρωάδα εις το ευαγγέλιον του Χριστού, και θύρας μοι ανεωγμένης εν Κυρίω,
Β΄ΚρΒ-13. ουκ έσχηκα άνεσιν τω πνεύματι μου τω μη ευρείν με Τίτον τον αδελφόν μου, αλλά αποταξάμενος αυτοίς εξήλθον εις Μακεδονίαν.
Β΄ΚρΒ-14. Τω δε Θεώ χάρις τω πάντοτε θριαμβεύοντι ημάς εν τω Χριστώ και την οσμήν της γνώσεως αυτού φανερούντι δι’ ημών εν παντί τόπω.
Β΄ΚρΒ-15. ότι Χριστού ευωδία εσμέν τω Θεώ εν τοις σωζομένοις και εν τοις απολλυμένοις,
Β΄ΚρΒ-16. οις μεν οσμή θανάτου εις θάνατον, οις δε οσμή ζωής εις ζωήν. και πρός ταύτα τις ικανός;
Β΄ΚρΒ-17. ου γαρ έσμεν ως οι λοιποί καπηλεύοντες τον λόγον του Θεού, αλλ’ ως εξ ειλικρινείας, αλλ’ ως εκ Θεού κατενώπιον του Θεού εν Χριστώ λαλούμεν.

Κεφάλαιον Γ΄.
Στίχοι 1-3. Οι Κορίνθιοι είναι απόδειξις περί του έργου του Παύλου.

Β΄ΚρΓ-1. Αρχόμεθα πάλιν εαυτούς συνιστάνειν; ή μη χρήζομεν ως τινές συστατικών επιστολών πρός υμάς ή εξ υμών συστατικών;
Β΄ΚρΓ-2. η επιστολή ημών υμείς εστέ, εγγεγραμμένη εν ταις καρδίαις ημών, γινωσκομένη και αναγινωσκομένη υπό πάντων ανθρώπων,
Β΄ΚρΓ-3. φανερούμενοι ότι εστέ επιστολή Χριστού διακονηθείσα υφ’ ημών, εγγεγραμμένη ου μέλανι, αλλά Πνεύματι Θεού ζώντος, ουκ εν πλαξί λιθίναις, αλλά εν πλαξί καρδίαις σαρκίναις.

Στίχοι 4-18. Η Αποστολική διακονία ασυγκρίτως ανωτέρα της Μωσαϊκής.

Β΄ΚρΓ-4. Πεποίθησιν δε τοιαύτην έχομεν δια του Χριστού πρός τον Θεόν.
Β΄ΚρΓ-5. ουχ ότι ικανοί εσμέν αφ’ εαυτών λογίσασθαι τι ως εξ εαυτών, αλλ’ η ικανότης ημών εκ του Θεού,
Β΄ΚρΓ-6. ος και ικάνωσεν ημάς διακόνους καινής διαθήκης, ου γράμματος, αλλά πνεύματος. το γαρ γράμμα αποκτέννει, το δε πνεύμα ζωοποιεί.
Β΄ΚρΓ-7. ει δε η διακονία του θανάτου εν γράμμασιν εντετυπωμένη εν λίθοις εγενήθη εν δόξη, ώστε μη δύνασθαι ατενίσαι τους υιούς Ισραήλ εις το πρόσωπον Μωϋσέως δια την δόξαν του προσώπου αυτού την καταργουμένην,
Β΄ΚρΓ-8. πώς ουχί μάλλον η διακονία του πνεύματος έσται εν δόξη;
Β΄ΚρΓ-9. ει γαρ η διακονία της κατακρίσεως δόξα, πολλώ μάλλον περισσεύει η διακονία της δικαιοσύνης εν δόξη.
Β΄ΚρΓ-10. και γαρ ουδέ δεδόξασται το δεδοξασμένον εν τούτω τω μέρει ένεκεν της υπερβαλλούσης δόξης.
Β΄ΚρΓ-11. ει γαρ το καταργούμενον δια δόξης, πολλώ μάλλον το μένον εν δόξη.
Β΄ΚρΓ-12.Έχοντες ουν τοιαύτην ελπίδα πολλή παρρησία χρώμεθα,
Β΄ΚρΓ-13. και ου καθάπερ Μωϋσής ετίθει κάλυμμα επί το πρόσωπον εαυτού πρός το μη ατενίσαι του υιούς Ισραήλ εις το τέλος του καταργουμένου.
Β΄ΚρΓ-14. αλλ’ επωρώθη τα νοήματα αυτών. άχρι γαρ της σήμερον το αυτό κάλυμμα επί τη αναγνώσει της παλαιάς διαθήκης μένει, μη ανακαλυπτόμενον ότι εν Χριστώ καταργείται,
Β΄ΚρΓ-15. αλλ’ έως σήμερον, ηνίκα αναγινώσκεται Μωϋσής, κάλυμμα επί την καρδίαν αυτών κείται.
Β΄ΚρΓ-16. ηνίκα δ’ αν επιστρέψη πρός Κύριον, περιαιρείται το κάλυμμα.
Β΄ΚρΓ-17. ο δε Κύριος το Πνεύμα έστιν. ου δε το Πνεύμα Κυρίου, εκεί ελευθερία.
Β΄ΚρΓ-18. ημείς δε πάντες ανακεκαλυμμένω προσώπω την δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι την αυτήν εικόνα μεταμορφούμεθα από δόξης εις δόξαν, καθάπερ από Κυρίου Πνεύματος.

Κεφάλαιον Δ΄.
Στίχοι 1-6. Πώς αντιλαμβάνεται ο Παύλος το αποστολικόν του καθήκον.

Β΄ΚρΔ-1. Δια τούτο, έχοντες την διακονίαν ταύτην καθώς ηλεήθημεν, ουκ εκκακούμεν,
Β΄ΚρΔ-2. αλλ’ απειπάμεθα τα κρυπτά της αισχύνης, μη περιπατούντες εν πανουργία μηδέ δολούντες τον λόγον του Θεού, αλλά τη φανερώσει της αληθείας συνιστώντες εαυτούς πρός πάσαν συνείδησιν ανθρώπων ενώπιον του Θεού.
Β΄ΚρΔ-3. ει δε και έστι κεκαλυμμένον το ευαγγέλιον ημών, εν τοις απολλυμένοις εστί κεκαλυμμένον.
Β΄ΚρΔ-4. εν οις ο θεός του αιώνος τούτου ετύφλωσε τα νοήματα των απίστων εις το μη αυγάσαι αυτοίς τον φωτισμόν του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, ος έστιν εικών του Θεού.
Β΄ΚρΔ-5. ου γαρ εαυτούς κηρύσσομεν, αλλά Χριστόν Ιησούν Κύριον, εαυτούς δε δούλους υμών δια Ιησούν.
Β΄ΚρΔ-6. ότι ο Θεός ο ειπών εκ σκότους φως λάμψαι, ος έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών πρός φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού εν προσώπω Ιησού Χριστού.

Στίχοι 7-12. Αι δυσκολίαι των Αποστόλων εις το έργον των.

Β΄ΚρΔ-7. Έχομεν δε τον θησαυρόν τούτον εν οστρακίνοις σκεύεσιν, ίνα η υπερβολή της δυνάμεως η του Θεού και μη εξ ημών,
Β΄ΚρΔ-8. εν παντί θλιβόμενοι αλλ’ ου στενοχωρούμενοι, απορούμενοι αλλ’ ουκ εξαπορούμενοι,
Β΄ΚρΔ-9. διωκόμενοι αλλ’ ουκ εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι αλλ’ ουκ απολλύμενοι,
Β΄ΚρΔ-10. πάντοτε την νέκρωσιν του Κυρίου Ιησού εν τω σώματι περιφέροντες, ίνα και η ζωή του Ιησού εν τω σώματι ημών φανερωθή.
Β΄ΚρΔ-11. αεί γαρ ημείς οι ζώντες εις θάνατον παραδιδόμεθα δια Ιησούν, ίνα και η ζωή του Ιησού φανερωθή εν τη θνητή σαρκί ημών.
Β΄ΚρΔ-12. ώστε ο μεν θάνατος εν ημίν ενεργείται, η δε ζωή εν υμίν.

Στίχοι 13-18. Η ελπίς της αναστάσεως γεμίζει θάρρος τους Αποστόλους.

Β΄ΚρΔ-13. έχοντες δε το αυτό πνεύμα της πίστεως κατά το γεγραμμένον, επίστευσα, διό ελάλησα, και ημείς πιστεύομεν, διό και λαλούμεν,
Β΄ΚρΔ-14. ειδότες ότι ο εγείρας τον Κύριον Ιησούν και ημάς δια Ιησού εγερεί και παραστήσει συν υμίν.
Β΄ΚρΔ-15. τα γαρ πάντα δι’ υμάς, ίνα η χάρις πλεονάσασα δια των πλειόνων την ευχαριστίαν περισσεύση εις την δόξαν του Θεού.
Β΄ΚρΔ-16. Διό ουκ εκκακούμεν, αλλ’ ει και ο έξω ημών άνθρωπος διαφθείρεται, αλλ’ ο έσωθεν ανακαινούται ημέρα και ημέρα.
Β΄ΚρΔ-17. το γαρ παραυτίκα ελαφρόν της θλίψεως ημών καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ημίν,
Β΄ΚρΔ-18. μη σκοπούντων ημών τα βλεπόμενα, αλλά τα μη βλεπόμενα. τα γαρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τα δε μη βλεπόμενα αιώνια.

Κεφάλαιον Ε΄.
Στίχοι 1-10. Ο Παύλος είναι βέβαιος, ότι θα λάβη μέρος εις την ανάστασιν, και δι’ αυτό προσπαθεί να αρέση μόνον εις τον Χριστόν.

Β΄ΚρΕ-1. Οίδαμεν γαρ ότι εάν η επίγειος ημών οικία του σκήνους καταλυθή, οικοδομήν εκ Θεού έχομεν, οικίαν αχειροποίητον αιώνιον εν τοις ουρανοίς.
Β΄ΚρΕ-2. και γαρ εν τούτω στενάζομεν, το οικητήριον ημών το εξ ουρανού επενδύσασθαι επιποθούντες,
Β΄ΚρΕ-3. ει γε και ενδυσάμενοι ου γυμνοί ευρεθησόμεθα.
Β΄ΚρΕ-4. και γαρ οι όντες εν τω σκήνει στενάζομεν, βαρούμενοι εφ’ ω ου θέλομεν εκδύσασθαι, αλλ’ επενδύσασθαι, ίνα καταποθή το θνητόν υπό της ζωής.
Β΄ΚρΕ-5. ο δε κατεργασάμενος ημάς εις αυτό τούτο Θεός, ο και δους ημίν τον αρραβώνα του Πνεύματος.
Β΄ΚρΕ-6. Θαρρούντες ουν πάντοτε και ειδότες ότι ενδημούντες εν τω σώματι εκδημούμεν από του Κυρίου.
Β΄ΚρΕ-7. δια πίστεως γαρ περιπατούμεν, ου δια είδους. --
Β΄ΚρΕ-8. θαρρούμεν δε και ευδοκούμεν μάλλον εκδημήσαι εκ του σώματος και ενδημήσαι πρός τον Κύριον.
Β΄ΚρΕ-9. διό και φιλοτιμούμεθα, είτε ενδημούντες είτε εκδημούντες, ευάρεστοι αυτώ είναι.
Β΄ΚρΕ-10. τους γαρ πάντας ημάς φανερωθήναι δεί έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, ίνα κομίσηται έκαστος τα δια του σώματος πρός α έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν.

Στίχοι 11-21. Εις τι αποβλέπει το έργον των Αποστόλων.

Β΄ΚρΕ-11. Ειδότες ουν τον φόβον του Κυρίου ανθρώπους πείθομεν, Θεώ δε πεφανερώμεθα, ελπίζω δε και εν ταις συνειδήσεσιν υμών πεφανερώσθαι.
Β΄ΚρΕ-12. ου γαρ πάλιν εαυτούς συνιστάνομεν υμίν, αλλά αφορμήν διδόντες υμίν καυχήματος υπέρ ημών, ίνα έχητε πρός τους εν προσώπω καυχωμένους και ου καρδία.
Β΄ΚρΕ-13. είτε γαρ εξέστημεν, Θεώ, είτε σωφρονούμεν, υμίν.
Β΄ΚρΕ-14. η γαρ αγάπη του Χριστού συνέχει ημάς, κρίναντας τούτο, ότι ει εις υπέρ πάντων απέθανεν, άρα οι πάντες απέθανον.
Β΄ΚρΕ-15. και υπέρ πάντων απέθανεν, ίνα οι ζώντες μηκέτι εαυτοίς ζώσιν, αλλά τω υπέρ αυτών αποθανόντι και εγερθέντι.
Β΄ΚρΕ-16. Ώστε ημείς από του νυν ουδένα οίδαμεν κατά σάρκα. ει δε και εγνώκαμεν κατά σάρκα Χριστόν, αλλά νυν ουκέτι γινώσκομεν.
Β΄ΚρΕ-17. ώστε ει τις εν Χριστώ, καινή κτίσις. τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονε καινά τα πάντα.
Β΄ΚρΕ-18. τα δε πάντα εκ του Θεού του καταλλάξαντος ημάς εαυτώ δια Ιησού Χριστού και δόντος ημίν την διακονίαν της καταλλαγής,
Β΄ΚρΕ-19. ως ότι Θεός ην εν Χριστώ κόσμον καταλλάσσων εαυτώ, μη λογιζόμενος αυτοίς τα παραπτώματα αυτών, και θέμενος εν ημίν τον λόγον της καταλλαγής.
Β΄ΚρΕ-20. Υπέρ Χριστού ουν πρεσβεύομεν ως του Θεού παρακαλούντος δι’ ημών. δεόμεθα υπέρ Χριστού, καταλλάγητε τω Θεώ.
Β΄ΚρΕ-21. τον γαρ μη γνόντα αμαρτίαν υπέρ ημών αμαρτίαν εποίησεν, ίνα ημείς γενώμεθα δικαιοσύνη Θεού εν αυτώ.

Κεφάλαιον ΣΤ΄.
Στίχοι 1-10. Πώς οι κήρυκες του ευαγγελίου εκτελούν την διακονίαν των.

Β΄ΚρΣΤ-1. Συνεργούντες δε και παρακαλούμεν μη εις κενόν την χάριν του Θεού δέξασθαι υμάς --
Β΄ΚρΣΤ-2. λέγει γαρ. καιρώ δεκτώ επήκουσα σου και εν ημέρα σωτηρίας εβοήθησα σοι. ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας --
Β΄ΚρΣΤ-3. μηδεμίαν εν μηδενί διδόντες προσκοπήν, ίνα μη μωμηθή η διακονία,
Β΄ΚρΣΤ-4. αλλ’ εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως Θεού διάκονοι, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις,
Β΄ΚρΣΤ-5. εν πληγαίς, εν φυλακαίς, εν ακαταστασίαις, εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν νηστείαις,
Β΄ΚρΣΤ-6. εν αγνότητι, εν γνώσει, εν μακροθυμία, εν χρηστότητι, εν Πνεύματι Αγίω, εν αγάπη ανυποκρίτω,
Β΄ΚρΣΤ-7. εν λόγω αληθείας, εν δυνάμει Θεού, δια των όπλων της δικαιοσύνης των δεξιών και αριστερών,
Β΄ΚρΣΤ-8. δια δόξης και ατιμίας, δια δυσφημίας και ευφημίας, ως πλάνοι και αληθείς,
Β΄ΚρΣΤ-9. ως αγνοούμενοι και επιγινωσκόμενοι, ως αποθνήσκοντες και ιδού ζώμεν, ως παιδευόμενοι και μη θανατούμενοι,
Β΄ΚρΣΤ-10. ως λυπούμενοι αεί δε χαίροντες, ως πτωχοί πολλούς δε πλουτίζοντες, ως μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες.

Στίχοι 11-18. Όχι στεναί σχέσεις με τους ειδωλολάτρας.

Β΄ΚρΣΤ-11. Το στόμα ημών ανέωγε πρός υμάς, Κορίνθιοι, η καρδία ημών πεπλάτυνται.
Β΄ΚρΣΤ-12. ου στενοχωρείσθε εν ημίν, στενοχωρείσθε δε εν τοις σπλάγχνοις υμών.
Β΄ΚρΣΤ-13. την δε αυτήν αντιμισθίαν, ως τέκνοις λέγω, πλατύνθητε και υμείς.
Β΄ΚρΣΤ-14. Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις. τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; τις δε κοινωνία φωτί πρός σκότος;
Β΄ΚρΣΤ-15. τις δε συμφώνησις Χριστώ πρός Βελίαλ; ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου;
Β΄ΚρΣΤ-16. τις δε συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά ειδώλων; υμείς γαρ ναός Θεού έστε ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός ότι ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονται μοι λαός.
Β΄ΚρΣΤ-17. διό εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε, λέγει Κύριος, και ακαθάρτου μη άπτεσθε, καγώ εισδέξομαι υμάς,
Β΄ΚρΣΤ-18. και έσομαι υμίν εις πατέρα, και υμείς έσεσθε μοι εις υιούς και θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ.

Κεφάλαιον Ζ΄.
Στίχοι 1-16. Τα αληθινά αισθήματα του Παύλου πρός την εκκλησίαν της Κορίνθου, παρά τας προηγηθείσας επιπλήξεις του.

Β΄ΚρΖ-1. Ταύτας ουν έχοντες τας επαγγελίας, αγαπητοί, καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού.
Β΄ΚρΖ-2. Χωρήσατε ημάς. ουδένα ηδικήσαμεν, ουδένα εφθείραμεν, ουδένα επλεονεκτήσαμεν.
Β΄ΚρΖ-3. ου πρός κατάκρισιν λέγω. προείρηκα γαρ ότι εν ταις καρδίαις ημών έστε εις το συναποθανείν και συζήν.
Β΄ΚρΖ-4. πολλή μοι παρρησία πρός υμάς, πολλή μοι καύχησις υπέρ υμών. πεπλήρωμαι τη παρακλήσει, υπερπερισσεύομαι τη χαρά επί πάση τη θλίψει ημών.
Β΄ΚρΖ-5. Και γαρ ελθόντων ημών εις Μακεδονίαν ουδεμίαν έσχηκεν άνεσιν η σαρξ ημών, αλλ’ εν παντί θλιβόμενοι. έξωθεν μάχαι, έσωθεν φόβοι.
Β΄ΚρΖ-6. αλλ’ ο παρακαλών τους ταπεινούς παρεκάλεσεν ημάς ο Θεός εν τη παρουσία Τίτου.
Β΄ΚρΖ-7. ου μόνον δε εν τη παρουσία αυτού, αλλά και εν τη παρακλήσει η παρεκλήθη εφ’ υμίν, αναγγέλλων ημίν την υμών επιπόθησιν, τον υμών οδυρμόν, τον υμών ζήλον υπέρ εμού, ώστε με μάλλον χαρήναι,
Β΄ΚρΖ-8. ότι ει και ελύπησα υμάς εν τη επιστολή, ου μεταμέλομαι, ει και μετεμελόμην. βλέπω γαρ ότι η επιστολή εκείνη, ει και πρός ώραν, ελύπησεν υμάς.
Β΄ΚρΖ-9. νυν χαίρω, ουχ ότι ελυπήθητε, αλλ’ ότι ελυπήθητε εις μετάνοιαν. ελυπήθητε γαρ κατά Θεόν, ίνα εν μηδενί ζημιωθήτε εξ ημών.
Β΄ΚρΖ-10. η γαρ κατά Θεόν λύπη μετάνοιαν εις σωτηρίαν αμεταμέλητον κατεργάζεται. η δε του κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται.
Β΄ΚρΖ-11. ιδού γαρ αυτό τούτο, το κατά Θεόν λυπηθήναι υμάς, πόσην κατειργάσατο υμίν σπουδήν, αλλά απολογίαν, αλλά αγανάκτησιν, αλλά φόβον, αλλά επιπόθησιν, αλλά ζήλον, αλλά εκδίκησιν! εν παντί συνεστήσατε εαυτούς αγνούς είναι εν τω πράγματι.
Β΄ΚρΖ-12. άρα ει και έγραψα υμίν, ουχ είνεκεν του αδικήσαντος, ουδέ είνεκεν του αδικηθέντος, αλλ’ είνεκεν του φανερωθήναι την σπουδήν υμών την υπέρ ημών πρός υμάς ενώπιον του Θεού.
Β΄ΚρΖ-13. Δια τούτο παρακεκλήμεθα. επί δε τη παρακλήσει υμών περισσοτέρως μάλλον εχάρημεν επί τη χαρά Τίτου, ότι αναπέπαυται το πνεύμα αυτού από πάντων υμών.
Β΄ΚρΖ-14. ότι ει τι αυτώ υπέρ υμών κεκαύχημαι, ου κατησχύνθην, αλλ’ ως πάντα εν αληθεία ελαλήσαμεν υμίν, ούτω και η καύχησις ημών η επί Τίτου αλήθεια εγενήθη.
Β΄ΚρΖ-15. και τα σπλάγχνα αυτού περισσοτέρως εις υμάς έστιν αναμιμνησκομένου την πάντων υμών υπακοήν, ως μετά φόβου και τρόμου εδέξασθε αυτόν.
Β΄ΚρΖ-16. χαίρω ότι εν παντί θαρρώ εν υμίν.

