Βρηκαν τροπο να ταξιδευουν αυτοματα απο την μια ακρη στην αλλη του συμπαντος αλλα επισημα το σταματησαν!
Από το διάσημο ελβετικό εργαστήριο CERN, που στοίχισε εκατομμύρια ευρώ και εργάζεται ολη η αφρόκρεμα των επιστημόνων του κόσμου και μεταξύ αυτών και ελληνες ,εστειλαν μια δέσμη νετρίνων σε άλλο ερευνητικό κέντρο στο Gran Sasso, που βρίσκεται 730 μίλια μακριά. Τα νετρίνα έφτασαν στο Gran Sasso γρηγορότερα απο το φως . 16.000 φορές κάνανε το πείραμα και παντα έβγαινε οτι τα νετρινα έτρεχαν γρηγορότερα απο το φως .

Για μας τους απλούς ανθρώπους λέμε και τι έγινε; Ας τρέχουν .Οι επιστήμονες που το ανακοίνωσαν σε λιγο παρετηθηκαν απο την δουλεια τους .Το πρόγραμμα του εργαστήριου CERN σταμάτησε λόγο ¨βλαβης».Τώρα βρέθηκε να πάθει βλάβη. Γιατί τόση αναστάτωση και μυστικοτητα; Γιατι με το που βρήκανε οτι τα νετρίνα τρέχουν γρηγορότερα απο το φως ,παει περίπατο όλη σχεδόν η φυσική και καταργείτε ο νόμος του Αϊνστάιν .Αυτός ο νόμος του Αινσταιν μας καθήλωνε στο δικο μας πλανητικό συστημα. ΔΕν μπορούσαμε να βγούμε ,να παμε σε αλλο πλανητικό σύστημα γιατι χρειαζονταν δεκάδες ,εκατοντάδες ,χιλιάδες χρόνια να επισκεφτούμε το πλησιέστερο πλανήτη εξω απο το δικος μας .
Τώρα πηγαίνει αυτόματα .Οι αποστάσεις εκμηδενιζονται.
Να γιατί σταμάτησαν όλα στο πρόγραμμα CERN. Αυτό που βρήκαν τώρα θα το εκμεταλευτον μόνο οι λίγοι. Δεν είναι για όλο τον κόσμο. Πάνω το εργαστήριο CERN και η αναπαράσταση του πειράματος που απέδειξαν ότι τα νετρινα τρέχουν γρηγορότερα απο το φως (300.000 χιλ./sec ή 7,5 φορές τον γύρο της γης σε 1 δευτερόλεπτο)
Γράφει ο Παναγιώτης Δαρίβας
http://www.iokh.gr/2014/07/cern-stargate.html,
 
***  Nasa: Από το 2019 η Σελήνη θα αποκτήσει συντροφιά έναν αστεροειδή (εικόνες-video)
  ,  

Από το 2019 η Σελήνη θα πάψει να περιστρέφεται... ολομόναχη γύρω από τον πλανήτη μας, αφού θα αποκτήσει για «συντροφιά» έναν αστεροειδή, ο οποίος θα γίνει ουσιαστικά ο πρώτος δορυφόρος της.
Ετσι, ο διαστημικός βράχος θα ακολουθεί το φεγγάρι στην κίνησή του, διαγράφοντας κυκλική τροχιά γύρω από αυτό, ώστε λίγα χρόνια αργότερα να μπορέσουν να τον επισκεφθούν αστροναύτες από τη Γη για να τον μελετήσουν.

Η NASA

Το παραπάνω σχέδιο ανήκει στην αμερικανική διαστημική υπηρεσία, η οποία για να το κάνει πραγματικότητα προετοιμάζει εδώ και μερικά χρόνια την αποστολή Asteroid Redirect Mission (ARM). Στόχος της αποστολής, που αναμένεται να κοστίσει 2,6 δισ. δολάρια, θα είναι να «παγιδεύσει» με ένα ρομποτικό διαστημόπλοιο έναν αστεροειδή που περνά από κοντινή απόσταση από τη Γη και να τον μεταφέρει στη «γειτονιά» της Σελήνης, όπου θα παραμείνει μόνιμα περιμένοντας τους αστροναύτες.
Μάλιστα, πριν από λίγες εβδομάδες η ΝΑΣΑ ανακοίνωσε περισσότερες λεπτομέρειες για την Asteroid Redirect Mission, αποκαλύπτοντας μεταξύ άλλων ότι η μεταφορά του βράχου θα γίνει μόλις σε πέντε χρόνια από σήμερα και η επίσκεψη των αστροναυτών την αμέσως επόμενη δεκαετία.     
Οσον αφορά το ουράνιο σώμα που θα καταλήξει στη Σελήνη, η ΝΑΣΑ έχει δύο εναλλακτικές δυνατότητες – αφού μπορεί είτε να «αιχμαλωτίσει» έναν ολόκληρο μικρό αστεροειδή είτε να αφαιρέσει ένα τμήμα από κάποιον μεγαλύτερο βράχο.
Η αμερικανική υηρεσία αναμένεται να αποφασίσει στα τέλη του 2014 ποια από τις δύο λύσεις είναι καλύτερη, προσαρμόζοντας στη συνέχεια τις υπόλοιπες παραμέτρους της αποστολής στην επιλογή που θα κάνει. Πάντως, και στα δύο σενάρια, ο βράχος δεν θα μπορεί να ξεπερνά σε διάμετρο τα 10 μέτρα.
   