Κεφάλαιον Η΄.
Στίχοι 1-15. Το παράδειγμα των εκκλησιών της Μακεδονίας και το καθήκον των Κορινθίων ως πρός τας εισφοράς υπέρ των πτωχών.

Β΄ΚρΗ-1. Γνωρίζω δε υμίν, αδελφοί, την χάριν του Θεού την δεδομένην εν ταις εκκλησίαις της Μακεδονίας,
Β΄ΚρΗ-2. ότι εν πολλή δοκιμή θλίψεως η περισσεία της χαράς αυτών και η κατά βάθους πτωχεία αυτών επερίσσευσεν εις τον πλούτον της απλότητος αυτών.
Β΄ΚρΗ-3. ότι κατά δύναμιν, μαρτυρώ, και υπέρ δύναμιν, αυθαίρετοι,
Β΄ΚρΗ-4. μετά πολλής παρακλήσεως δεόμενοι ημών την χάριν και την κοινωνίαν της διακονίας της εις τους αγίους,
Β΄ΚρΗ-5. και ου καθώς ηλπίσαμεν, αλλ’ εαυτούς έδωκαν πρώτον τω Κυρίω και ημίν δια θελήματος Θεού,
Β΄ΚρΗ-6. εις το παρακαλέσαι ημάς Τίτον, ίνα καθώς προενήρξατο ούτω και επιτελέση εις υμάς και την χάριν ταύτην.
Β΄ΚρΗ-7. αλλ’ ώσπερ εν παντί περισσεύετε, πίστει και λόγω και γνώσει και πάση σπουδή και τη εξ υμών εν ημίν αγάπη, ίνα και εν ταύτη τη χάριτι περισσεύητε.
Β΄ΚρΗ-8. ου κατ’ επιταγήν λέγω, αλλά δια της ετέρων σπουδής και το της υμετέρας αγάπης γνήσιον δοκιμάζων.
Β΄ΚρΗ-9. γινώσκετε γαρ την χάριν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ότι δι’ υμάς επτώχευσε, πλούσιος ων, ίνα υμείς τη εκείνου πτωχεία πλουτήσητε.
Β΄ΚρΗ-10. και γνώμην εν τούτω δίδωμι. τούτο γαρ υμίν συμφέρει, οίτινες ου μόνον το ποιήσαι, αλλά και το θέλειν προενήρξασθε από πέρυσι.
Β΄ΚρΗ-11. νυνί δε και το ποιήσαι επιτελέσατε, όπως καθάπερ η προθυμία του θέλειν, ούτω και το επιτελέσαι εκ του έχειν.
Β΄ΚρΗ-12. ει γαρ η προθυμία πρόκειται, καθό εάν έχη τις ευπρόσδεκτος, ου καθό ουκ έχει.
Β΄ΚρΗ-13. ου γαρ ίνα άλλοις άνεσις, υμίν δε θλίψις, αλλ’ εξ ισότητος εν τω νυν καιρώ το υμών περίσσευμα εις το εκείνων υστέρημα,
Β΄ΚρΗ-14. ίνα και το εκείνων περίσσευμα γένηται εις το υμών υστέρημα, όπως γένηται ισότης,
Β΄ΚρΗ-15. καθώς γέγραπται. ο το πολύ ουκ επλεόνασε, και ο το ολίγον ουκ ηλαττόνησε.

Στίχοι 16-24. Ποίοι θα τας συλλέξουν.

Β΄ΚρΗ-16. Χάρις δε τω Θεώ τω διδόντι την αυτήν σπουδήν υπέρ υμών εν τη καρδία Τίτου,
Β΄ΚρΗ-17. ότι την μεν παράκλησιν εδέξατο, σπουδαιότερος δε υπάρχων αυθαίρετος εξήλθε πρός υμάς.
Β΄ΚρΗ-18. συνεπέμψαμεν δε μετ’ αυτού τον αδελφόν ου ο έπαινος εν τω ευαγγελίω δια πασών των εκκλησιών. --
Β΄ΚρΗ-19. ου μόνον δε, αλλά και χειροτονηθείς υπό των εκκλησιών συνέκδημος ημών συν τη χάριτι ταύτη τη διακονουμένη υφ’ ημών πρός την αυτού του Κυρίου δόξαν και προθυμίαν ημών. --
Β΄ΚρΗ-20. στελλόμενοι τούτο, μη τις ημάς μωμήσηται εν τη αδρότητι ταύτη τη διακονουμένη υφ’ ημών,
Β΄ΚρΗ-21. προνοούμενοι καλά ου μόνον ενώπιον Κυρίου, αλλά και ενώπιον ανθρώπων.
Β΄ΚρΗ-22. συνεπέμψαμεν δε αυτοίς τον αδελφόν ημών, ον εδοκιμάσαμεν εν πολλοίς πολλάκις σπουδαίον όντα, νυνί δε πολύ σπουδαιότερον πεποιθήσει πολλή τη εις υμάς.
Β΄ΚρΗ-23. είτε υπέρ Τίτου, κοινωνός εμός και εις υμάς συνεργός. είτε αδελφοί ημών, απόστολοι εκκλησιών, δόξα Χριστού.
Β΄ΚρΗ-24. Την ουν ένδειξιν της αγάπης υμών και ημών καυχήσεως υπέρ υμών εις αυτούς ενδείξασθε εις πρόσωπον των εκκλησιών.

Κεφάλαιον Θ΄.
Στίχοι 1-7. Προτροπαί του Αποστόλου δια γενναίαν και πρόθυμον εισφοράν.

Β΄ΚρΘ-1. Περί μεν γαρ της διακονίας της εις τους αγίους περισσόν μοι έστι το γράφειν υμίν.
Β΄ΚρΘ-2. οίδα γαρ την προθυμίαν υμών ην υπέρ υμών καυχώμαι Μακεδόσιν, ότι Αχαΐα παρεσκεύασται από πέρυσι. και ο εξ υμών ζήλος ηρέθισε τους πλείονας.
Β΄ΚρΘ-3. έπεμψα δε τους αδελφούς, ίνα μη το καύχημα ημών το υπέρ υμών κενωθή εν τω μέρει τούτω, ίνα καθώς έλεγον, παρεσκευασμένοι ήτε,
Β΄ΚρΘ-4. μήπως εάν έλθωσι συν εμοί Μακεδόνες και εύρωσιν υμάς απαρασκευάστους, καταισχυνθώμεν ημείς, ίνα μη λέγωμεν υμείς, εν τη υποστάσει ταύτη της καυχήσεως.
Β΄ΚρΘ-5. αναγκαίον ουν ηγησάμην παρακαλέσαι τους αδελφούς ίνα προέλθωσιν εις υμάς και προκαταρτίσωσι την προκατηγγελμένην ευλογίαν υμών, ταύτην ετοίμην είναι, ούτως ως ευλογίαν και μη ως πλεονεξίαν.
Β΄ΚρΘ-6. Τούτο δε, ο σπείρων φειδομένως φειδομένως και θερίσει, και ο σπείρων έπ’ ευλογίαις έπ’ ευλογίαις και θερίσει.
Β΄ΚρΘ-7. έκαστος καθώς προαιρείται τη καρδία, μη εκ λύπης ή εξ ανάγκης. ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός.

Στίχοι 8-15. Οι καρποί της ελεημοσύνης.

Β΄ΚρΘ-8. δυνατός δε ο Θεός πάσαν χάριν περισσεύσαι εις υμάς, ίνα εν παντί πάντοτε πάσαν αυτάρκειαν έχοντες περισσεύητε εις πάν έργον αγαθόν,
Β΄ΚρΘ-9. καθώς γέγραπται. εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησιν. η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα.
Β΄ΚρΘ-10. ο δε επιχορηγών σπέρμα τω σπείροντι και άρτον εις βρώσιν χορηγήσαι και πληθύναι τον σπόρον υμών και αυξήσαι τα γενήματα της δικαιοσύνης υμών.
Β΄ΚρΘ-11. εν παντί πλουτιζόμενοι εις πάσαν απλότητα, ήτις κατεργάζεται δι’ ημών ευχαριστίαν τω Θεώ.
Β΄ΚρΘ-12. ότι η διακονία της λειτουργίας ταύτης ου μόνον εστί προσαναπληρούσα τα υστερήματα των αγίων, αλλά και περισσεύουσα δια πολλών ευχαριστιών τω Θεώ. --
Β΄ΚρΘ-13. δια της δοκιμής της διακονίας ταύτης δοξάζοντες τον Θεόν επί τη υποταγή της ομολογίας υμών εις το ευαγγέλιον του Χριστού και απλότητι της κοινωνίας εις αυτούς και εις πάντας,
Β΄ΚρΘ-14. και αυτών δεήσει υπέρ υμών, επιποθούντων υμάς δια την υπερβάλλουσαν χάριν του Θεού εφ’ υμίν.
Β΄ΚρΘ-15. χάρις δε τω Θεώ επί τη ανεκδιηγήτω αυτού δωρεά.

Κεφάλαιον Ι΄.
Στίχοι 1-18. Ο Παύλος παραμένει πάντοτε πιστός εντός των ορίων της δικαιοδοσίας, την οποίαν του έδωσεν ο Θεός.

Β΄ΚρΙ-1. Αυτός δε εγώ Παύλος παρακαλώ υμάς δια της πραότητος και επιεικείας του Χριστού, ος κατά πρόσωπον μεν ταπεινός εν υμίν, απών δε θαρρώ εις υμάς.
Β΄ΚρΙ-2. δέομαι δε το μη παρών θαρρήσαι τη πεποιθήσει η λογίζομαι τολμήσαι επί τινάς τους λογιζομένους ημάς ως κατά σάρκα περιπατούντας.
Β΄ΚρΙ-3. Εν σαρκί γαρ περιπατούντες ου κατά σάρκα στρατευόμεθα.
Β΄ΚρΙ-4. τα γαρ όπλα της στρατείας ημών ου σαρκικά, αλλά δυνατά τω Θεώ πρός καθαίρεσιν οχυρωμάτων. --
Β΄ΚρΙ-5. λογισμούς καθαιρούντες και πάν ύψωμα επαιρόμενον κατά της γνώσεως του Θεού, και αιχμαλωτίζοντες πάν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού,
Β΄ΚρΙ-6. και εν ετοίμω έχοντες εκδικήσαι πάσαν παρακοήν, όταν πληρωθή υμών η υπακοή.
Β΄ΚρΙ-7. Τα κατά πρόσωπον βλέπετε! ει τις πέποιθεν εαυτώ Χριστού είναι, τούτο λογιζέσθω πάλιν αφ’ εαυτού, ότι καθώς αυτός Χριστού, ούτω και ημείς Χριστού.
Β΄ΚρΙ-8. εάν τε γαρ και περισσότερον τι καυχήσωμαι περί της εξουσίας ημών, ης έδωκεν ο Κύριος ημίν εις οικοδομήν και ουκ εις καθαίρεσιν υμών, ουκ αισχυνθήσομαι.
Β΄ΚρΙ-9. ίνα μη δόξω ως αν εκφοβείν υμάς δια των επιστολών.
Β΄ΚρΙ-10. ότι αι μεν επιστολαί, φησί, βαρείαι και ισχυραί, η δε παρουσία του σώματος ασθενής και ο λόγος εξουθενημένος.
Β΄ΚρΙ-11. τούτο λογιζέσθω ο τοιούτος, ότι οίοι εσμέν τω λόγω δι’ επιστολών απόντες, τοιούτοι και παρόντες τω έργω.
Β΄ΚρΙ-12. Ου γαρ τολμώμεν εγκρίναι ή συγκρίναι εαυτούς τισί των εαυτούς συνιστανόντων. αλλά αυτοί εν εαυτοίς εαυτούς μετρούντες και συγκρίνοντες εαυτούς εαυτοίς ου συνιούσιν.
Β΄ΚρΙ-13. ημείς δε ουχί εις τα άμετρα καυχησόμεθα, αλλά κατά το μέτρον του κανόνος ου εμέρισεν ημίν ο Θεός μέτρου, εφικέσθαι άχρι και υμών.
Β΄ΚρΙ-14. ου γαρ ως μη εφικνούμενοι εις υμάς υπερεκτείνομεν εαυτούς. άχρι γαρ και υμών εφθάσαμεν εν τω ευαγγελίω του Χριστού,
Β΄ΚρΙ-15. ουκ εις τα άμετρα καυχώμενοι εν αλλοτρίοις κόποις, ελπίδα δε έχοντες, αυξανομένης της πίστεως υμών, εν υμίν μεγαλυνθήναι κατά τον κανόνα ημών εις περισσείαν,
Β΄ΚρΙ-16. εις τα υπερέκεινα υμών ευαγγελίσασθαι, ουκ εν αλλοτρίω κανόνι εις τα έτοιμα καυχήσασθαι.
Β΄ΚρΙ-17. Ο δε καυχώμενος εν Κυρίω καυχάσθω.
Β΄ΚρΙ-18. ου γαρ ο εαυτόν συνιστών, εκείνος εστί δόκιμος, αλλ’ ον ο Κύριος συνίστησιν.

Κεφάλαιον ΙΑ΄.
Στίχοι 1-15. Ο Παύλος υπήρξεν ανιδιοτελής κατά την άσκησιν του έργου του.

Β΄ΚρΙΑ-1. Όφελον ανείχεσθε μου μικρόν τη αφροσύνη. αλλά και ανέχεσθε μου.
Β΄ΚρΙΑ-2. ζηλώ γαρ υμάς Θεού ζήλω. ηρμοσάμην γαρ υμάς ενί ανδρί, παρθένον αγνήν παραστήσαι τω Χριστώ.
Β΄ΚρΙΑ-3. φοβούμαι δε μήπως, ως ο όφις Εύαν εξηπάτησεν εν τη πανουργία αυτού, ούτω φθαρή τα νοήματα υμών από της απλότητος της εις τον Χριστόν.
Β΄ΚρΙΑ-4. ει μεν γαρ ο ερχόμενος άλλον Ιησούν κηρύσσει ον ουκ εκηρύξαμεν, ή πνεύμα έτερον λαμβάνετε ο ουκ ελάβετε, ή ευαγγέλιον έτερον ο ουκ εδέξασθε, καλώς ανείχεσθε.
Β΄ΚρΙΑ-5. λογίζομαι γαρ μηδέν υστερηκέναι των υπέρ λίαν αποστόλων.
Β΄ΚρΙΑ-6. ει δε και ιδιώτης τω λόγω, αλλ’ ου τη γνώσει, αλλ’ εν παντί φανερωθέντες εν πάσιν εις υμάς.
Β΄ΚρΙΑ-7. Ή αμαρτίαν εποίησα εμαυτόν ταπεινών ίνα υμείς υψωθήτε, ότι δωρεάν το του Θεού ευαγγέλιον ευηγγελισάμην υμίν;
Β΄ΚρΙΑ-8. άλλας εκκλησίας εσύλησα λαβών οψώνιον πρός την υμών διακονίαν, και παρών πρός υμάς και υστερηθείς ου κατενάρκησα ουδενός.
Β΄ΚρΙΑ-9. το γαρ υστέρημα μου προσανεπλήρωσαν οι αδελφοί ελθόντες από Μακεδονίας. και εν παντί αβαρή υμίν εμαυτόν ετήρησα και τηρήσω.
Β΄ΚρΙΑ-10. έστιν αλήθεια Χριστού εν εμοί ότι η καύχησις αύτη ου φραγήσεται εις εμέ εν τοις κλίμασι της Αχαΐας.
Β΄ΚρΙΑ-11. διατί; ότι ουκ αγαπώ υμάς; ο Θεός οίδεν.
Β΄ΚρΙΑ-12. ο δε ποιώ, και ποιήσω, ίνα εκκόψω την αφορμήν των θελόντων αφορμήν, ίνα εν ω καυχώνται ευρεθώσι καθώς και ημείς.
Β΄ΚρΙΑ-13. οι γαρ τοιούτοι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού.
Β΄ΚρΙΑ-14. και ου θαυμαστόν. αυτός γαρ ο σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός.
Β΄ΚρΙΑ-15. ου μέγα ουν ει και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται ως διάκονοι δικαιοσύνης, ων το τέλος έσται κατά τα έργα αυτών.

Στίχοι 16-33. Τα αποστολικά έργα και τα παθήματα του.

Β΄ΚρΙΑ-16. Πάλιν λέγω, μη τις με δόξη άφρονα είναι. ει δε μη γε, καν άφρονα δέξασθε με, ίνα καγώ μικρόν τι καυχήσωμαι.
Β΄ΚρΙΑ-17. ο λαλώ, ου λαλώ κατά Κύριον, αλλ’ ως εν αφροσύνη, εν ταύτη τη υποστάσει της καυχήσεως.
Β΄ΚρΙΑ-18. επεί πολλοί καυχώνται κατά την σάρκα, καγώ καυχήσομαι.
Β΄ΚρΙΑ-19. ηδέως γαρ ανέχεσθε των αφρόνων φρόνιμοι όντες.
Β΄ΚρΙΑ-20. ανέχεσθε γαρ ει τις υμάς καταδουλοί, ει τις κατεσθίει, ει τις λαμβάνει, ει τις επαίρεται, ει τις υμάς εις πρόσωπον δέρει.
Β΄ΚρΙΑ-21. κατά ατιμίαν λέγω, ως ότι ημείς ησθενήσαμεν. εν ω δ’ αν τις τολμά, εν αφροσύνη λέγω, τολμώ καγώ.
Β΄ΚρΙΑ-22. Εβραίοι εισί; καγώ. Ισραηλίται εισί; καγώ. σπέρμα Αβραάμ εισί; καγώ.
Β΄ΚρΙΑ-23. διάκονοι Χριστού εισί; παραφρονών λαλώ, υπέρ εγώ. εν κόποις περισσοτέρως, εν πληγαίς υπερβαλλόντως, εν φυλακαίς περισσοτέρως, εν θανάτοις πολλάκις.
Β΄ΚρΙΑ-24. υπό Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρά μίαν έλαβον,
Β΄ΚρΙΑ-25. τρις ερραβδίσθην, άπαξ ελιθάσθην, τρις εναυάγησα, νυχθήμερον εν τω βυθώ πεποίηκα.
Β΄ΚρΙΑ-26. οδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις ληστών, κινδύνοις εκ γένους, κινδύνοις εξ εθνών, κινδύνοις εν πόλει, κινδύνοις εν ερημία, κινδύνοις εν θαλάσση, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις.
Β΄ΚρΙΑ-27. εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν λιμώ και δίψει, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι.
Β΄ΚρΙΑ-28. χωρίς των παρεκτός η επισύστασις μου η καθ’ ημέραν, η μέριμνα πασών των εκκλησιών.
Β΄ΚρΙΑ-29. τις ασθενεί, και ουκ ασθενώ; τις σκανδαλίζεται, και ουκ εγώ πυρούμαι;
Β΄ΚρΙΑ-30. ει καυχάσθαι δεί, τα της ασθενείας μου καυχήσομαι.
Β΄ΚρΙΑ-31. ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού οίδεν, ο ων ευλογητός εις τους αιώνας, ότι ου ψεύδομαι.
Β΄ΚρΙΑ-32. εν Δαμασκώ ο εθνάρχης Αρέτα του βασιλέως εφρούρει την Δαμασκηνών πόλιν πιάσαι με θέλων,
Β΄ΚρΙΑ-33. και δια θυρίδος εν σαργάνη εχαλάσθην δια του τείχους και εξέφυγον τας χείρας αυτού.

Κεφάλαιον ΙΒ΄.
Στίχοι 1-10. Ο Παύλος έλαβεν ιδιαίτερα χαρίσματα και αποκαλύψεις παρά του Θεού.

Β΄ΚρΙΒ-1. Καυχάσθαι δη ου συμφέρει μοι. ελεύσομαι γαρ εις οπτασίας και αποκαλύψεις Κυρίου.
Β΄ΚρΙΒ-2. οίδα άνθρωπον εν Χριστώ προ ετών δεκατεσσάρων. είτε εν σώματι ουκ οίδα, είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν. αρπαγέντα τον τοιούτον έως τρίτου ουρανού.
Β΄ΚρΙΒ-3. και οίδα τον τοιούτον άνθρωπον. είτε εν σώματι είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν.
Β΄ΚρΙΒ-4. ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι.
Β΄ΚρΙΒ-5. υπέρ του τοιούτου καυχήσομαι, υπέρ δε εμαυτού ου καυχήσομαι ει μη εν ταις ασθενείαις μου.
Β΄ΚρΙΒ-6. εάν γαρ θελήσω καυχήσασθαι, ουκ έσομαι άφρων. αλήθειαν γαρ ερώ. φείδομαι δε μη τις εις εμέ λογίσηται υπέρ ο βλέπει με ή ακούει τι εξ εμού.
Β΄ΚρΙΒ-7. Και τη υπερβολή των αποκαλύψεων ίνα μη υπεραίρωμαι, εδόθη μοι σκόλοψ τη σαρκί, άγγελος σατάν, ίνα με κολαφίζη ίνα μη υπεραίρωμαι.
Β΄ΚρΙΒ-8. υπέρ τούτου τρις τον Κύριον παρεκάλεσα ίνα αποστή απ’ εμού.
Β΄ΚρΙΒ-9. και είρηκε μοι. αρκεί σοι η χάρις μου. η γαρ δύναμις μου εν ασθενεία τελειούται. ήδιστα ουν μάλλον καυχήσομαι εν ταις ασθενείαις μου, ίνα επισκηνώση έπ’ εμέ η δύναμις του Χριστού.
Β΄ΚρΙΒ-10. διό ευδοκώ εν ασθενείαις, εν ύβρεσιν, εν ανάγκαις, εν διωγμοίς, εν στενοχωρίαις, υπέρ Χριστού. όταν γαρ ασθενώ, τότε δυνατός είμι.

Στίχοι 11-21. Σοβαραί προειδοποιήσεις πρός τους Κορινθίους.

Β΄ΚρΙΒ-11. Γέγονα άφρων καυχώμενος! υμείς με ηναγκάσατε. εγώ γαρ ώφειλον υφ’ υμών συνίστασθαι. ουδέν γαρ υστέρησα των υπέρ λίαν αποστόλων, ει και ουδέν είμι.
Β΄ΚρΙΒ-12. τα μεν σημεία του αποστόλου κατειργάσθη εν υμίν εν πάσι υπομονή, εν σημείοις και τέρασι και δυνάμεσι.
Β΄ΚρΙΒ-13. τι γαρ έστιν ο ηττήθητε υπέρ τας λοιπάς εκκλησίας, ει μη ότι αυτός εγώ ου κατενάρκησα υμών; χαρίσασθε μοι την αδικίαν ταύτην.
Β΄ΚρΙΒ-14. Ιδού τρίτον ετοίμως έχω ελθείν πρός υμάς, και ου καταναρκήσω υμών. ου γαρ ζητώ τα υμών, αλλά υμάς. ου γαρ οφείλει τα τέκνα τοις γονεύσι θησαυρίζειν, αλλ’ οι γονείς τοις τέκνοις.
Β΄ΚρΙΒ-15. εγώ δε ήδιστα δαπανήσω και εκδαπανηθήσομαι υπέρ των ψυχών υμών, ει και περισσοτέρως υμάς αγαπών ήττον αγαπώμαι.
Β΄ΚρΙΒ-16. Έστω δε, εγώ ου κατεβάρησα υμάς, αλλ’ υπάρχων πανούργος δόλω υμάς έλαβον.
Β΄ΚρΙΒ-17. μη τινά ων απέσταλκα πρός υμάς, δι’ αυτού επλεονέκτησα υμάς;
Β΄ΚρΙΒ-18. παρεκάλεσα Τίτον και συναπέστειλα τον αδελφόν. μήτι επλεονέκτησεν υμάς Τίτος; ου τω αυτώ πνεύματι περιεπατήσαμεν; ου τοις αυτοίς ίχνεσι;
Β΄ΚρΙΒ-19. Πάλιν δοκείτε ότι υμίν απολογούμεθα; κατενώπιον του Θεού εν Χριστώ λαλούμεν. τα δε πάντα, αγαπητοί, υπέρ της υμών οικοδομής.
Β΄ΚρΙΒ-20. φοβούμαι γαρ μήπως ελθών ουχ οίους θέλω εύρω υμάς, καγώ ευρεθώ υμίν οίον ου θέλετε, μήπως έρεις, ζήλοι, θυμοί, εριθείαι, καταλαλιαί, ψιθυρισμοί, φυσιώσεις, ακαταστασίαι,
Β΄ΚρΙΒ-21. μη πάλιν ελθόντα με ταπεινώση ο Θεός μου πρός υμάς και πενθήσω πολλούς των προημαρτηκότων και μη μετανοησάντων επί τη ακαθαρσία και πορνεία και ασελγεία η έπραξαν.
Κεφάλαιον ΙΓ΄.
Στίχοι 1-13. Συστάσεις και χαιρετισμοί.


Β΄ΚρΙΓ-1. Τρίτον τούτο έρχομαι πρός υμάς. επί στόματος δύο μαρτύρων και τριών σταθήσεται πάν ρήμα.
Β΄ΚρΙΓ-2. προείρηκα και προλέγω, ως παρών το δεύτερον, και απών νυν γράφω τοις προημαρτηκόσι και τοις λοιποίς πάσιν, ότι εάν έλθω εις το πάλιν ου φείσομαι,
Β΄ΚρΙΓ-3. επεί δοκιμήν ζητείτε του εν εμοί λαλούντος Χριστού, ος εις υμάς ουκ ασθενεί, αλλά δυνατεί εν υμίν.
Β΄ΚρΙΓ-4. και γαρ ει εσταυρώθη εξ ασθενείας, αλλά ζη εκ δυνάμεως Θεού. και γαρ ημείς ασθενούμεν εν αυτώ, αλλά ζησόμεθα συν αυτώ εκ δυνάμεως Θεού εις υμάς.
Β΄ΚρΙΓ-5. Εαυτούς πειράζετε ει εστέ εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε. ή ουκ επιγινώσκετε εαυτούς ότι Ιησούς Χριστός εν υμίν έστιν; ει μη τι αδόκιμοι εστέ.
Β΄ΚρΙΓ-6. ελπίζω δε ότι γνώσεσθε ότι ημείς ουκ εσμέν αδόκιμοι.
Β΄ΚρΙΓ-7. εύχομαι δε πρός τον Θεόν μη ποιήσαι υμάς κακόν μηδέν, ουχ ίνα ημείς δόκιμοι φανώμεν, αλλ’ ίνα υμείς το καλόν ποιήτε, ημείς δε ως αδόκιμοι ώμεν.
Β΄ΚρΙΓ-8. ου γαρ δυνάμεθα τι κατά της αληθείας, αλλ’ υπέρ της αληθείας.
Β΄ΚρΙΓ-9. χαίρομεν γαρ όταν ημείς ασθενώμεν, υμείς δε δυνατοί ήτε. τούτο δε και ευχόμεθα, την υμών κατάρτισιν.
Β΄ΚρΙΓ-10. Δια τούτο ταύτα απών γράφω, ίνα παρών μη αποτόμως χρήσωμαι κατά την εξουσίαν ην έδωκε μοι ο Κύριος εις οικοδομήν και ουκ εις καθαίρεσιν.
Β΄ΚρΙΓ-11. Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ’ υμών.
Β΄ΚρΙΓ-12. Ασπάσασθε αλλήλους εν αγίω φιλήματι. ασπάζονται υμάς οι άγιοι πάντες.
Β΄ΚρΙΓ-13. Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος μετά πάντων υμών. αμήν.-

~ ** ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ.:
Κεφάλαιον Α!
Στίχοι 1-10.Προσφώνησις, ευλογία, προτροπαί.

ΓλΑ-1. Παύλος, απόστολος ουκ απ’ ανθρώπων, ουδέ δι’ ανθρώπου, αλλά δια Ιησού Χριστού και Θεού πατρός του εγείραντος αυτόν εκ νεκρών,
ΓλΑ-2. και οι συν εμοί πάντες αδελφοί, ταις εκκλησίαις της Γαλατίας.
ΓλΑ-3. χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός και Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,
ΓλΑ-4. του δόντος εαυτόν υπέρ των αμαρτιών ημών, όπως εξέληται ημάς εκ του ενεστώτος αιώνος πονηρού κατά το θέλημα του Θεού και πατρός ημών,
ΓλΑ-5. ω η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. αμήν.
ΓλΑ-6. Θαυμάζω ότι ούτω ταχέως μετατίθεσθε από του καλέσαντος υμάς εν χάριτι Χριστού εις έτερον ευαγγέλιον,
ΓλΑ-7. ο ουκ έστιν άλλο, ει μη τινές είσι οι ταράσσοντες υμάς και θέλοντες μεταστρέψαι το ευαγγέλιον του Χριστού.
ΓλΑ-8. αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ΄ ο ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω.
ΓλΑ-9. ως προειρήκαμεν, και άρτι πάλιν λέγω. ει τις υμάς ευαγγελίζεται παρ΄ ο παρελάβετε, ανάθεμα έστω.
ΓλΑ-10. άρτι γαρ ανθρώπους πείθω ή τον Θεόν; ή ζητώ ανθρώποις αρέσκειν; ει γαρ έτι ανθρώποις ήρεσκον, Χριστού δούλος ουκ αν ήμην.


Στίχοι 11-24. Η διδασκαλία και το αποστολικόν έργον του Παύλου προέρχεται από τον Θεόν.

ΓλΑ-11. Γνωρίζω δε υμίν, αδελφοί, το ευαγγέλιον το ευαγγελισθέν υπ’ εμού ότι ουκ έστι κατά άνθρωπον.
ΓλΑ-12. ουδέ γαρ εγώ παρά ανθρώπου παρέλαβον αυτό ούτε εδιδάχθην, αλλά δι’ αποκαλύψεως Ιησού Χριστού.
ΓλΑ-13. Ηκούσατε γαρ την εμήν αναστροφήν ποτέ εν τω Ιουδαϊσμώ, ότι καθ’ υπερβολήν εδίωκον την εκκλησίαν του Θεού και επόρθουν αυτήν.
ΓλΑ-14. και προέκοπτον εν τω Ιουδαϊσμώ υπέρ πολλούς συνηλικιώτας εν τω γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτής υπάρχων των πατρικών μου παραδόσεων.
ΓλΑ-15. Ότε δε ευδόκησεν ο Θεός ο αφορίσας με εκ κοιλίας μητρός μου και καλέσας δια της χάριτος αυτού
ΓλΑ-16. αποκαλύψαι τον υιόν αυτού εν εμοί, ίνα ευαγγελίζωμαι αυτόν εν τοις έθνεσιν, ευθέως ου προσανεθέμην σαρκί και αίματι,
ΓλΑ-17. ουδέ ανήλθον εις Ιεροσόλυμα προς τους προ εμού αποστόλους, αλλά απήλθον εις Αραβίαν, και πάλιν υπέστρεψα εις Δαμασκόν.
ΓλΑ-18. Έπειτα μετά έτη τρία ανήλθον εις Ιεροσόλυμα ιστορήσαι Πέτρον, και επέμεινα προς αυτόν ημέρας δεκαπέντε.
ΓλΑ-19. έτερον δε των αποστόλων ουκ είδον ει μη Ιάκωβον τον αδελφόν του Κυρίου.
ΓλΑ-20. α δε γράφω υμίν, ιδού ενώπιον του Θεού ότι ου ψεύδομαι.
ΓλΑ-21. έπειτα ήλθον εις τα κλίματα της Συρίας και της Κιλικίας.
ΓλΑ-22. ήμην δε αγνοούμενος τω προσώπω ταις εκκλησίαις της Ιουδαίας ταις εν Χριστώ.
ΓλΑ-23. μόνον δε ακούοντες ήσαν ότι ο διώκων ημάς ποτέ νυν ευαγγελίζεται την πίστιν ην ποτέ επόρθει,
ΓλΑ-24. και εδόξαζον εν εμοί τον Θεόν.


Κεφάλαιον Β!

Στίχοι 1-10. Το Ευαγγέλιον και η διακονία του Παύλου ενεκρίθησαν υπό των άλλων αποστόλων.

ΓλΒ-1. Έπειτα δια δεκατεσσάρων ετών πάλιν ανέβην εις Ιεροσόλυμα μετά Βαρνάβα, συμπαραλαβών και Τίτον.
ΓλΒ-2. ανέβην δε κατά αποκάλυψιν. και ανεθέμην αυτοίς το ευαγγέλιον ο κηρύσσω εν τοις έθνεσι, κατ’ ιδίαν δε τοις δοκούσι, μήπως εις κενόν τρέχω ή έδραμον.
ΓλΒ-3. αλλ’ ουδέ Τίτος ο συν εμοί, Έλλην ων, ηναγκάσθη περιτμηθήναι,
ΓλΒ-4. δια δε τους παρεισάκτους ψευδαδέλφους, οίτινες παρεισήλθον κατασκοπήσαι την ελευθερίαν ημών ην έχομεν εν Χριστώ Ιησού, ίνα ημάς καταδουλώσωνται.
ΓλΒ-5. οις ουδέ προς ώραν είξαμεν τη υποταγή, ίνα η αλήθεια του ευαγγελίου διαμείνη προς υμάς.
ΓλΒ-6. από δε των δοκούντων είναι τι, οποίοι ποτέ ήσαν ουδέν μοι διαφέρει, πρόσωπον Θεός ανθρώπου ου λαμβάνει. εμοί γαρ οι δοκούντες ουδέν προσανέθεντο,
ΓλΒ-7. αλλά τουναντίον ιδόντες ότι πεπίστευμαι το ευαγγέλιον της ακροβυστίας καθώς Πέτρος της περιτομής.
ΓλΒ-8. ο γαρ ενεργήσας Πέτρω εις αποστολήν της περιτομής ενήργησε και εμοί εις τα έθνη.
ΓλΒ-9. και γνόντες την χάριν την δοθείσαν μοι, Ιάκωβος και Κηφάς και Ιωάννης, οι δοκούντες στύλοι είναι, δεξιάς έδωκαν εμοί και Βαρνάβα κοινωνίας, ίνα ημείς εις τα έθνη, αυτοί δε εις την περιτομήν.
ΓλΒ-10. μόνον των πτωχών ίνα μνημονεύωμεν, ο και εσπούδασα αυτό τούτο ποιήσαι.


Στίχοι 11-21. Ο Παύλος αντιλέγει εις τον Πέτρον και δεικνύει την ανεξαρτησίαν του αποστολικού του κύρους.

ΓλΒ-11. Ότε δε ήλθε Πέτρος εις Αντιόχειαν, κατά πρόσωπον αυτώ αντέστην, ότι κατεγνωσμένος ην.
ΓλΒ-12. προ του γαρ ελθείν τινάς από Ιακώβου μετά των εθνών συνήσθιεν. ότε δε ήλθον, υπέστελλε και αφώριζεν εαυτόν, φοβούμενος τους εκ περιτομής.
ΓλΒ-13. και συνυπεκρίθησαν αυτώ και οι λοιποί Ιουδαίοι ώστε Βαρνάβας συναπήχθη αυτών τη υποκρίσει.
ΓλΒ-14. αλλά ότε είδον ότι ουκ ορθοποδούσι προς την αλήθειαν του ευαγγελίου, είπον τω Πέτρω έμπροσθεν πάντων. ει συ Ιουδαίος υπάρχων εθνικώς ζης, και ουκ Ιουδαϊκώς, τι τα έθνη αναγκάζεις ιουδαΐζειν;
ΓλΒ-15. Ημείς φύσει Ιουδαίοι και ουκ εξ εθνών αμαρτωλοί,
ΓλΒ-16. ειδότες δε ότι ου δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου εάν μη δια πίστεως Ιησού Χριστού, και ημείς εις Χριστόν Ιησούν επιστεύσαμεν, ίνα δικαιωθώμεν εκ πίστεως Χριστού και ουκ εξ έργων νόμου, διότι ου δικαιωθήσεται εξ έργων νόμου πάσα σαρξ.
ΓλΒ-17. ει δε ζητούντες δικαιωθήναι εν Χριστώ ευρέθημεν και αυτοί αμαρτωλοί, άρα Χριστός αμαρτίας διάκονος; μη γένοιτο.
ΓλΒ-18. ει γαρ α κατέλυσα ταύτα πάλιν οικοδομώ, παραβάτην εμαυτόν συνίστημι.
ΓλΒ-19. εγώ γαρ δια νόμου νόμω απέθανον, ίνα Θεώ ζήσω.
ΓλΒ-20. Χριστώ συνεσταύρωμαι. ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός. ο δε νυν ζω εν σαρκί, εν πίστει ζω τη του υιού του Θεού του αγαπήσαντος με και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού.
ΓλΒ-21. Ουκ αθετώ την χάριν του Θεού. ει γαρ δια νόμου δικαιοσύνη, άρα Χριστός δωρεάν απέθανεν.


Κεφάλαιον Γ!

Στίχοι 1-5. Ο Παύλος επιτιμά τους Γαλάτας.

ΓλΓ-1. Ω ανόητοι Γαλάται, τις υμάς εβάσκανε τη αληθεία μη πείθεσθαι, οις κατ’ οφθαλμούς Ιησούς Χριστός προεγράφη εν υμίν εσταυρωμένος;
ΓλΓ-2.τούτο μόνον θέλω μαθείν αφ’ υμών. εξ έργων νόμου το Πνεύμα ελάβετε ή εξ ακοής πίστεως;
ΓλΓ-3. ούτως ανόητοι εστέ; εναρξάμενοι πνεύματι νυν σαρκί επιτελείσθε;
ΓλΓ-4. τοσαύτα επάθετε εική; ει γε και εική.
ΓλΓ-5. ο ουν επιχορηγών υμίν το Πνεύμα και ενεργών δυνάμεις εν υμίν, εξ έργων νόμου ή εξ ακοής πίστεως;

Στίχοι 6-14. Η σωτηρία του Χριστιανού εκ πίστεως και κατά την Παλαιάν Διαθήκην.