Στην περίπτωση που αποφασίσει να μεταφέρει έναν ολόκληρο αστεροειδή, τότε το ρομποτικό σκάφος θα κλείσει τον βράχο σε ένα φουσκωτό σάκο και, χρησιμοποιώντας τον κινητήρα του που θα λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια, θα τον οδηγήσει στη συνέχεια σε μια σταθερή τροχιά γύρω από τη Σελήνη.
 Η ΝΑΣΑ έχει εντοπίσει ήδη επτά ουράνια σώματα που δείχνουν να είναι κατάλληλα για κάτι τέτοιο. Προς το παρόν, ο πιο πιθανός υποψήφιος είναι ο αστεροειδής 2011 MD, ο οποίος, με βάση τις μετρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer, έχει διάμετρο μόλις 6 μέτρα. Οι ίδιες μετρήσεις δείχνουν ότι θα είναι σχετικά εύκολο να αλλάξει η πορεία του 2011 MD, επειδή η πυκνότητά του είναι πολύ μικρή, σχεδόν όση και του νερού.
 Από τη στιγμή που ο βράχος «εγκατασταθεί» στο φεγγάρι, η αποστολή των αστροναυτών θα γίνει με το διαστημόπλοιο Orion, το οποίο βρίσκεται στα τελικά στάδια της κατασκευής του και στα τέλη της χρονιάς αναμένεται να ξεκινήσει τις πρώτες δοκιμαστικές εκτοξεύσεις. Με το Orion, οι αστροναύτες θα χρειαστούν περίπου 25 ημέρες για να φτάσουν στο σημείο, να πάρουν δείγματα πετρωμάτων και να επιστρέψουν στη Γη. Δείγματα που θα επιτρέψουν στους επιστήμονες να αποκτήσουν ακόμη καλύτερη εικόνα για τα πρώτα στάδια σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος.
 Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Τζον Γκράνσφελντ, αναπληρωτής διευθυντής του τμήματος σχεδίασης αποστολών της ΝΑΣΑ: «Μελετώντας ένα τέτοιο “υπόλειμμα”, θα εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας για τον κόσμο μας και το διαστημικό “περιβάλλον” στο οποίο βρισκόμαστε».

«Πρόβα τζενεράλε»

Επίσης, σύμφωνα με τη διαστημική υπηρεσία, θα τη βοηθήσει να δοκιμάσει τεχνολογίες που ίσως χρειαστεί στο μέλλον για να αλλάξει την πορεία ενός βράχου που βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη.
Εξάλλου, μέχρι σήμερα η αμερικανική υπηρεσία έχει εντοπίσει 1.483 «δυνητικά επικίνδυνα» ουράνια αντικείμενα-σώματα με διάμετρο μεγαλύτερη από 100 μέτρα, τα οποία αναμένεται να βρεθούν κάποια στιγμή σε απόσταση μικρότερη από 8 εκατ. χιλιόμετρα από τον πλανήτη μας.
Παράλληλα, η ARM θα αποτελέσει μια «πρόβα τζενεράλε» για τα συστήματα και τον εξοπλισμό που αναπτύσσεται ήδη, με σκοπό για πρώτη φορά ο άνθρωπος να επεκτείνει την παρουσία του πέρα από τη Σελήνη.
Τελικός προορισμός για τη ΝΑΣΑ είναι ο πλανήτης Αρης, στον οποίο προγραμματίζει να στείλει αστροναύτες μέσα στη δεκαετία 2030-2040.

Επιχειρηματική ευκαιρία για κέρδη δισ. δολ.