ΓλΓ-6. καθώς Αβραάμ επίστευσε τω Θεώ, και ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην.
ΓλΓ-7. Γινώσκετε άρα ότι οι εκ πίστεως, ούτοι εισίν υιοί Αβραάμ.
ΓλΓ-8. προϊδούσα δε η Γραφή ότι εκ πίστεως δικαιοί τα έθνη ο Θεός, προευηγγελίσατο τω Αβραάμ ότι ενευλογηθήσονται εν σοι πάντα τα έθνη.
ΓλΓ-9. ώστε οι εκ πίστεως ευλογούνται συν τω πιστώ Αβραάμ.
ΓλΓ-10. Όσοι γαρ εξ έργων νόμου εισίν, υπό κατάραν εισί. γέγραπται γαρ. επικατάρατος πας ος ουκ εμμένει εν πάσι τοις γεγραμμένοις εν τω βιβλίω του νόμου του ποιήσαι αυτά.
ΓλΓ-11. ότι δε εν νόμω ουδείς δικαιούται παρά τω Θεώ, δήλον. ότι ο δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται.
ΓλΓ-12. ο δε νόμος ουκ έστιν εκ πίστεως, αλλ’ ο ποιήσας αυτά άνθρωπος ζήσεται εν αυτοίς.
ΓλΓ-13. Χριστός ημάς εξηγόρασεν εκ της κατάρας του νόμου γενόμενος υπέρ ημών κατάρα. γέγραπται γαρ. επικατάρατος πας ο κρεμάμενος επί ξύλου.
ΓλΓ-14. ίνα εις τα έθνη η ευλογία του Αβραάμ γένηται εν Χριστώ Ιησού, ίνα την επαγγελίαν του Πνεύματος λάβωμεν δια της πίστεως.
Στίχοι 15-29. Ο Μωσαϊκός νόμος παιδαγωγός εις Χριστόν. Δια της πίστεως εις τον Ιησούν Χριστόν γινόμεθα υιοί του Θεού.

ΓλΓ-15. Αδελφοί, κατά άνθρωπον λέγω. όμως ανθρώπου κεκυρωμένην διαθήκην ουδείς αθετεί ή επιδιατάσσεται.
ΓλΓ-16. τω δε Αβραάμ ερρέθησαν αι επαγγελίαι και τω σπέρματι αυτού. ου λέγει, και τοις σπέρμασιν, ως επί πολλών, αλλ’ ως εφ’ ενός, και τω σπέρματι σου, ος έστι Χριστός.
ΓλΓ-17. τούτο δε λέγω. διαθήκην προκεκυρωμένην υπό του Θεού εις Χριστόν ο μετά έτη τετρακόσια και τριάκοντα γεγονώς νόμος ουκ ακυροί, εις το καταργήσαι την επαγγελίαν.
ΓλΓ-18. ει γαρ εκ νόμου η κληρονομία, ουκέτι εξ επαγγελίας. τω δε Αβραάμ δι επαγγελίας κεχάρισται ο Θεός.
ΓλΓ-19. Τι ουν ο νόμος; των παραβάσεων χάριν προσετέθη, άχρις ου έλθη το σπέρμα ω επήγγελται, διαταγείς δι’ αγγέλων εν χειρί μεσίτου.
ΓλΓ-20. ο δε μεσίτης ενός ουκ εστίν, ο δε Θεός εις έστιν.
ΓλΓ-21. ο ουν νόμος κατά των επαγγελιών του Θεού; μη γένοιτο. ει γαρ εδόθη νόμος ο δυνάμενος ζωοποιήσαι, όντως αν εκ νόμου ην η δικαιοσύνη.
ΓλΓ-22. αλλά συνέκλεισεν η γραφή τα πάντα υπό αμαρτίαν, ίνα η επαγγελία εκ πίστεως Ιησού Χριστού δοθή τοις πιστεύουσι.
ΓλΓ-23. Προ δε του ελθείν την πίστιν υπό νόμον εφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εις την μέλλουσαν πίστιν αποκαλυφθήναι.
ΓλΓ-24. ώστε ο νόμος παιδαγωγός ημών γέγονεν εις Χριστόν, ίνα εκ πίστεως δικαιωθώμεν.
ΓλΓ-25. ελθούσης δε της πίστεως ουκέτι υπό παιδαγωγόν έσμεν.
ΓλΓ-26. πάντες γαρ υιοί Θεού έστε δια της πίστεως εν Χριστώ Ιησού.
ΓλΓ-27. όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε.
ΓλΓ-28. ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ. πάντες γαρ υμείς εις έστε εν Χριστώ Ιησού.
ΓλΓ-29. ει δε υμείς Χριστού, άρα του Αβραάμ σπέρμα εστέ και κατ’ επαγγελίαν κληρονόμοι.

Κεφάλαιον Δ!

Στίχοι 1-7. Ο Χριστός μας ηλευθέρωσε από την δουλείαν του νόμου.

ΓλΔ-1. Λέγω δε, εφ’ όσον χρόνον ο κληρονόμος νήπιος εστίν, ουδέν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ων,
ΓλΔ-2. αλλά υπό επιτρόπους εστί και οικονόμους άχρι της προθεσμίας του πατρός.
ΓλΔ-3. ούτω και ημείς, ότε ήμεν νήπιοι, υπό τα στοιχεία του κόσμου ήμεν δεδουλωμένοι.
ΓλΔ-4. ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον,
ΓλΔ-5. ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν.
ΓλΔ-6. Ότι δε έστε υιοί, εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του υιού αυτού εις τας καρδίας υμών κράζον. αββά ο πατήρ.
ΓλΔ-7. ώστε ουκέτι ει δούλος, αλλ’ υιός. ει δε υιός, και κληρονόμος Θεού δια Χριστού.

Στίχοι 8-20. Ο Παύλος επιτιμά πάλιν με αγάπην τους Γαλάτας.

ΓλΔ-8. Αλλά τότε μεν ουκ ειδότες Θεόν εδουλεύσατε τοις μη φύσει ούσι θεοίς.
ΓλΔ-9. νυν δε γνόντες Θεόν, μάλλον δε γνωσθέντες υπό Θεού, πώς επιστρέφετε πάλιν επί τα ασθενή και πτωχά στοιχεία, οις πάλιν άνωθεν δουλεύειν θέλετε;
ΓλΔ-10. ημέρας παρατηρείσθε και μήνας και καιρούς και ενιαυτούς!
ΓλΔ-11. φοβούμαι υμάς μήπως εική κεκοπίακα εις υμάς.
ΓλΔ-12. Γίνεσθε ως εγώ, ότι καγώ ως υμείς, αδελφοί, δέομαι υμών. ουδέν με ηδικήσατε.
ΓλΔ-13. οίδατε δε ότι δι΄ ασθένειαν της σαρκός ευηγγελισάμην υμίν το πρότερον,
ΓλΔ-14. και τον πειρασμόν μου τον εν τη σαρκί μου ουκ εξουθενήσατε ουδέ εξεπτύσατε, αλλ’ ως άγγελον Θεού εδέξασθε με, ως Χριστόν Ιησούν.
ΓλΔ-15. τις ουν ην ο μακαρισμός υμών; μαρτυρώ γαρ υμίν ότι ει δυνατόν τους οφθαλμούς υμών εξορύξαντες αν εδώκατε μοι.
ΓλΔ-16. ώστε εχθρός υμών γέγονα αληθεύων υμίν;
ΓλΔ-17. ζηλούσιν υμάς ου καλώς, αλλά εκκλείσαι υμάς θέλουσιν, ίνα αυτούς ζηλούτε.
ΓλΔ-18. καλόν δε το ζηλούσθαι εν καλώ πάντοτε και μη μόνον εν τω παρείναι με προς υμάς.
ΓλΔ-19. τεκνία μου, ους πάλιν ωδίνω, άχρις ου μορφωθή Χριστός εν υμίν.
ΓλΔ-20. ήθελον δε παρείναι προς υμάς άρτι και αλλάξαι την φωνήν μου, ότι απορούμαι εν υμίν.

Στίχοι 21-31. Η ιστορία του Ισμαήλ και του Ισαάκ αλληγορικώς αποδεικνύει το ανωφελές της τηρήσεως του Μωσαϊκού νόμου.

ΓλΔ-21. Λέγετε μοι οι υπό νόμον θέλοντες είναι. τον νόμον ουκ ακούετε;
ΓλΔ-22. γέγραπται γαρ ότι Αβραάμ δύο υιούς έσχεν, ένα εκ της παιδίσκης και ένα εκ της ελευθέρας.
ΓλΔ-23. αλλ’ ο μεν εκ της παιδίσκης κατά σάρκα γεγέννηται, ο δε εκ της ελευθέρας δια της επαγγελίας.
ΓλΔ-24. άτινα εστίν αλληγορούμενα. αύται γαρ είσι δύο διαθήκαι, μία μεν από όρους Σινά, εις δουλείαν γεννώσα, ήτις εστίν Άγαρ.
ΓλΔ-25. το γαρ Άγαρ Σινά όρος εστίν εν τη Αραβία, συστοιχεί δε τη νυν Ιερουσαλήμ, δουλεύει δε μετά των τέκνων αυτής.
ΓλΔ-26. η δε άνω Ιερουσαλήμ ελευθέρα εστίν, ήτις εστί μήτηρ πάντων ημών.
ΓλΔ-27. γέγραπται γαρ. ευφράνθητι στείρα η ου τίκτουσα, ρήξον και βόησον η ουκ ωδίνουσα. ότι πολλά τα τέκνα της ερήμου μάλλον ή της εχούσης τον άνδρα.
ΓλΔ-28. ημείς δε, αδελφοί, κατά Ισαάκ επαγγελίας τέκνα εσμέν.
ΓλΔ-29. αλλ’ ώσπερ τότε ο κατά σάρκα γεννηθείς εδίωκε τον κατά πνεύμα, ούτω και νυν.
ΓλΔ-30. αλλά τι λέγει η γραφή; έκβαλε την παιδίσκην και τον υιόν αυτής. ου μη γαρ κληρονομήσει ο υιός της παιδίσκης μετά του υιού της ελευθέρας.
ΓλΔ-31. Άρα, αδελφοί, ουκ εσμέν παιδίσκης τέκνα, αλλά της ελευθέρας.

Κεφάλαιον Ε!

Στίχοι 1-12. Η περιτομή ανωφελής. Μόνον η πίστις ισχύει.

ΓλΕ-1. Τη ελευθερία ουν, η Χριστός ημάς ηλευθέρωσε, στήκετε, και μη πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε.
ΓλΕ-2. Ίδε εγώ Παύλος λέγω υμίν ότι εάν περιτέμνησθε, Χριστός υμάς ουδέν ωφελήσει.
ΓλΕ-3. μαρτύρομαι δε πάλιν παντί ανθρώπω περιτεμνομένω ότι οφειλέτης εστίν όλον τον νόμον ποιήσαι.
ΓλΕ-4. κατηργήθητε από του Χριστού οίτινες εν νόμω δικαιούσθε, της χάριτος εξεπέσατε.
ΓλΕ-5. ημείς γαρ Πνεύματι εκ πίστεως ελπίδα δικαιοσύνης απεκδεχόμεθα.
ΓλΕ-6. εν γαρ Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή τι ισχύει ούτε ακροβυστία, αλλά πίστις δι’ αγάπης ενεργουμένη.
ΓλΕ-7. Ετρέχετε καλώς. τις υμάς ενέκοψε τη αληθεία μη πείθεσθαι;
ΓλΕ-8. η πεισμονή ουκ εκ του καλούντος υμάς.
ΓλΕ-9. μικρά ζύμη όλον το φύραμα ζυμοί.
ΓλΕ-10. εγώ πέποιθα εις υμάς εν Κυρίω ότι ουδέν άλλο φρονήσετε. ο δε ταράσσων υμάς βαστάσει το κρίμα, όστις αν η.
ΓλΕ-11. εγώ δε, αδελφοί, ει περιτομήν έτι κηρύσσω, τι έτι διώκομαι; άρα κατήργηται το σκάνδαλον του σταυρού.
ΓλΕ-12. όφελον και αποκόψονται οι αναστατούντες υμάς.

Στίχοι 13-21. «Η σαρξ επιθυμεί κατά του πνεύματος, το δε πνεύμα κατά της σαρκός».

ΓλΕ-13. Υμείς γαρ έπ’ ελευθερία εκλήθητε, αδελφοί. μόνον μη την ελευθερίαν εις αφορμήν τη σαρκί, αλλά δια της αγάπης δουλεύετε αλλήλοις.
ΓλΕ-14. ο γαρ πας νόμος εν ενί λόγω πληρούται, εν τω αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν.
ΓλΕ-15. ει δε αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε, βλέπετε μη υπ’ αλλήλων αναλωθήτε.
ΓλΕ-16. Λέγω δε, πνεύματι περιπατείτε και επιθυμίαν σαρκός ου μη τελέσητε.
ΓλΕ-17. η γαρ σαρξ επιθυμεί κατά του πνεύματος, το δε πνεύμα κατά της σαρκός. ταύτα δε αντίκειται αλλήλοις, ίνα μη α αν θέλητε ταύτα ποιήτε.
ΓλΕ-18. ει δε Πνεύματι άγεσθε, ουκ εστέ υπό νόμον.
ΓλΕ-19. φανερά δε έστι τα έργα της σαρκός, άτινα εστί μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια,
ΓλΕ-20. ειδωλολατρεία, φαρμακεία, έχθραι, έρεις, ζήλοι, θυμοί, εριθείαι, διχοστασίαι, αιρέσεις,
ΓλΕ-21. φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι και τα όμοια τούτοις, α προλέγω υμίν καθώς και προείπον, ότι οι τα τοιαύτα πράσσοντες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσιν.

Στίχοι 22-26. Ο καρπός του Αγίου Πνεύματος.

ΓλΕ-22. ο δε καρπός του Πνεύματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις,
ΓλΕ-23. πραότης, εγκράτεια. κατά των τοιούτων ουκ έστι νόμος.
ΓλΕ-24. οι δε του Χριστού την σάρκαν εσταύρωσαν συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις.
ΓλΕ-25. Ει ζώμεν πνεύματι, πνεύματι και στοιχώμεν.
ΓλΕ-26. μη γινώμεθα κενόδοξοι, αλλήλους προκαλούμενοι, αλλήλοις φθονούντες.


Κεφάλαιον ΣΤ!

Στίχοι 1-5. Ανοχή και ταπεινοφροσύνη.

ΓλΣΤ-1. Αδελφοί, εάν και προληφθή άνθρωπος εν τίνι παραπτώματι, υμείς οι πνευματικοί καταρτίζετε τον τοιούτον εν πνεύματι πραότητος, σκοπών σεαυτόν, μη και συ πειρασθής.
ΓλΣΤ-2. αλλήλων τα βάρη βαστάζετε, και ούτως αναπληρώσατε τον νόμον του Χριστού.
ΓλΣΤ-3. ει γαρ δοκεί τις είναι τι μηδέν ων, εαυτόν φρεναπατά.
ΓλΣΤ-4. το δε έργον εαυτού δοκιμαζέτω έκαστος, και τότε εις εαυτόν μόνον το καύχημα έξει και ουκ εις τον έτερον.
ΓλΣΤ-5. έκαστος γαρ το ίδιον φορτίον βαστάσει.

Στίχοι 6-10. Τό καλόν προς πάντας.

ΓλΣΤ-6. Κοινωνείτω δε ο κατηχούμενος τον λόγον τω κατηχούντι εν πάσιν αγαθοίς.
ΓλΣΤ-7. Μη πλανάσθε, Θεός ου μυκτηρίζεται. ο γαρ εάν σπείρη άνθρωπος, τούτο και θερίσει.
ΓλΣΤ-8. ότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού εκ της σαρκός θερίσει φθοράν, ο δε σπείρων εις το πνεύμα εκ του πνεύματος θερίσει ζωήν αιώνιον.
ΓλΣΤ-9. το δε καλόν ποιούντες μη εκκακώμεν. καιρώ γαρ ιδίω θερίσομεν μη εκλυόμενοι.
ΓλΣΤ-10. Άρα ουν ως καιρόν έχομεν, εργαζώμεθα το αγαθόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως.

Στίχοι 11-18. Το καύχημα του Παύλου είναι ο Σταυρός του Χριστού.


ΓλΣΤ-11. Ίδετε πηλίκοις υμίν γράμμασιν έγραψα τη εμή χειρί.
ΓλΣΤ-12. όσοι θέλουσιν ευπροσωπήσαι εν σαρκί, ούτοι αναγκάζουσιν υμάς περιτέμνεσθαι, μόνον ίνα μη τω σταυρώ του Χριστού διώκονται.
ΓλΣΤ-13. ουδέ γαρ οι περιτετμημένοι αυτοί νόμον φυλάσσουσιν, αλλά θέλουσιν υμάς περιτέμνεσθαι, ίνα εν τη υμετέρα σαρκί καυχήσωνται.
ΓλΣΤ-14. εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι ου εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω.
ΓλΣΤ-15. εν γαρ Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή τι ισχύει ούτε ακροβυστία, αλλά καινή κτίσις.
ΓλΣΤ-16. και όσοι τω κανόνι τούτω στοιχήσουσιν, ειρήνη έπ’ αυτούς και έλεος, και επί τον Ισραήλ του Θεού.
ΓλΣΤ-17. του λοιπού κόπους μοι μηδείς παρεχέτω. εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου Ιησού εν τω σώματι μου βαστάζω.
ΓλΣΤ-18. Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά του πνεύματος υμών, αδελφοί. αμήν. -


~ ** ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ

Κεφάλαιον Α!

Στίχοι 1-14. Ο Παύλος ευχαριστεί τον Θεόν δια την σωτηρίαν των Εφεσίων.

ΕφΑ-1. Παύλος, απόστολος Ιησού Χριστού δια θελήματος Θεού, τοις αγίοις τοις ούσιν εν Εφέσω και πιστοίς εν Χριστώ Ιησού.
ΕφΑ-2. χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού.
ΕφΑ-3. Ευλογητός ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ,
ΕφΑ-4. καθώς και εξελέξατο ημάς εν αυτώ προ καταβολής κόσμου είναι ημάς αγίους και αμώμους κατενώπιον αυτού, εν αγάπη
ΕφΑ-5. προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν δια Ιησού Χριστού εις αυτόν, κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού,
ΕφΑ-6. εις έπαινον δόξης της χάριτος αυτού, εν η εχαρίτωσεν ημάς εν τω ηγαπημένω,
ΕφΑ-7. εν ω έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού, την άφεσιν των παραπτωμάτων, κατά τον πλούτον της χάριτος αυτού,
ΕφΑ-8. ης επερίσσευσεν εις ημάς εν πάση σοφία και φρονήσει,
ΕφΑ-9. γνωρίσας ημίν το μυστήριον του θελήματος αυτού κατά την ευδοκίαν αυτού, ην προέθετο εν αυτώ
ΕφΑ-10. εις οικονομίαν του πληρώματος των καιρών, ανακεφαλαιώσασθαι τα πάντα εν τω Χριστώ, τα επί τοις ουρανοίς και τα επί της γης, εν αυτώ,
ΕφΑ-11. εν ω και εκληρώθημεν προορισθέντες κατά πρόθεσιν του τα πάντα ενεργούντος κατά την βουλήν του θελήματος αυτού,
ΕφΑ-12. εις το είναι ημάς εις έπαινον δόξης αυτού, τους προηλπικότας εν τω Χριστώ.
ΕφΑ-13. εν ω και υμείς ακούσαντες τον λόγον της αληθείας, το ευαγγέλιον της σωτηρίας υμών, εν ω και πιστεύσαντες εσφραγίσθητε τω Πνεύματι της επαγγελίας τω Αγίω,
ΕφΑ-14. ος έστιν αρραβών της κληρονομίας ημών, εις απολύτρωσιν της περιποιήσεως, εις έπαινον της δόξης αυτού.

Στίχοι 15-23. Προσεύχεται υπέρ αυτών.

ΕφΑ-15. Δια τούτο καγώ, ακούσας την καθ’ υμάς πίστιν εν τω Κυρίω Ιησού και την αγάπην την εις πάντας τους αγίους,
ΕφΑ-16. ου παύομαι ευχαριστών υπέρ υμών μνείαν υμών ποιούμενος επί των προσευχών μου,
ΕφΑ-17. ίνα ο Θεός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο πατήρ της δόξης, δώη υμίν πνεύμα σοφίας και αποκαλύψεως εν επιγνώσει αυτού,
ΕφΑ-18. πεφωτισμένους τους οφθαλμούς της καρδίας υμών, εις το ειδέναι υμάς τις έστιν η ελπίς της κλήσεως αυτού, και τις ο πλούτος της δόξης της κληρονομίας αυτού εν τοις αγίοις,
ΕφΑ-19. και τι το υπερβάλλον μέγεθος της δυνάμεως αυτού εις ημάς τους πιστεύοντας κατά την ενέργειαν του κράτους της ισχύος αυτού,
ΕφΑ-20. ην ενήργησεν εν τω Χριστώ εγείρας αυτόν εκ νεκρών, και εκάθισεν εν δεξιά αυτού εν τοις επουρανίοις
ΕφΑ-21. υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δυνάμεως και κυριότητος και παντός ονόματος ονομαζομένου ου μόνον εν τω αιώνι τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι.
ΕφΑ-22. και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και αυτόν έδωκε κεφαλήν υπέρ πάντα τη εκκλησία,
ΕφΑ-23. ήτις εστί το σώμα αυτού, το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου.

Κεφάλαιον Β!

Στίχοι 1-10. Οι Εφέσιοι, νεκροί ένεκα των αμαρτιών των, εζωοποιήθησαν υπό του Χριστού.

ΕφΒ-1. Και υμάς όντας νεκρούς τοις παραπτώμασι και ταις αμαρτίαις,
ΕφΒ-2. εν αις ποτέ περιεπατήσατε κατά τον αιώνα του κόσμου τούτου, κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος του νυν ενεργούντος εν τοις υιοίς της απειθείας.
ΕφΒ-3. εν οις και ημείς πάντες ανεστράφημεν ποτέ εν ταις επιθυμίαις της σαρκός ημών, ποιούντες τα θελήματα της σαρκός και των διανοιών, και ήμεν τέκνα φύσει οργής ως και οι λοιποί.
ΕφΒ-4. ο δε Θεός πλούσιος ων εν ελέει, δια την πολλήν αγάπην αυτού ην ηγάπησεν ημάς,
ΕφΒ-5. και όντας ημάς νεκρούς τοις παραπτώμασι συνεζωοποίησε τω Χριστώ. χάριτι εστέ σεσωσμένοι.
ΕφΒ-6. και συνήγειρε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ Ιησού,
ΕφΒ-7. ίνα ενδείξηται εν τοις αιώσι τοις επερχομένοις τον υπερβάλλοντα πλούτον της χάριτος αυτού εν χρηστότητι εφ’ ημάς εν Χριστώ Ιησού.
ΕφΒ-8. τη γαρ χάριτι εστέ σεσωσμένοι δια της πίστεως. και τούτο ουκ εξ υμών, Θεού το δώρον,
ΕφΒ-9. ουκ εξ έργων, ίνα μη τις καυχήσηται.
ΕφΒ-10. αυτού γαρ έσμεν ποίημα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού επί έργοις αγαθοίς, οις προητοίμασεν ο Θεός ίνα εν αυτοίς περιπατήσωμεν.

Στίχοι 11-22. Ο Θεός δια του Ιησού Χριστού ήνωσεν εθνικούς και Ιουδαίους εις μίαν Εκκλησίαν.

ΕφΒ-11. Διό μνημονεύετε ότι υμείς ποτέ τα έθνη εν σαρκί, οι λεγόμενοι ακροβυστία υπό της λεγομένης περιτομής εν σαρκί χειροποιήτου,
ΕφΒ-12. ότι ήτε εν τω καιρώ εκείνω χωρίς Χριστού, απηλλοτριωμένοι της πολιτείας του Ισραήλ και ξένοι των διαθηκών της επαγγελίας, ελπίδα μη έχοντες και άθεοι εν τω κόσμω.
ΕφΒ-13. νυνί δε εν Χριστώ Ιησού υμείς οι ποτέ όντες μακράν εγγύς εγενήθητε εν τω αίματι του Χριστού.
ΕφΒ-14. αυτός γαρ έστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα εν και το μεσότοιχον του φραγμού λύσας,
ΕφΒ-15. την έχθραν εν τη σαρκί αυτού τον νόμον των εντολών εν δόγμασι καταργήσας, ίνα τους δύο κτίση εν εαυτώ εις ένα καινόν άνθρωπον ποιών ειρήνην,
ΕφΒ-16. και αποκαταλλάξη τους αμφοτέρους εν ενί σώματι τω Θεώ δια του σταυρού, αποκτείνας την έχθραν εν αυτώ.
ΕφΒ-17. και ελθών ευηγγελίσατο ειρήνην υμίν τοις μακράν και τοις εγγύς,
ΕφΒ-18. ότι δι’ αυτού έχομεν την προσαγωγήν οι αμφότεροι εν ενί πνεύματι προς τον πατέρα.
ΕφΒ-19. άρα ουν ουκέτι εστέ ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού,
ΕφΒ-20. εποικοδομηθέντες επί τω θεμελίω των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου αυτού Ιησού Χριστού,
ΕφΒ-21. εν ω πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αύξει εις ναόν άγιον εν Κυρίω.
ΕφΒ-22. εν ω και υμείς συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον του Θεού εν Πνεύματι.

Κεφάλαιον Γ!

Στίχοι 1-13. Η προσωπική συμβολή του Παύλου εις το κήρυγμα του Ευαγγελίου.

ΕφΓ-1. Τούτου χάριν εγώ Παύλος ο δέσμιος του Χριστού Ιησού υπέρ υμών των εθνών,
ΕφΓ-2. είγε ηκούσατε την οικονομίαν της χάριτος του Θεού της δοθείσης μοι εις υμάς,
ΕφΓ-3. ότι κατά αποκάλυψιν εγνώρισε μοι το μυστήριον, καθώς προέγραψα εν ολίγω,
ΕφΓ-4. προς ο δύνασθε αναγινώσκοντες νοήσαι την σύνεσιν μου εν τω μυστηρίω του Χριστού,
ΕφΓ-5. ο ετέραις γενεαίς ουκ εγνωρίσθη τοις υιοίς των ανθρώπων ως νυν απεκαλύφθη τοις αγίοις αποστόλοις αυτού και προφήταις εν Πνεύματι,
ΕφΓ-6. είναι τα έθνη συγκληρονόμα και σύσσωμα και συμμέτοχα της επαγγελίας αυτού εν τω Χριστώ δια του ευαγγελίου,
ΕφΓ-7. ου εγενόμην διάκονος κατά την δωρεάν της χάριτος του Θεού την δοθείσαν μοι κατά την ενέργειαν της δυνάμεως αυτού.
ΕφΓ-8. εμοί τω ελαχιστοτέρω πάντων των αγίων εδόθη η χάρις αύτη, εν τοις έθνεσιν ευαγγελίσασθαι τον ανεξιχνίαστον πλούτον του Χριστού
ΕφΓ-9 και φωτίσαι πάντας τις η οικονομία του μυστηρίου του αποκεκρυμμένου από των αιώνων εν τω Θεώ, τω τα πάντα κτίσαντι δια Ιησού Χριστού,
ΕφΓ-10. ίνα γνωρισθή νυν ταις αρχαίς και ταις εξουσίαις εν τοις επουρανίοις δια της εκκλησίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού,
ΕφΓ-11. κατά πρόθεσιν των αιώνων ην εποίησεν εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών,
ΕφΓ-12. εν ω έχομεν την παρρησίαν και την προσαγωγήν εν πεποιθήσει δια της πίστεως αυτού.
ΕφΓ-13. διό αιτούμαι μη εκκακείν εν ταις θλίψεσι μου υπέρ υμών, ήτις εστί δόξα υμών.

Στίχοι 14-21. Προσεύχεται δια την τελειοποίησιν των Εφεσίων.

ΕφΓ-14. Τούτου χάριν κάμπτω τα γόνατα μου προς τον πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,
ΕφΓ-15. εξ ου πάσα πατριά εν ουρανοίς και επί γης ονομάζεται,
ΕφΓ-16. ίνα δώη υμίν κατά τον πλούτον της δόξης αυτού δυνάμει κραταιωθήναι δια του Πνεύματος αυτού εις τον έσω άνθρωπον,
ΕφΓ-17. κατοικήσαι τον Χριστόν δια της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών,
ΕφΓ-18. εν αγάπη ερριζωμένοι και τεθεμελιωμένοι ίνα εξισχύσητε καταλαβέσθαι συν πάσι τοις αγίοις τι το πλάτος και μήκος και βάθος και ύψος,
ΕφΓ-19. γνώναι τε την υπερβάλλουσαν της γνώσεως αγάπην του Χριστού, ίνα πληρωθήτε εις πάν το πλήρωμα του Θεού.
ΕφΓ-20. Τω δε δυναμένω υπέρ πάντα ποιήσαι υπερεκπερισσού ων αιτούμεθα ή νοούμεν, κατά την δύναμιν την ενεργουμένην εν ημίν,
ΕφΓ-21. αυτώ η δόξα εν τη εκκλησία εν Χριστώ Ιησού εις πάσας τας γενεάς του αιώνος των αιώνων. αμήν.

Κεφάλαιον Δ!

Στίχοι 1-16. Ανάγκη ενότητος εις την Εκκλησίαν

ΕφΔ-1. Παρακαλώ ουν υμάς εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ης εκλήθητε,
ΕφΔ-2. μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος, μετά μακροθυμίας, ανεχόμενοι αλλήλων εν αγάπη,
ΕφΔ-3. σπουδάζοντες τηρείν την ενότητα του Πνεύματος εν τω συνδέσμω της ειρήνης.
ΕφΔ-4. εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και εκλήθητε εν μια ελπίδι της κλήσεως υμών.
ΕφΔ-5. εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα.
ΕφΔ-6. εις Θεός και πατήρ πάντων, ο επί πάντων, και δια πάντων, και εν πάσιν ημίν.
ΕφΔ-7. Ενί δε εκάστω ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού.
ΕφΔ-8. διό λέγει. αναβάς εις ύψος ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν και έδωκε δόματα τοις ανθρώποις.
ΕφΔ-9. το δε ανέβη τι εστίν ει μη ότι και κατέβη πρώτον εις τα κατωτέρα μέρη της γης;
ΕφΔ-10. ο καταβάς αυτός έστι και ο αναβάς υπεράνω πάντων των ουρανών, ίνα πληρώση τα πάντα.
ΕφΔ-11. και αυτός έδωκε τους μεν αποστόλους, τους δε προφήτας, τους δε ευαγγελιστάς, τους δε ποιμένας και διδασκάλους,
ΕφΔ-12. προς τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού,
ΕφΔ-13. μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού,
ΕφΔ-14. ίνα μηκέτι ώμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι και περιφερόμενοι παντί ανέμω της διδασκαλίας, εν τη κυβεία των ανθρώπων, εν πανουργία προς την μεθοδείαν της πλάνης,
ΕφΔ-15. αληθεύοντες δε εν αγάπη αυξήσωμεν εις αυτόν τα πάντα, ος έστιν η κεφαλή, ο Χριστός,
ΕφΔ-16. εξ ου πάν το σώμα συναρμολογούμενον και συμβιβαζόμενον δια πάσης αφής της επιχορηγίας κατ’ ενέργειαν εν μέτρω ενός εκάστου μέρους την αύξησιν του σώματος ποιείται εις οικοδομήν εαυτού εν αγάπη.

Στίχοι 17-24.Η νέα εν Χριστώ ζωή εν αντιθέσει προς τα ειδωλολατρικά ήθη.

ΕφΔ-17. Τούτο ουν λέγω και μαρτύρομαι εν Κυρίω, μηκέτι υμάς περιπατείν καθώς και τα λοιπά έθνη περιπατεί εν ματαιότητι του νοός αυτών,
ΕφΔ-18. εσκοτισμένοι τη διανοία, όντες απηλλοτριωμένοι της ζωής του Θεού δια την άγνοιαν την ούσαν εν αυτοίς δια την πώρωσιν της καρδίας αυτών,
ΕφΔ-19. οίτινες, απηλγηκότες, εαυτούς παρέδωκαν τη ασελγεία εις εργασίαν ακαθαρσίας πάσης εν πλεονεξία.
ΕφΔ-20. υμείς δε ουχ ούτως εμάθετε τον Χριστόν,
ΕφΔ-21. είγε αυτόν ηκούσατε και εν αυτώ εδιδάχθητε, καθώς έστιν αλήθεια εν τω Ιησού,
ΕφΔ-22. αποθέσθαι υμάς κατά την προτέραν αναστροφήν τον παλαιόν άνθρωπον τον φθειρόμενον κατά τας επιθυμίας της απάτης,
ΕφΔ-23. ανανεούσθαι δε τω πνεύματι του νοός υμών
ΕφΔ-24. και ενδύσασθαι τον καινόν άνθρωπον τον κατά Θεόν κτισθέντα εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.

Στίχοι 25-32. Ιδιαίτεραι οδηγίαι δια την χριστιανικήν ζωήν.

ΕφΔ-25. Διό αποθέμενοι το ψεύδος λαλείτε αλήθειαν έκαστος μετά του πλησίον αυτού. ότι εσμέν αλλήλων μέλη.
ΕφΔ-26. οργίζεσθε, και μη αμαρτάνετε. ο ήλιος μη επιδυέτω επί τω παροργισμώ υμών,
ΕφΔ-27. μηδέ δίδοτε τόπον τω διαβόλω.
ΕφΔ-28. ο κλέπτων μηκέτι κλεπτέτω, μάλλον δε κοπιάτω εργαζόμενος το αγαθόν ταις χερσίν, ίνα έχη μεταδιδόναι τω χρείαν έχοντι.
ΕφΔ-29. πας λόγος σαπρός εκ του στόματος υμών μη εκπορευέσθω, αλλ’ ει τις αγαθός προς οικοδομήν της χρείας, ίνα δω χάριν τοις ακούουσι.
ΕφΔ-30. και μη λυπείτε το Πνεύμα το Άγιον του Θεού, εν ω εσφραγίσθητε εις ημέραν απολυτρώσεως.
ΕφΔ-31. πάσα πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία αρθήτω αφ’ υμών συν πάση κακία.
ΕφΔ-32. γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς καθώς και ο Θεός εν Χριστώ εχαρίσατο υμίν.

Κεφάλαιον Ε!

Στίχοι 1-21. «Μιμηταί του Θεού ως τέκνα αγαπητά».

ΕφΕ-1. Γίνεσθε ουν μιμηταί του Θεού ως τέκνα αγαπητά,
ΕφΕ-2. και περιπατείτε εν αγάπη, καθώς και ο Χριστός ηγάπησεν ημάς και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ ημών προσφοράν και θυσίαν τω Θεώ εις οσμήν ευωδίας.
ΕφΕ-3. πορνεία δε και πάσα ακαθαρσία ή πλεονεξία μηδέ ονομαζέσθω εν υμίν, καθώς πρέπει αγίοις,
ΕφΕ-4. και αισχρότης και μωρολογία ή ευτραπελία, τα ουκ ανήκοντα, αλλά μάλλον ευχαριστία.
ΕφΕ-5. τούτο γαρ έστε γινώσκοντες, ότι πάς πόρνος ή ακάθαρτος ή πλεονέκτης, ος έστιν ειδωλολάτρης, ουκ έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού.
ΕφΕ-6. Μηδείς υμάς απατάτω κενοίς λόγοις. δια ταύτα γαρ έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας.
ΕφΕ-7. μη ουν γίνεσθε συμμέτοχοι αυτών.
ΕφΕ-8. ήτε γαρ ποτέ σκότος, νυν δε φως εν Κυρίω. ως τέκνα φωτός περιπατείτε.
ΕφΕ-9. --- ο γαρ καρπός του Πνεύματος εν πάση αγαθωσύνη και αληθεία. ---
ΕφΕ-10. δοκιμάζοντες τι έστιν ευάρεστον τω Κυρίω.
ΕφΕ-11. και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε.
ΕφΕ-12. τα γαρ κρυφή γινόμενα υπ’ αυτών αισχρόν έστι και λέγειν.
ΕφΕ-13. τα δε πάντα ελεγχόμενα υπό του φωτός φανερούται. πάν γαρ το φανερούμενον φως έστι.
ΕφΕ-14. διό λέγει. έγειρε ο καθεύδων και ανάστα εκ των νεκρών, και επιφαύσει σοι ο Χριστός.
ΕφΕ-15. Βλέπετε ουν πώς ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί,
ΕφΕ-16. εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί είσι.
ΕφΕ-17. δια τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά συνιέντες τι το θέλημα του Κυρίου.
ΕφΕ-18. και μη μεθύσκεσθε οίνω, εν ω έστιν ασωτία, αλλά πληρούσθε εν Πνεύματι,
ΕφΕ-19. λαλούντες εαυτοίς ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών τω Κυρίω,
ΕφΕ-20. ευχαριστούντες πάντοτε υπέρ πάντων εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τω Θεώ και πατρί,
ΕφΕ-21. υποτασσόμενοι αλλήλοις εν φόβω Χριστού.

Στίχοι 22-33. Αμοιβαία καθήκοντα των χριστιανών συζύγων.

ΕφΕ-22. Αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν υποτάσσεσθε ως τω Κυρίω,
ΕφΕ-23. ότι ο ανήρ έστι κεφαλή της γυναικός, ως και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, και αυτός έστι σωτήρ του σώματος.
ΕφΕ-24. αλλ’ ώσπερ η εκκλησία υποτάσσεται τω Χριστώ, ούτω και αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν εν παντί.
ΕφΕ-25. οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας εαυτών, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής,
ΕφΕ-26. ίνα αυτήν αγιάση καθαρίσας τω λουτρώ του ύδατος εν ρήματι,
ΕφΕ-27. ίνα παραστήση αυτήν εαυτώ ένδοξον την εκκλησίαν, μη έχουσαν σπίλον ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων, αλλ’ ίνα η αγία και άμωμος.
ΕφΕ-28. ούτως οφείλουσιν οι άνδρες αγαπάν τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα. ο αγαπών την εαυτού γυναίκα εαυτόν αγαπά.
ΕφΕ-29. ουδείς γαρ ποτέ την εαυτού σάρκα εμίσησεν, αλλ’ εκτρέφει και θάλπει αυτήν, καθώς και ο Κύριος την εκκλησίαν.
ΕφΕ-30. ότι μέλη εσμέν του σώματος αυτού, εκ της σαρκός αυτού και εκ των οστέων αυτού.
ΕφΕ-31. αντί τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν.
ΕφΕ-32. το μυστήριον τούτο μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την εκκλησίαν.
ΕφΕ-33. πλην και υμείς οι καθ’ ένα έκαστος την εαυτού γυναίκα ούτως αγαπάτω ως εαυτόν, η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα.


Κεφάλαιον ΣΤ!

Στίχοι 1-4. Αμοιβαία καθήκοντα γονέων και τέκνων.

ΕφΣΤ-1. Τα τέκνα υπακούετε τοις γονεύσιν υμών εν Κυρίω. τούτο γαρ εστί δίκαιον.
ΕφΣΤ-2. τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα, ήτις εστίν εντολή πρώτη εν επαγγελία,
ΕφΣΤ-3. ίνα ευ σοι γένηται και έση μακροχρόνιος επί της γης.
ΕφΣΤ-4. και οι πατέρες μη παροργίζετε τα τέκνα υμών, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου.

Στίχοι 5-9. Καθήκοντα κυρίων και δούλων.

ΕφΣΤ-5. οι δούλοι υπακούετε τοις κυρίοις κατά σάρκα μετά φόβου και τρόμου εν απλότητι της καρδίας υμών ως τω Χριστώ,
ΕφΣΤ-6. μη κατ’ οφθαλμοδουλίαν ως ανθρωπάρεσκοι, αλλ’ ως δούλοι του Χριστού, ποιούντες το θέλημα του Θεού εκ ψυχής,
ΕφΣΤ-7. μετ’ ευνοίας δουλεύοντες ως τω Κυρίω και ουκ ανθρώποις,
ΕφΣΤ-8. ειδότες ότι ο εάν τι έκαστος ποιήση αγαθόν, τούτο κομιείται παρά του Κυρίου, είτε δούλος είτε ελεύθερος.
ΕφΣΤ-9. Και οι κύριοι τα αυτά ποιείτε προς αυτούς, ανιέντες την απειλήν, ειδότες ότι και υμών αυτών ο Κύριος εστίν εν ουρανοίς, και προσωποληψία ουκ έστι παρ’ αυτώ.

Στίχοι 10-13. Προτροπή προς θαρραλέον αγώνα.

ΕφΣΤ-10. Το λοιπόν, αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού.
ΕφΣΤ-11. ενδύσασθε την πανοπλίαν του Θεού προς το δύνασθαι υμάς στήναι προς τας μεθοδείας του διαβόλου.
ΕφΣΤ-12. ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.
ΕφΣΤ-13. δια τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, ίνα δυνηθήτε αντιστήναι εν τη ημέρα τη πονηρά και άπαντα κατεργασάμενοι στήναι.


Στίχοι 14-20. Ο πνευματικός οπλισμός του Χριστιανού.

ΕφΣΤ-14. στήτε ουν περιζωσάμενοι την οσφύν υμών εν αληθεία, και ενδυσάμενοι τον θώρακα της δικαιοσύνης,
ΕφΣΤ-15. και υποδησάμενοι τους πόδας εν ετοιμασία του ευαγγελίου της ειρήνης,
ΕφΣΤ- 16. επί πάσιν αναλαβόντες τον θυρεόν της πίστεως, εν ω δυνήσεσθε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα σβέσαι.
ΕφΣΤ-17. και την περικεφαλαίαν του σωτηρίου δέξασθε, και την μάχαιραν του Πνεύματος, ο έστι ρήμα Θεού,
ΕφΣΤ-18. ---δια πάσης προσευχής και δεήσεως, προσευχόμενοι εν παντί καιρώ εν Πνεύματι, και εις αυτό τούτο αγρυπνούντες εν πάση προσκαρτερήσει και δεήσει περί πάντων των αγίων,
ΕφΣΤ-19. και υπέρ εμού, ίνα μοι δοθή λόγος εν ανοίξει του στόματος μου, εν παρρησία γνωρίσαι το μυστήριον του ευαγγελίου,
ΕφΣΤ-20. υπέρ ου πρεσβεύω εν αλύσει, ίνα εν αυτώ παρρησιάσωμαι ως δει με λαλήσαι.

Στίχοι 21-24. Η αποστολή του Τυχικού.

ΕφΣΤ-21. Ίνα δε ειδήτε και υμείς τα κατ’ εμέ, τι πράσσω, πάντα υμίν γνωρίσει Τυχικός ο αγαπητός αδελφός και πιστός διάκονος εν Κυρίω,
ΕφΣΤ-22. ον έπεμψα προς υμάς εις αυτό τούτο, ίνα γνώτε τα περί ημών και παρακαλέση τας καρδίας υμών.
ΕφΣΤ-23. Ειρήνη τοις αδελφοίς και αγάπη μετά πίστεως από Θεού πατρός και Κυρίου Ιησού Χριστού.
ΕφΣΤ-24. Η χάρις μετά πάντων των αγαπώντων τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν εν αφθαρσία. αμήν.-

~ ** ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ :

Κεφάλαιον Α!

Στίχοι 1-11. Ο Παύλος ευχαριστεί τον Θεόν δια τους Φιλιππησίους.

ΦλΑ--1. Παύλος και Τιμόθεος, δούλοι Ιησού Χριστού, πάσι τοις αγίοις εν Χριστώ Ιησού, τοις ούσιν εν Φιλίπποις συν επισκόποις και διακόνοις.
ΦλΑ-2. χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού.
ΦλΑ-3. Ευχαριστώ τω Θεώ μου επί πάση τη μνεία υμών,
ΦλΑ-4. πάντοτε εν πάση δεήσει μου υπέρ πάντων υμών μετά χαράς την δέησιν ποιούμενος
ΦλΑ-5. επί τη κοινωνία υμών εις το ευαγγέλιον από πρώτης ημέρας άχρι του νυν,
ΦλΑ-6. πεποιθώς αυτό τούτο, ότι ο εναρξάμενος εν υμίν έργον αγαθόν επιτελέσει άχρις ημέρας Ιησού Χριστού,
ΦλΑ-7. καθώς έστι δίκαιον εμοί τούτο φρονείν υπέρ πάντων υμών δια το έχειν με εν τη καρδία υμάς, εν τε τοις δεσμοίς μου και εν τη απολογία και βεβαιώσει του ευαγγελίου συγκοινωνούς μου της χάριτος πάντας υμάς όντας.
ΦλΑ-8. μάρτυς γαρ μου εστίν ο Θεός, ως επιποθώ πάντας υμάς εν σπλάγχνοις Ιησού Χριστού.
ΦλΑ-9. και τούτο προσεύχομαι, ίνα η αγάπη υμών έτι μάλλον και μάλλον περισσεύη εν επιγνώσει και πάση αισθήσει,
ΦλΑ-10. εις το δοκιμάζειν υμάς τα διαφέροντα, ίνα ήτε ειλικρινείς και απρόσκοποι εις ημέραν Χριστού,
ΦλΑ-11. πεπληρωμένοι καρπών δικαιοσύνης των δια Ιησού Χριστού εις δόξαν και έπαινον Θεού.

Στίχοι 12-18. Το Ευαγγέλιον διαδίδεται παρά τας δυσμενείς συνθήκας του Αποστόλου.

ΦλΑ-12. Γινώσκειν δε υμάς βούλομαι, αδελφοί, ότι τα κατ’ εμέ μάλλον εις προκοπήν του ευαγγελίου ελήλυθεν,
ΦλΑ-13. ώστε τους δεσμούς μου φανερούς εν Χριστώ γενέσθαι εν όλω τω πραιτωρίω και τοις λοιποίς πάσι,
ΦλΑ-14. και τους πλείονας των αδελφών εν Κυρίω πεποιθότας τοις δεσμοίς μου, περισσοτέρως τολμάν αφόβως τον λόγον λαλείν.
ΦλΑ-15. τινές μεν και δια φθόνον και έριν, τινές δε και δι’ ευδοκίαν τον Χριστόν κηρύσσουσιν.
ΦλΑ-16. οι μεν εξ εριθείας τον Χριστόν καταγγέλλουσιν, ουχ αγνώς, οιόμενοι θλίψιν επιφέρειν τοις δεσμοίς μου.
ΦλΑ-17. οι δε εξ αγάπης, ειδότες ότι εις απολογίαν του ευαγγελίου κείμαι.
ΦλΑ-18. τι γαρ; πλην παντί τρόπω, είτε προφάσει είτε αλήθεια, Χριστός καταγγέλλεται, και εν τούτω χαίρω, αλλά και χαρήσομαι.

Στίχοι 19-26. Τα συναισθήματα του Παύλου ευρισκομένου εις την φυλακήν.

ΦλΑ-19. οίδα γαρ ότι τούτο μοι αποβήσεται εις σωτηρίαν δια της υμών δεήσεως και επιχορηγίας του Πνεύματος Ιησού Χριστού,
ΦλΑ-20. κατά την αποκαραδοκίαν και ελπίδα μου ότι εν ουδενί αισχυνθήσομαι, αλλ’ εν πάση παρρησία, ως πάντοτε, και νυν μεγαλυνθήσεται Χριστός εν τω σώματι μου είτε δια ζωής είτε δια θανάτου.
ΦλΑ-21. Εμοί γαρ το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος.
ΦλΑ-22. ει δε το ζην εν σαρκί, τούτο μοι καρπός έργου, και τι αιρήσομαι ου γνωρίζω.
ΦλΑ-23. συνέχομαι δε εκ των δύο, την επιθυμίαν έχων εις το αναλύσαι και συν Χριστώ είναι. πολλώ γαρ μάλλον κρείσσον.
ΦλΑ-24. το δε επιμένειν με εν τη σαρκί αναγκαιότερον δι’ υμάς.
ΦλΑ-25. και τούτο πεποιθώς οίδα ότι μενώ και συμπαραμενώ πάσιν υμίν εις την υμών προκοπήν και χαράν της πίστεως,
ΦλΑ-26. ίνα το καύχημα υμών περισσεύη εν Χριστώ Ιησού εν εμοί δια της εμής παρουσίας πάλιν προς υμάς.

Στίχοι 27-30. Προτροπαί προς τους Φιλιππησίους.

ΦλΑ-27. Μόνον αξίως του ευαγγελίου του Χριστού πολιτεύεσθε, ίνα είτε ελθών και ιδών υμάς είτε απών ακούσω τα περί υμών, ότι στήκετε εν ενί πνεύματι, μιά ψυχή συναθλούντες τη πίστει του ευαγγελίου,
ΦλΑ-28. και μη πτυρόμενοι εν μηδενί υπό των αντικειμένων, ήτις αυτοίς μεν έστιν ένδειξις απωλείας, υμίν δε σωτηρίας, και τούτο από Θεού.
ΦλΑ-29. ότι υμίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν,
ΦλΑ-30. ---- τον αυτόν αγώνα έχοντες, οίον είδετε εν εμοί και νυν ακούετε εν εμοί.

Κεφάλαιον Β!

Στίχοι 1-4. Θερμή παράκλησις δια την ενότητα των Χριστιανών.


ΦλΒ-1. Ει τις ουν παράκλησις εν Χριστώ, ει τι παραμύθιον αγάπης, ει τις κοινωνία Πνεύματος, ει τις σπλάγχνα και οικτιρμοί,
ΦλΒ-2. πληρώσατε μου την χαράν, ίνα το αυτό φρονήτε, την αυτήν αγάπην έχοντες, σύμψυχοι, το εν φρονούντες,
ΦλΒ-3. μηδέν κατά εριθείαν ή κενοδοξίαν, αλλά τη ταπεινοφροσύνη αλλήλους ηγούμενοι υπερέχοντας εαυτών.
ΦλΒ-4. μη τα εαυτών έκαστος σκοπείτε, αλλά και τα ετέρων έκαστος.

Στίχοι 5-11. Ο Χριστός πρότυπον αυταπαρνήσεως και ταπεινώσεως.

ΦλΒ-5. τούτο γαρ φρονείσθω εν υμίν ο και εν Χριστώ Ιησού,
ΦλΒ-6. ος εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ,
ΦλΒ-7. αλλ’ εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος,
ΦλΒ-8. και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.
ΦλΒ-9. διό και ο Θεός αυτόν υπερύψωσε και εχαρίσατο αυτώ όνομα το υπέρ πάν όνομα,
ΦλΒ-10. ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων,
ΦλΒ-11. και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού πατρός.

Στίχοι 12-18. Πιστοί και θαρραλέοι.

ΦλΒ-12. Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπηκούσατε, μη ως εν τη παρουσία μου μόνον, αλλά νυν πολλώ μάλλον εν τη απουσία μου, μετά φόβου και τρόμου την εαυτών σωτηρίαν κατεργάζεσθε.
ΦλΒ-13. ο Θεός γαρ έστιν ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν υπέρ της ευδοκίας.
ΦλΒ-14. πάντα ποιείτε χωρίς γογγυσμών και διαλογισμών,
ΦλΒ-15. ίνα γένησθε άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης, εν οις φαίνεσθε ως φωστήρες εν κόσμω,
ΦλΒ-16. λόγον ζωής επέχοντες, εις καύχημα εμοί εις ημέραν Χριστού, ότι ουκ εις κενόν έδραμον ουδέ εις κενόν εκοπίασα.
ΦλΒ-17. Αλλ’ ει και σπένδομαι επί τη θυσία και λειτουργία της πίστεως υμών, χαίρω και συγχαίρω πάσιν υμίν.
ΦλΒ-18. το δ’ αυτό και υμείς χαίρετε και συγχαίρετε μοι.

Στίχοι 19-30. Εγκώμιον των συνεργών του Τιμοθέου και Επαφροδίτου.

ΦλΒ-19. Ελπίζω δε εν Κυρίω Ιησού Τιμόθεον ταχέως πέμψαι υμίν, ίνα καγώ ευψυχώ γνους τα περί υμών.
ΦλΒ-20. ουδένα γαρ έχω ισόψυχον, όστις γνησίως τα περί υμών μεριμνήσει.
ΦλΒ-21. οι πάντες γαρ τα εαυτών ζητούσιν, ου τα Χριστού Ιησού.
ΦλΒ-22. την δε δοκιμήν αυτού γινώσκετε, ότι ως πατρί τέκνον συν εμοί εδούλευσεν εις το ευαγγέλιον.
ΦλΒ-23. τούτον μεν ουν ελπίζω πέμψαι ως αν απίδω τα περί εμέ εξαυτής.
ΦλΒ-24. πέποιθα δε εν Κυρίω ότι και αυτός ταχέως ελεύσομαι.
ΦλΒ-25. Αναγκαίον δε ηγησάμην Επαφρόδιτον τον αδελφόν και συνεργόν και συστρατιώτην μου, υμών δε απόστολον και λειτουργόν της χρείας μου, πέμψαι προς υμάς,
ΦλΒ-26. επειδή επιποθών ην πάντας υμάς, και αδημονών διότι ηκούσατε ότι ησθένησε.
ΦλΒ-27. και γαρ ησθένησε παραπλήσιον θανάτου. αλλ’ ο Θεός αυτόν ηλέησεν, ουκ αυτόν δε μόνον, αλλά και εμέ, ίνα μη λύπην επί λύπην σχω.
ΦλΒ-28. σπουδαιοτέρως ουν έπεμψα αυτόν, ίνα ιδόντες αυτόν πάλιν χαρήτε, καγώ αλυπότερος ω.
ΦλΒ-29. προσδέχεσθε ουν αυτόν εν Κυρίω μετά πάσης χαράς, και τους τοιούτους εντίμους έχετε,
ΦλΒ-30. ότι δια το έργον του Χριστού μέχρι θανάτου ήγγισε, παραβουλευσάμενος τη ψυχή ίνα αναπληρώση το υμών υστέρημα της προς με λειτουργίας.


Κεφάλαιον Γ!

Στίχοι 1-11. Προσοχή από τους Ιουδαΐζοντας.

ΦλΓ-1. Το λοιπόν, αδελφοί μου, χαίρετε εν Κυρίω. τα αυτά γράφειν υμίν εμοί μεν ουκ οκνηρόν, υμίν δε ασφαλές.
ΦλΓ-2. Βλέπετε τους κύνας, βλέπετε τους κακούς εργάτας, βλέπετε την κατατομήν.
ΦλΓ-3. ημείς γαρ έσμεν η περιτομή, οι Πνεύματι Θεού λατρεύοντες και καυχώμενοι εν Χριστώ Ιησού και ουκ εν σαρκί πεποιθότες,
ΦλΓ-4. καίπερ εγώ έχων πεποίθησιν και εν σαρκί, ει τις δοκεί άλλος πεποιθέναι εν σαρκί, εγώ μάλλον.
ΦλΓ-5. περιτομή οκταήμερος, εκ γένους Ισραήλ, φυλής Βενιαμίν, Εβραίος εξ Εβραίων, κατά νόμον Φαρισαίος,
ΦλΓ-6. κατά ζήλον διώκων την εκκλησίαν, κατά δικαιοσύνην την εν νόμω γενόμενος άμεμπτος.
ΦλΓ-7. αλλ΄ άτινα ην μοι κέρδη, ταύτα ήγημαι δια τον Χριστόν ζημίαν.
ΦλΓ-8. αλλά μενούνγε και ηγούμαι πάντα ζημίαν είναι δια το υπερέχον της γνώσεως Χριστού Ιησού του Κυρίου μου, δι’ ον τα πάντα εζημιώθην, και ηγούμαι σκύβαλα είναι ίνα Χριστόν κερδήσω
ΦλΓ-9. και ευρεθώ εν αυτώ μη έχων εμήν δικαιοσύνην την εκ νόμου, αλλά την δια πίστεως Χριστού, την εκ Θεού δικαιοσύνην επί τη πίστει,
ΦλΓ-10. του γνώναι αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού και την κοινωνίαν των παθημάτων αυτού, συμμορφούμενος τω θανάτω αυτού,
ΦλΓ-11. ει πώς καταντήσω εις την εξανάστασιν των νεκρών.

Στίχοι 12-21. Προτροπαί προς την τελειότητα.

ΦλΓ-12. ουχ ότι ήδη έλαβον ή ήδη τετελείωμαι, διώκω δε ει και καταλάβω, εφ ω και κατελήφθην υπό του Χριστού Ιησού.
ΦλΓ-13. αδελφοί, εγώ εμαυτόν ούπω λογίζομαι κατειληφέναι.
ΦλΓ-14. εν δε, τα μεν οπίσω επιλανθανόμενος τοις δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος κατά σκοπόν διώκω επί το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού.
ΦλΓ-15. όσοι ουν τέλειοι, τούτο φρονώμεν. και ει τι ετέρως φρονείτε, και τούτο ο Θεός υμίν αποκαλύψει.
ΦλΓ-16. πλην εις ο εφθάσαμεν, τω αυτώ στοιχείν κανόνι, το αυτό φρονείν.
ΦλΓ-17. Συμμιμηταί μου γίνεσθε, αδελφοί, και σκοπείτε τους ούτω περιπατούντας, καθώς έχετε τύπον ημάς.
ΦλΓ-18. πολλοί γαρ περιπατούσιν, ---- ους πολλάκις έλεγον υμίν, νυν δε και κλαίων λέγω, τους εχθρούς του σταυρού του Χριστού,
ΦλΓ-19. ων το τέλος απώλεια, ων ο Θεός η κοιλία και η δόξα εν τη αισχύνη αυτών, οι τα επίγεια φρονούντες!
ΦλΓ-20. ημών γαρ το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει, εξ ου και σωτήρα απεκδεχόμεθα Κύριον Ιησούν Χριστόν,
ΦλΓ-21. ος μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών εις το γενέσθαι αυτό σύμμορφον τω σώματι της δόξης αυτού κατά την ενέργειαν του δύνασθαι αυτόν και υποτάξαι αυτώ τα πάντα.

Κεφάλαιον Δ!

Στίχοι 1-9. Προτροπή προς την ενότητα, χαράν και ειρήνην.

ΦλΔ-1. Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί και επιπόθητοι, χαρά και στέφανος μου, ούτω στήκετε εν Κυρίω, αγαπητοί.
ΦλΔ-2. Ευοδίαν παρακαλώ και Συντύχην παρακαλώ το αυτό φρονείν εν Κυρίω.
ΦλΔ-3. ναι ερωτώ και σε, Σύζυγε γνήσιε, συλλαμβάνου αυταίς, αίτινες εν τω ευαγγελίω συνήθλησαν μοι μετά και Κλήμεντος και των λοιπών συνεργατών μου, ων τα ονόματα εν βίβλω ζωής.
ΦλΔ-4. Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε. πάλιν ερώ, χαίρετε.
ΦλΔ-5. το επιεικές υμών γνωσθήτω πάσιν ανθρώποις. ο Κύριος εγγύς.
ΦλΔ-6. μηδέν μεριμνάτε, αλλ’ εν παντί τη προσευχή και τη δεήσει μετά ευχαριστίας τα αιτήματα υμών γνωριζέσθω προς τον Θεόν.
ΦλΔ-7. και η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν φρουρήσει τας καρδίας υμών και τα νοήματα υμών εν Χριστώ Ιησού.
ΦλΔ-8. Το λοιπόν, αδελφοί, όσα εστίν αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, ει τις αρετή και ει τις έπαινος, ταύτα λογίζεσθε.
ΦλΔ-9. α και εμάθετε και παρελάβετε και ηκούσατε και είδετε εν εμοί, ταύτα πράσσετε. και ο Θεός της ειρήνης έσται μεθ’ υμών.

Στίχοι 10-23. Ευχαριστεί τους Φιλιππησίους δια τας προς αυτόν γενναιόφρονας δωρεάς.

ΦλΔ-10. Εχάρην δε εν Κυρίω μεγάλως ότι ήδη ποτέ ανεθάλετε το υπέρ εμού φρονείν. εφ΄ ω και εφρονείτε, ηκαιρείσθε δε.
ΦλΔ-11. ουχ ότι καθ’ υστέρησιν λέγω. εγώ γαρ έμαθον εν οις είμι αυτάρκης είναι.
ΦλΔ-12. οίδα και ταπεινούσθαι, οίδα και περισσεύειν. εν παντί και εν πάσι μεμύημαι και χορτάζεσθαι και πεινάν, και περισσεύειν και υστερείσθαι.
ΦλΔ-13. πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ.
ΦλΔ-14. πλην καλώς εποιήσατε συγκοινωνήσαντες μου τη θλίψει.
ΦλΔ-15. οίδατε δε και υμείς, Φιλιππήσιοι, ότι εν αρχή του ευαγγελίου, ότε εξήλθον από Μακεδονίας, ουδεμία μοι εκκλησία εκοινώνησεν εις λόγον δόσεως και λήψεως ει μη υμείς μόνοι,
ΦλΔ-16. ότι και εν Θεσσαλονίκη και άπαξ και δις εις την χρείαν μοι επέμψατε.
ΦλΔ-17. ουχ ότι επιζητώ το δόμα, αλλ’ επιζητώ τον καρπόν τον πλεονάζοντα εις λόγον υμών.
ΦλΔ-18. απέχω δε πάντα και περισσεύω. πεπλήρωμαι δεξάμενος παρά Επαφροδίτου τα παρ’ υμών, οσμήν ευωδίας, θυσίαν δεκτήν, ευάρεστον τω Θεώ.
ΦλΔ-19. ο δε Θεός μου πληρώσει πάσαν χρείαν υμών κατά τον πλούτον αυτού εν δόξη εν Χριστώ Ιησού.
ΦλΔ-20. Τω δε Θεώ και πατρί ημών η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. αμήν.
ΦλΔ-21. Ασπάσασθε πάντα άγιον εν Χριστώ Ιησού. ασπάζονται υμάς οι συν εμοί αδελφοί.
ΦλΔ-22. ασπάζονται υμάς πάντες οι άγιοι, μάλιστα δε οι εκ της Καίσαρος οικίας.
ΦλΔ-23. Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού μετά πάντων υμών. αμήν.-

~ ** ΠΡΟΣ ΚΟΛΑΣΣΑΕΙΣ

Κεφάλαιον Α!

Στίχοι 1-14. Ο Παύλος ευχαριστεί τον Θεόν δια την πίστιν των Κολασσαέων και προσεύχεται δι’ αυτούς.

ΚλΑ-1. Παύλος, απόστολος Ιησού Χριστού δια θελήματος Θεού και Τιμόθεος ο αδελφός,
ΚλΑ-2. τοις εν Κολασσαίς αγίοις και πιστοίς αδελφοίς εν Χριστώ. χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού.
ΚλΑ-3. Ευχαριστούμεν τω Θεώ και πατρί του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού πάντοτε περί υμών προσευχόμενοι,
ΚλΑ-4. ακούσαντες την πίστιν υμών εν Χριστώ Ιησού και την αγάπην την εις πάντας τους αγίους,
ΚλΑ-5. δια την ελπίδα την αποκειμένην υμίν εν τοις ουρανοίς, ην προηκούσατε εν τω λόγω της αληθείας του ευαγγελίου
ΚλΑ-6. του παρόντος εις υμάς, καθώς και εν παντί τω κόσμω και έστι καρποφορούμενον και αυξανόμενον καθώς και εν υμίν, αφ’ ης ημέρας ηκούσατε και επέγνωτε την χάριν του Θεού εν αληθεία,
ΚλΑ-7. καθώς και εμάθετε από Επαφρά του αγαπητού συνδούλου ημών, ος έστι πιστός υπέρ υμών διάκονος του Χριστού,
ΚλΑ-8. ο και δηλώσας ημίν την υμών αγάπην εν Πνεύματι.
ΚλΑ-9. Δια τούτο και ημείς, αφ’ ης ημέρας ηκούσαμεν, ου παυόμεθα υπέρ υμών προσευχόμενοι και αιτούμενοι ίνα πληρωθήτε την επίγνωσιν του θελήματος αυτού εν πάση σοφία και συνέσει πνευματική,
ΚλΑ-10. περιπατήσαι υμάς αξίως του Κυρίου εις πάσαν αρέσκειαν, εν παντί έργω αγαθώ καρποφορούντες και αυξανόμενοι εις την επίγνωσιν του Θεού,
ΚλΑ-11. εν πάση δυνάμει δυναμούμενοι κατά το κράτος της δόξης αυτού εις πάσαν υπομονήν και μακροθυμίαν, μετά χαράς
ΚλΑ-12. ευχαριστούντες τω Θεώ και πατρί τω ικανώσαντι ημάς εις την μερίδα του κλήρου των αγίων εν τω φωτί,
ΚλΑ-13. ος ερρύσατο ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέστησεν εις την βασιλείαν του υιού της αγάπης αυτού,
ΚλΑ-14. εν ω έχομεν την απολύτρωσιν, την άφεσιν των αμαρτιών.

Στίχοι 15-20. Η ασύγκριτος υπεροχή και το μεγαλείον του Χριστού.

ΚλΑ-15. ος έστιν εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως,
ΚλΑ-16. ότι εν αυτώ εκτίσθη τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες είτε αρχαί είτε εξουσίαι. τα πάντα δι’ αυτού και εις αυτόν έκτισται.
ΚλΑ-17. και αυτός έστι προ πάντων, και τα πάντα εν αυτώ συνέστηκε,
ΚλΑ-18. και αυτός έστιν η κεφαλή του σώματος, της εκκλησίας. ος έστιν αρχή, πρωτότοκος εκ των νεκρών, ίνα γένηται εν πάσιν αυτός πρωτεύων,
ΚλΑ-19. ότι εν αυτώ ευδόκησε πάν το πλήρωμα κατοικήσαι
ΚλΑ-20. και δι’ αυτού αποκαταλλάξαι τα πάντα εις αυτόν, ειρηνοποιήσας δια του αίματος του σταυρού αυτού, δι’ αυτού είτε τα επί της γης είτε τα εν τοις ουρανοίς.

Στίχοι 21-29. Η θεία βουλή της απολυτρώσεως και οι Κολασσαείς.

ΚλΑ-21. και υμάς ποτέ όντας απηλλοτριωμένους και εχθρούς τη διανοία εν τοις έργοις πονηροίς,
ΚλΑ-22. νυνί δε αποκατήλλαξεν εν τω σώματι της σαρκός αυτού δια του θανάτου, παραστήσαι υμάς αγίους και αμώμους και ανεγκλήτους κατενώπιον αυτού,
ΚλΑ-23. ει γε επιμένετε τη πίστει τεθεμελιωμένοι και εδραίοι και μη μετακινούμενοι από της ελπίδος του ευαγγελίου ου ηκούσατε, του κηρυχθέντος εν πάση τη κτίσει τη υπό τον ουρανόν, ου εγενόμην εγώ Παύλος διάκονος.
ΚλΑ-24. Νυν χαίρω εν τοις παθήμασι μου υπέρ υμών και ανταναπληρώ τα υστερήματα των θλίψεων του Χριστού εν τη σαρκί μου υπέρ του σώματος αυτού, ο έστιν η εκκλησία,
ΚλΑ-25. ης εγενόμην εγώ διάκονος κατά την οικονομίαν του Θεού την δοθείσαν μοι εις υμάς, πληρώσαι τον λόγον του Θεού,
ΚλΑ-26. το μυστήριον το αποκεκρυμμένον από των αιώνων και από των γενεών, νυνί δε εφανερώθη τοις αγίοις αυτού,
ΚλΑ-27. οις ηθέλησεν ο Θεός γνωρίσαι τις ο πλούτος της δόξης του μυστηρίου τούτου εν τοις έθνεσιν, ος έστι Χριστός εν υμίν, η ελπίς της δόξης.
ΚλΑ-28. ον ημείς καταγγέλλομεν νουθετούντες πάντα άνθρωπον και διδάσκοντες πάντα άνθρωπον εν πάση σοφία, ίνα παραστήσωμεν πάντα άνθρωπον τέλειον εν Χριστώ Ιησού.
ΚλΑ-29. εις ο και κοπιώ αγωνιζόμενος κατά την ενέργειαν αυτού την ενεργουμένην εν εμοί εν δυνάμει.

Κεφάλαιον Β!

Στίχοι 1-23. Ο Παύλος εφιστά την προσοχήν των Κολασσαέων έναντι των ψευδοδιδασκάλων.

ΚλΒ-1. Θέλω γαρ υμάς ειδέναι ηλίκον αγώνα έχω περί υμών και των εν Λαοδικεία και όσοι ουχ εωράκασι το πρόσωπον μου εν σαρκί,
ΚλΒ-2. ίνα παρακληθώσιν αι καρδίαι αυτών, συμβιβασθέντων εν αγάπη και εις πάντα πλούτον της πληροφορίας της συνέσεως, εις επίγνωσιν του μυστηρίου του Θεού και πατρός και του Χριστού,
ΚλΒ-3. εν ω είσι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως απόκρυφοι.
ΚλΒ-4. Τούτο δε λέγω ίνα μη τις υμάς παραλογίζηται εν πιθανολογία.
ΚλΒ-5. ει γαρ και τη σαρκί άπειμι, αλλά τω πνεύματι συν υμίν είμι, χαίρων και βλέπων υμών την τάξιν και το στερέωμα της εις Χριστόν πίστεως υμών.
ΚλΒ-6. Ως ουν παρελάβετε τον Χριστόν Ιησούν τον Κύριον, εν αυτώ περιπατείτε,
ΚλΒ-7. ερριζωμένοι και εποικοδομούμενοι εν αυτώ και βεβαιούμενοι εν τη πίστει καθώς εδιδάχθητε, περισσεύοντες εν αυτή εν ευχαριστία.
ΚλΒ-8. Βλέπετε μη τις υμάς έσται ο συλαγωγών δια της φιλοσοφίας και κενής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν.
ΚλΒ-9. ότι εν αυτώ κατοικεί πάν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς,
ΚλΒ-10. και εστέ εν αυτώ πεπληρωμένοι, ος έστιν η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας,
ΚλΒ-11. εν ω και περιετμήθητε περιτομή αχειροποιήτω εν τη απεκδύσει του σώματος των αμαρτιών της σαρκός, εν τη περιτομή του Χριστού,
ΚλΒ-12. συνταφέντες αυτώ εν τω βαπτίσματι, εν ω και συνηγέρθητε δια της πίστεως της ενεργείας του Θεού του εγείραντος αυτόν εκ των νεκρών.
ΚλΒ-13. και υμάς, νεκρούς όντας εν τοις παραπτώμασι και τη ακροβυστία της σαρκός υμών, συνεζωοποίσεν υμάς συν αυτώ, χαρισάμενος ημίν πάντα τα παραπτώματα,
ΚλΒ-14. εξαλείψας το καθ’ ημών χειρόγραφον τοις δόγμασιν, ο ην υπεναντίον ημίν, και αυτό ήρεν εκ του μέσου προσηλώσας αυτό τω σταυρώ.
ΚλΒ-15. απεκδυσάμενος τας αρχάς και τας εξουσίας εδειγμάτισεν εν παρρησία, θριαμβεύσας αυτούς εν αυτώ.
ΚλΒ-16. Μη ουν τις υμάς κρινέτω εν βρώσει ή εν πόσει ή εν μέρει εορτής ή νουμηνίας ή σαββάτων,
ΚλΒ-17. α έστι σκιά των μελλόντων, το δε σώμα Χριστού.
ΚλΒ-18. μηδείς υμάς καταβραβεύετω θέλων εν ταπεινοφροσύνη και θρησκεία των αγγέλων, α μη εώρακεν εμβατεύων, εική φυσιούμενος υπό του νοός της σαρκός αυτού,
ΚλΒ-19. και ου κρατών την κεφαλήν, εξ ου πάν το σώμα δια των αφών και συνδέσμων επιχορηγούμενον και συμβιβαζόμενον αύξει την αύξησιν του Θεού.
ΚλΒ-20. Ει ουν απεθάνετε συν τω Χριστώ από των στοιχείων του κόσμου, τι ως ζώντες εν κόσμω δογματίζεσθε,
ΚλΒ-21. μη άψη μηδέ γεύση μηδέ θίγης,
ΚλΒ-22. --- α έστι πάντα εις φθοράν τη αποχρήσει, --- κατά τα εντάλματα και διδασκαλίας των ανθρώπων;
ΚλΒ-23. άτινα εστί λόγον μεν έχοντα σοφίας εν εθελοθρησκεία και ταπεινοφροσύνη και αφειδία σώματος, ουκ εν τιμή τινι προς πλησμονήν της σαρκός.

Κεφάλαιον Γ!

Στίχοι 1-17. Πώς πρέπει να ζη ο Χριστιανός την νέαν ζωήν.


ΚλΓ-1. Ει ουν συνηγέρθητε τω Χριστώ, τα άνω ζητείτε, ου ο Χριστός έστιν εν δεξιά του Θεού καθήμενος,
ΚλΓ-2. τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης.
ΚλΓ-3. απεθάνετε γαρ, και η ζωή υμών κέκρυπται συν τω Χριστώ εν τω Θεώ.
ΚλΓ-4. όταν ο Χριστός φανερωθή, η ζωή ημών, τότε και υμείς συν αυτώ φανερωθήσεσθε εν δόξη.
ΚλΓ-5. Νεκρώσατε ουν τα μέλη υμών τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία,
ΚλΓ-6. δι’ α έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας,
ΚλΓ-7. εν οις και υμείς περιπατήσατε ποτέ, ότε εζήτε εν αυτοίς.
ΚλΓ-8. νυνί δε απόθεσθε και υμείς τα πάντα, οργήν θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ του στόματος υμών.
ΚλΓ-9. μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον συν ταις πράξεσιν αυτού
ΚλΓ-10. και ενδυσάμενοι τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ’ εικόνα του κτίσαντος αυτόν,
ΚλΓ-11. όπου ουκ ένι Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός.
ΚλΓ-12. Ενδύσασθε ουν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμού, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν,
ΚλΓ-13. ανεχόμενοι αλλήλων και χαριζόμενοι εαυτοίς εάν τις προς τινά έχη μομφήν. καθώς και ο Χριστός εχαρίσατο υμίν, ούτω και υμείς.
ΚλΓ-14. επί πάσι δε τούτοις την αγάπην, ήτις εστί σύνδεσμος της τελειότητος.
ΚλΓ-15. και η ειρήνη του Θεού βραβευέτω εν ταις καρδίαις υμών, εις ην και εκλήθητε εν ενί σώματι. και ευχάριστοι γίνεσθε.
ΚλΓ-16. ο λόγος του Χριστού ενοικείτω εν υμίν πλουσίως, εν πάση σοφία διδάσκοντες και νουθετούντες εαυτούς ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, εν χάριτι άδοντες εν τη καρδία υμών τω Κυρίω.
ΚλΓ-17. και πάν ό,τι αν ποιήτε εν λόγω ή εν έργω, πάντα εν ονόματι Κυρίου Ιησού, ευχαριστούντες τω Θεώ και πατρί δι’ αυτού.

Στίχοι 18-25. Τα καθήκοντα των συζύγων γονέων και τέκνων, κυρίων και δούλων.

ΚλΓ-18. Αι γυναίκες υποτάσσεσθε τοις ανδράσιν, ως ανήκεν εν Κυρίω.
ΚλΓ-19. Οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας και μη πικραίνεσθε προς αυτάς.
ΚλΓ-20. τα τέκνα υπακούετε τοις γονεύσι κατά πάντα. τούτο γαρ έστιν ευάρεστον τω Κυρίω.
ΚλΓ-21. Οι πατέρες μη ερεθίζετε τα τέκνα υμών, ίνα μη αθυμώσιν.
ΚλΓ-22. Οι δούλοι υπακούετε κατά πάντα τοις κατά σάρκα κυρίοις, μη εν οφθαλμοδουλίαις, ως ανθρωπάρεσκοι, αλλ’ εν απλότητι καρδίας, φοβούμενοι τον Θεόν.
ΚλΓ-23. και πάν ό,τι εάν ποιήτε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως τω Κυρίω και ουκ ανθρώποις,
ΚλΓ-24. ειδότες ότι από Κυρίου απολήψεσθε την ανταπόδοσιν της κληρονομίας. τω γαρ Κυρίω Χριστώ δουλεύετε.
ΚλΓ-25. ο δε αδικών κομιείται ο ηδίκησε, και ουκ έστι προσωποληψία.

Κεφάλαιον Δ!

ΚλΔ-1. Οι κύριοι το δίκαιον και την ισότητα τοις δούλοις παρέχεσθε, ειδότες ότι και υμείς έχετε Κύριον εν ουρανοίς.

Στίχοι 2-6. Προτροπαί δια προσευχήν και συνετήν συμπεριφοράν.

ΚλΔ-2. Τη προσευχή προσκαρτερείτε, γρηγορούντες εν αυτή εν ευχαριστία,
ΚλΔ-3. προσευχόμενοι άμα και περί ημών, ίνα ο Θεός ανοίξη ημίν θύραν του λόγου, λαλήσαι το μυστήριον του Χριστού, δι’ ο και δέδεμαι,
ΚλΔ-4. ίνα φανερώσω αυτό ως δει με λαλήσαι.
ΚλΔ-5. Εν σοφία περιπατείτε προς τους έξω, τον καιρόν εξαγοραζόμενοι.
ΚλΔ-6. ο λόγος υμών πάντοτε εν χάριτι, άλατι ηρτυμένος, ειδέναι πώς δει υμάς ενί εκάστω αποκρίνεσθαι.

Στίχοι 7-18. Προσωπικαί πληροφορίαι του Αποστόλου και χαιρετισμοί.

ΚλΔ-7. Τα κατ’ εμέ πάντα γνωρίσει υμίν Τυχικός ο αγαπητός αδελφός και πιστός διάκονος και σύνδουλος εν Κυρίω,
ΚλΔ-8. ον έπεμψα προς υμάς εις αυτό τούτο, ίνα γνω τα περί υμών και παρακαλέση τας καρδίας υμών,
ΚλΔ-9. συν Ονησίμω τω πιστώ και αγαπητώ αδελφώ, ος έστιν εξ υμών. πάντα υμίν γνωριούσι τα ώδε.
ΚλΔ-10. Ασπάζεται υμάς Αρίσταρχος ο συναιχμάλωτος μου, και Μάρκος ο ανεψιός Βαρνάβα, --- περί ου ελάβετε εντολάς. εάν έλθη προς υμάς, δέξασθε αυτόν, ---
ΚλΔ-11. και Ιησούς ο λεγόμενος Ιούστος, οι όντες εκ περιτομής, ούτοι μόνοι συνεργοί εις την βασιλείαν του Θεού, οίτινες εγενήθησαν μοι παρηγορία.
ΚλΔ-12. ασπάζεται υμάς Επαφράς ο εξ υμών, δούλος Χριστού, πάντοτε αγωνιζόμενος υπέρ υμών εν ταις προσευχαίς, ίνα στήτε τέλειοι και πεπληρωμένοι εν παντί θελήματι του Θεού.
ΚλΔ-13. μαρτυρώ γαρ αυτώ ότι έχει ζήλον πολύν υπέρ υμών και των εν Λαοδικεία και των εν Ιεραπόλει.
ΚλΔ-14. ασπάζεται υμάς Λουκάς ο ιατρός ο αγαπητός και Δημάς.
ΚλΔ-15. ασπάσασθε τους εν Λαοδικεία αδελφούς και Νυμφάν και την κατ’ οίκον αυτού εκκλησίαν.
ΚλΔ-16. και όταν αναγνωσθή παρ’ υμίν η επιστολή, ποιήσατε ίνα και εν τη Λαοδικέων εκκλησία αναγνωσθή, και την εκ Λαοδικείας ίνα και υμείς αναγνώτε.
ΚλΔ-17. και είπατε Αρχίππω. βλέπε την διακονίαν ην παρέλαβες εν Κυρίω, ίνα αυτήν πληροίς.
ΚλΔ-18. Ο ασπασμός τη εμή χειρί Παύλου, μνημονεύετε μου των δεσμών. Η χάρις μεθ’ υμών. αμήν.

ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α!

Κεφάλαιον Α!

Στίχοι 1-10. Ευχαριστεί τον Θεόν δια τους εν Θεσσαλονίκη Χριστιανούς.


Α΄ΘσΑ-1. Παύλος και Σιλουανός και Τιμόθεος τη εκκλησία Θεσσαλονικέων εν Θεώ πατρί και Κυρίω Ιησού Χριστώ. χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού.
Α΄ΘσΑ-2. Ευχαριστούμεν τω Θεώ πάντοτε περί πάντων υμών μνείαν υμών ποιούμενοι επί των προσευχών ημών,
Α΄ΘσΑ-3. αδιαλείπτως μνημονεύοντες υμών του έργου της πίστεως και του κόπου της αγάπης και της υπομονής της ελπίδος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού έμπροσθεν του Θεού και πατρός ημών,
Α΄ΘσΑ-4. ειδότες, αδελφοί ηγαπημένοι υπό Θεού, την εκλογήν υμών,
Α΄ΘσΑ-5. ότι το ευαγγέλιον ημών ουκ εγενήθη εις υμάς εν λόγω μόνον, αλλά και εν δυνάμει και εν Πνεύματι Αγίω και εν πληροφορία πολλή, καθώς οίδατε οίοι εγενήθημεν εν υμίν δι’ υμάς.
Α΄ΘσΑ-6. και υμείς μιμηταί ημών εγενήθητε και του Κυρίου δεξάμενοι τον λόγον εν θλίψει πολλή μετά χαράς Πνεύματος Αγίου,
Α΄ΘσΑ-7. ώστε γενέσθαι υμάς τύπους πάσι τοις πιστεύουσιν εν τη Μακεδονία και εν τη Αχαΐα.
Α΄ΘσΑ-8. αφ’ υμών γαρ εξήχηται ο λόγος του Κυρίου. ου μόνον εν τη Μακεδονία και εν τη Αχαΐα, αλλά και εν παντί τόπω η πίστις υμών η προς τον Θεόν εξελήλυθεν, ώστε μη χρείαν ημάς έχειν λαλείν τι.
Α΄ΘσΑ-9. αυτοί γαρ περί ημών απαγγέλουσιν οποίαν είσοδον έσχομεν προς υμάς, και πώς επεστρέψατε προς τον Θεόν από των ειδώλων δουλεύειν Θεώ ζώντι και αληθινώ,
Α΄ΘσΑ-10. και αναμένειν τον υιόν αυτού εκ των ουρανών, ον ήγειρεν εκ των νεκρών, Ιησούν τον ρυόμενον ημάς από της οργής της ερχομένης.

Κεφάλαιον Β!

Στίχοι 1-12. Το έργον του Παύλου και των συνεργών του εν Θεσσαλονίκη.

Α΄ΘσΒ-1. Αυτοί γαρ οίδατε, αδελφοί, την είσοδον ημών την προς υμάς ότι ου κενή γέγονεν,
Α΄ΘσΒ-2. αλλά προπαθόντες και υβρισθέντες, καθώς οίδατε, εν Φιλίπποις, επαρρησιασάμεθα εν τω Θεώ ημών λαλήσαι προς υμάς το ευαγγέλιον του Θεού εν πολλώ αγώνι.
Α΄ΘσΒ-3. η γαρ παράκλησις ημών ουκ εκ πλάνης ουδέ εξ ακαθαρσίας, ούτε εν δόλω,
Α΄ΘσΒ-4. αλλά καθώς δεδοκιμάσμεθα υπό του Θεού πιστευθήναι το ευαγγέλιον, ούτω λαλούμεν, ουχ ως ανθρώποις αρέσκοντες, αλλά τω Θεώ τω δοκιμάζοντι τας καρδίας ημών.
Α΄ΘσΒ-5. ούτε γαρ ποτέ εν λόγω κολακείας εγενήθημεν, καθώς οίδατε, ούτε εν προφάσει πλεονεξίας, Θεός μάρτυς,
Α΄ΘσΒ-6. ούτε ζητούντες εξ ανθρώπων δόξαν, ούτε αφ’ υμών ούτε από άλλων, δυνάμενοι εν βάρει είναι ως Χριστού απόστολοι,
Α΄ΘσΒ-7. αλλ’ εγενήθημεν ήπιοι εν μέσω υμών, ως αν τροφός θάλπη τα εαυτής τέκνα.
Α΄ΘσΒ-8. ούτως ομειρόμενοι υμών ευδοκούμεν μεταδούναι υμίν ου μόνον το ευαγγέλιον του Θεού, αλλά και τας εαυτών ψυχάς, διότι αγαπητοί ημίν γεγένησθε.
Α΄ΘσΒ-9. μνημονεύετε γαρ, αδελφοί, τον κόπον ημών και τον μόχθον. νυκτός γαρ και ημέρας εργαζόμενοι προς το μη επιβαρήσαι τινά υμών εκηρύξαμεν εις υμάς το ευαγγέλιον του Θεού.
Α΄ΘσΒ-10. υμείς μάρτυρες και ο Θεός ως οσίως και δικαίως και αμέμπτως υμίν τοις πιστεύουσιν εγενήθημεν,
Α΄ΘσΒ-11. καθάπερ οίδατε ως ένα έκαστον υμών ως πατήρ τέκνα εαυτού παρακαλούντες υμάς και παραμυθούμενοι
Α΄ΘσΒ-12. και μαρτυρόμενοι εις το περιπατήσαι υμάς αξίως του Θεού του καλούντος υμάς εις την εαυτού βασιλείαν και δόξαν.

Στίχοι 13-16. Ο ζήλος των Θεσσαλονικέων.

Α΄ΘσΒ-13. Δια τούτο και ημείς ευχαριστούμεν τω Θεώ αδιαλείπτως, ότι παραλαβόντες λόγον ακοής παρ’ ημών του Θεού εδέξασθε ου λόγον ανθρώπων, αλλά καθώς έστιν αληθώς, λόγον Θεού, ος και ενεργείται εν υμίν τοις πιστεύουσιν.
Α΄ΘσΒ-14. υμείς γαρ μιμηταί εγενήθητε, αδελφοί των εκκλησιών του Θεού των ουσών εν τη Ιουδαία εν Χριστώ Ιησού, ότι τα αυτά επάθετε και υμείς υπό των ιδίων συμφυλετών καθώς και αυτοί υπό των Ιουδαίων,
Α΄ΘσΒ-15. των και τον Κύριον αποκτεινάντων Ιησούν και τους ιδίους προφήτας, και ημάς εκδιωξάντων, και Θεώ μη αρεσκόντων, και πάσιν ανθρώποις εναντίων,
Α΄ΘσΒ-16. κωλυόντων ημάς τοις έθνεσι λαλήσαι ίνα σωθώσιν, εις το αναπληρώσαι αυτών τας αμαρτίας πάντοτε. έφθασε δε έπ' αυτούς η οργή εις τέλος.

Στίχοι 17-20. Σφοδρά επιθυμία του Παύλου να επανέλθη εις Θεσσαλονίκην.

Α΄ΘσΒ-17. Ημείς δε, αδελφοί, απορφανισθέντες αφ’ υμών προς καιρόν ώρας, προσώπω ου καρδία, περισσοτέρως εσπουδάσαμεν το πρόσωπον υμών ιδείν εν πολλή επιθυμία.
Α΄ΘσΒ-18. διό ηθελήσαμεν ελθείν προς υμάς, εγώ μεν Παύλος και άπαξ και δις, και ενέκοψεν ημάς ο σατανάς.
Α΄ΘσΒ-19. τις γαρ ημών ελπίς ή χαρά ή στέφανος καυχήσεως ή ουχί και υμείς έμπροσθεν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν τη αυτού παρουσία;
Α΄ΘσΒ-20. υμείς γαρ έστε η δόξα ημών και χαρά.


Κεφάλαιον Γ!

Στίχοι 1-5. Επειδή ο ίδιος ημποδίσθη, έστειλε τον Τιμόθεον.

Α΄ΘσΓ-1. Διό μηκέτι στέγοντες ευδοκήσαμεν καταλειφθήναι εν Αθήναις μόνοι,
Α΄ΘσΓ-2. και επέμψαμεν Τιμόθεον, τον αδελφόν ημών και διάκονον του Θεού και συνεργόν ημών εν τω ευαγγελίω του Χριστού, εις το στηρίξαι υμάς και παρακαλέσαι υμάς περί της πίστεως υμών,
Α΄ΘσΓ-3. το μηδένα σαίνεσθαι εν ταις θλίψεσι ταύταις. αυτοί γαρ οίδατε ότι εις τούτο κείμεθα.
Α΄ΘσΓ-4. και γαρ ότε προς υμάς ήμεν, προελέγομεν υμίν ότι μέλλομεν θλίβεσθαι, καθώς και εγένετο και οίδατε.
Α΄ΘσΓ-5. δια τούτο καγώ μηκέτι στέγων έπεμψα εις το γνώναι την πίστιν υμών, μήπως επείρασεν υμάς ο πειράζων και εις κενόν γένηται ο κόπος ημών.

Στίχοι 6-13. Αι καλαί ειδήσεις του Τιμοθέου παρηγόρησαν τον Απόστολον.

Α΄ΘσΓ-6. Άρτι δε ελθόντος Τιμοθέου προς ημάς αφ’ υμών και ευαγγελισαμένου ημίν την πίστιν και την αγάπην υμών, και ότι έχετε μνείαν ημών αγαθήν πάντοτε, επιποθούντες ημάς ιδείν καθάπερ και ημείς υμάς,
Α΄ΘσΓ-7. δια τούτο παρεκλήθημεν, αδελφοί, εφ’ υμίν επί πάση τη θλίψει και ανάγκη ημών, δια της υμών πίστεως.
Α΄ΘσΓ-8. ότι νυν ζώμεν, εάν υμείς στήκετε εν Κυρίω.
Α΄ΘσΓ-9. τίνα γαρ ευχαριστίαν δυνάμεθα τω Θεώ ανταποδούναι περί υμών επί πάση τη χαρά η χαίρομεν δι΄ υμάς έμπροσθεν του Θεού ημών,
Α΄ΘσΓ-10. νυκτός και ημέρας υπερεκπερισσού δεόμενοι εις το ιδείν υμών το πρόσωπον και καταρτίσαι τα υστερήματα της πίστεως υμών;
Α΄ΘσΓ-11. Αυτός δε ο Θεός και πατήρ ημών και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός κατευθύναι την οδόν ημών προς υμάς.
Α΄ΘσΓ-12. υμάς δε ο Κύριος πλεονάσαι και περισσεύσαι τη αγάπη εις αλλήλους και εις πάντας, καθάπερ και ημείς εις υμάς,
Α΄ΘσΓ-13. εις το στηρίξαι υμών τας καρδίας αμέμπτους εν αγιωσύνη έμπροσθεν του Θεού και πατρός ημών εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά πάντων των αγίων αυτού.

Κεφάλαιον Δ!

Στίχοι1-8. Προτροπαί ίνα έχουν αγνά ήθη.

Α΄ΘσΔ-1. Το λοιπόν ουν, αδελφοί, ερωτώμεν υμάς και παρακαλούμεν εν Κυρίω Ιησού, καθώς παρελάβετε παρ’ ημών το πώς δει υμάς περιπατείν και αρέσκειν Θεώ, ίνα περισσεύητε μάλλον.
Α΄ΘσΔ-2. οίδατε γαρ τινάς παραγγελίας εδώκαμεν υμίν δια του Κυρίου Ιησού.
Α΄ΘσΔ-3. Τούτο γαρ έστι θέλημα του Θεού, ο αγιασμός υμών, απέχεσθαι υμάς από της πορνείας,
Α΄ΘσΔ-4. ειδέναι έκαστον υμών το εαυτού σκεύος κτάσθαι εν αγιασμώ και τιμή,
Α΄ΘσΔ-5. μη εν πάθει επιθυμίας καθάπερ και τα έθνη τα μη ειδότα τον Θεόν,
Α΄ΘσΔ-6. το μη υπερβαίνειν και πλεονεκτείν εν τω πράγματι τον αδελφόν αυτού, διότι έκδικος ο Κύριος περί πάντων τούτων, καθώς και προείπομεν υμίν και διεμαρτυράμεθα.
Α΄ΘσΔ-7. ου γαρ εκάλεσεν υμάς ο Θεός επί ακαθαρσία, αλλ’ εν αγιασμώ.
Α΄ΘσΔ-8. τοιγαρούν ο αθετών ουκ άνθρωπον αθετεί, αλλά τον Θεόν τον και δόντα το Πνεύμα αυτού το Άγιον εις υμάς.

Στίχοι 9-12. Φιλάδελφοι και εργατικοί.

Α΄ΘσΔ-9. Περί δε της φιλαδελφίας ου χρείαν έχετε γράφειν υμίν. αυτοί γαρ υμείς θεοδίδακτοι εστέ εις το αγαπάν αλλήλους.
Α΄ΘσΔ-10. και γαρ ποιείτε αυτό εις πάντας τους αδελφούς τους εν όλη τη Μακεδονία. παρακαλούμεν δε υμάς, αδελφοί, περισσεύειν μάλλον
Α΄ΘσΔ-11. και φιλοτιμείσθαι ησυχάζειν και πράσσειν τα ίδια και εργάζεσθαι ταις ιδίαις χερσίν υμών, καθώς υμίν παρηγγείλαμεν,
Α΄ΘσΔ-12. ίνα περιπατήτε ευσχημόνως προς τους έξω και μηδενός χρείαν έχητε.

Στίχοι 13-18. Να μη ταράσσωνται περί της αναστάσεως των νεκρών.

Α΄ΘσΔ-13.Ου θέλομεν δε υμάς αγνοείν, αδελφοί, περί των κεκοιμημένων, ίνα μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα.
Α΄ΘσΔ-14. ει γαρ πιστεύομεν ότι Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας δια του Ιησού άξει συν αυτώ.
Α΄ΘσΔ-15. τούτο γαρ υμίν λέγομεν εν λόγω Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι εις την παρουσίαν του Κυρίου ου μη φθάσωμεν τους κοιμηθέντας.
Α΄ΘσΔ-16. ότι αυτός ο Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχαγγέλου και εν σάλπιγγι Θεού καταβήσεται απ’ ουρανού, και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον,
Α΄ΘσΔ-17. έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι άμα συν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις αέρα, και ούτω πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα.
Α΄ΘσΔ-18. Ώστε παρακαλείτε αλλήλους εν τοις λόγοις τούτοις.

Κεφάλαιον Ε!

Στίχοι 1-11. Η Δευτέρα παρουσία του Κυρίου άγνωστον πότε θα γίνη. Οι Χριστιανοί πρέπει να είναι πάντοτε άγρυπνοι.

Α΄ΘσΕ-1. Περί δε των χρόνων και των καιρών, αδελφοί, ου χρείαν έχετε υμίν γράφεσθαι.
Α΄ΘσΕ-2. αυτοί γαρ ακριβώς οίδατε ότι η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται.
Α΄ΘσΕ-3. όταν γαρ λέγωσιν, ειρήνη και ασφάλεια, τότε αιφνίδιος αυτοίς εφίσταται όλεθρος, ώσπερ η ωδίν τη εν γαστρί εχούση, και ου μη εκφύγωσιν.
Α΄ΘσΕ-4. υμείς δε, αδελφοί, ουκ εστέ εν σκότει, ίνα η ημέρα υμάς ως κλέπτης καταλάβη.
Α΄ΘσΕ-5. πάντες υμείς υιοί φωτός έστε και υιοί ημέρας. ουκ εσμέν νυκτός ουδέ σκότους.
Α΄ΘσΕ-6. Άρα ουν μη καθεύδωμεν ως και οι λοιποί, αλλά γρηγορώμεν και νήφωμεν.
Α΄ΘσΕ-7. οι γαρ καθεύδοντες νυκτός καθεύδουσι, και οι μεθυσκόμενοι νυκτός μεθύουσιν.
Α΄ΘσΕ-8. ημείς δε ημέρας όντες νήφωμεν, ενδυσάμενοι θώρακα πίστεως και αγάπης και περικεφαλαίαν ελπίδα σωτηρίας.
Α΄ΘσΕ-9. ότι ουκ έθετο ημάς ο Θεός εις οργήν, αλλ’ εις περιποίησιν σωτηρίας δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,
Α΄ΘσΕ-10. του αποθανόντος υπέρ ημών, ίνα είτε γρηγορώμεν είτε καθεύδωμεν άμα συν αυτώ ζήσωμεν.
Α΄ΘσΕ-11. Διό παρακαλείτε αλλήλους και οικοδομείτε εις τον ένα, καθώς και ποιείτε.

Στίχοι 12-16. Υποχρεώσεις τας οποίας επιβάλλει η χριστιανική αγάπη.

Α΄ΘσΕ-12. Ερωτώμεν δε υμάς, αδελφοί, ειδέναι τους κοπιώντας εν υμίν και προϊσταμένους υμών εν Κυρίω και νουθετούντας υμάς,
Α΄ΘσΕ-13, και ηγείσθαι αυτούς υπερεκπερισσού εν αγάπη δια το έργον αυτών. ειρηνεύετε εν εαυτοίς.
Α΄ΘσΕ-14. Παρακαλούμεν δε υμάς, αδελφοί, νουθετείτε τους ατάκτους, παραμυθείσθε τους ολιγοψύχους, αντέχεσθε των ασθενών, μακροθυμείτε προς πάντας.
Α΄ΘσΕ-15. οράτε μη τις κακόν αντί κακού τινί αποδώ, αλλά πάντοτε το αγαθόν διώκετε και εις αλλήλους και εις πάντας.
Α΄ΘσΕ-16. Πάντοτε χαίρετε,

Στίχοι 17-22. Άλλαι χριστιανικαί υποχρεώσεις.

Α΄ΘσΕ-17. αδιαλείπτως προσεύχεσθε,
Α΄ΘσΕ-18. εν παντί ευχαριστείτε. τούτο γαρ Θέλημα Θεού εν Χριστώ Ιησού εις υμάς.
Α΄ΘσΕ-19. το Πνεύμα μη σβέννυτε,
Α΄ΘσΕ-20. προφητείας μη εξουθενείτε.
Α΄ΘσΕ-21. πάντα δε δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε.
Α΄ΘσΕ-22. από παντός είδους πονηρού απέχεσθε.

Στίχοι 23-28. Ευχαί και παραγγελίαι


Α΄ΘσΕ-23. Αυτός δε ο Θεός της ειρήνης αγιάσαι υμάς ολοτελείς, και ολόκληρον υμών το πνεύμα και η ψυχή και το σώμα αμέμπτως εν τη παρουσία του Κυρίου υμών Ιησού Χριστού τηρηθείη.
Α΄ΘσΕ-24. πιστός ο καλών υμάς, ος και ποιήσει.
Α΄ΘσΕ-25. Αδελφοί, προσεύχεσθε περί ημών.
Α΄ΘσΕ-26. Ασπάσασθε τους αδελφούς πάντας εν φιλήματι αγίω.
Α΄ΘσΕ-27. Ορκίζω υμάς τον Κύριον αναγνωσθήναι την επιστολήν πάσι τοις αγίοις αδελφοίς.
Α΄ΘσΕ-28. Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μεθ’ υμών. αμήν.-

~ **

[Ι.Μ.Ε1]