Αν για τη ΝΑSΑ οι αστεροειδείς αποτελούν έναν «επιστημονικό θησαυρό» καθώς κρύβουν πληροφορίες για τη δημιουργία του ηλιακού μας συστήματος, για την αμερικανική εταιρεία Planetary Resources το γεγονός ότι περιέχουν νερό τόσο στην επιφάνεια όσο και στην «ουρά» τους είναι μια επιχειρηματική ευκαιρία που μπορεί να μεταφρασθεί σε κέρδη δισεκατομμυρίων δολαρίων. Οπως ανέφερε ο συνιδρυτής της, Ερικ Αντερσον, σε συνέντευξή του πριν από έναν μήνα, το σχέδιο της εταιρείας είναι να αναπτύξει ρομποτικά σκάφη που θα συλλέγουν το νερό και θα το μετατρέπουν σε καύσιμο, διασπώντας το σε υδρογόνο και οξυγόνο. Με το καύσιμο αυτό, τα σκάφη θα μπορούν να επαναφέρουν στην αρχική του τροχιά οποιουδήποτε είδους δορυφόρο που με τα χρόνια έχει χάσει ύψος και είναι έτοιμος να καταστραφεί μπαίνοντας στην ατμόσφαιρα της Γης, ώστε με αυτό τον τρόπο να παρατείνουν τη λειτουργία του.
Μαζί με τον Ερικ Aντερσον, στον οποίο ανήκει επίσης η εταιρεία διαστημικού τουρισμού Space Adventures, συνιδρυτής της Planetary Resources είναι ο Ελληνοαμερικανός Πίτερ Διαμαντίδης. Oταν δημιουργήθηκε, η αρχική της προτεραιότητα ήταν τα πολύτιμα μέταλλα που υπάρχουν στους αστεροειδείς, κυρίως ο λευκόχρυσος και τα υπόλοιπα μέταλλα της ομάδας του (όπως το παλλάδιο και το ιρίδιο). Ο λόγος ήταν πως ορισμένοι από αυτούς τους διαστημικούς βράχους εκτιμάται πως περιέχουν τόσο λευκόχρυσο όσο ολόκληρη η Γη, ένα υλικό που μαζί με τα συγγενικά του μέταλλα χρησιμοποιείται σε ιατρικές συσκευές, καταλύτες και άλλα προϊόντα υψηλής τεχνολογίας.
Ωστόσο, παρ’ όλο που αυτά τα υλικά στοιχίζουν αρκετά ακριβά, φαίνεται πως οι υπεύθυνοί της συνειδητοποίησαν στην πορεία πως η τιμή τους δεν μπορεί ακόμη να υπερκαλύψει το λειτουργικό κόστος των ρομποτικών διαστημοπλοίων. Eτσι, όπως ανέφερε ο Aντερσον στη συνέντευξή του, οι διαστημικές εξορύξεις θα μετατεθούν για αργότερα.
Astronauts to Asteroid -- One Proposed Mission | Animation   : http://youtu.be/uhYb3BtCtLo  ,
 

*** Διαγράφουν τη λέξη «ελληνική» από το «Τμήμα Ελληνικής φιλολογίας» του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, προφανώς γιατί τους ενοχλεί!



Οι καθηγητές  του  τμήματος ελληνικής φιλοσοφίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης που εδρεύει στην Κομοτηνή, αποφάσισαν στη γενική τους συνέλευση - και μάλιστα ομοφώνως να  διαγράψουν  τη λέξη «ελληνική» - προφανώς θα τους ενοχλεί και μετονομάζουν το «Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας»  σε… «Τμήμα Φιλολογίας»!
Στο σκεπτικό τους αναφέρουν, ότι, «ο προσδιορισμός «ελληνικής»  πριν από τη λέξη φιλολογία στην τρέχουσα ονομασία του Τμήματος δεν προσδιορίζει καμιά επί πλέον δεξιότητα…» και ότι « φαίνεται να είναι πλεοναστικός και σε ορισμένες  περιπτώσεις  παραπλανητικός και εσφαλμένος». Και  αυτό, επειδή οι καθηγητές που διδάσκουν λατινική φιλολογία ή γλωσσολογία δεν σχετίζονται κατά κανένα τρόπο με τον προσδιορισμό «ελληνική» (Στο τμήμα υπηρετούν 24 καθηγητές από τους οποίους οι δύο έχουν γνωστικό αντικείμενο την λατινική φιλολογία).
Μάλιστα ετοίμασαν και το σχετικό σχέδιο  Προεδρικού Διατάγματος που στέλνουν στον υπουργό Παιδείας, μάλλον του… υπαγορεύουν τι να κάνει, σύμφωνα με τη βούληση τους… Βεβαίως αναμένονται αντιδράσεις για την περίεργη αυτή απόφαση τους, σε μια ευαίσθητη για λόγους εθνικούς περιοχή.
Σύμφωνα με πληροφορίες, σήμερα αναμένεται να συνεδριάσει το Συμβούλιο του « Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης», στο οποίο εστάλη η απόφαση της μετονομασίας του τμήματος φιλολογίας. ΄Ηδη υπήρξε αντίδραση απο το μέλος του Δ.Σ. του Δ.Π.Θ καθηγητή  του Πολυτεχνείου και ακαδημαϊκό Αντώνη Κουνάδη, ο οποίος σε επιστολή του προς τον πρόεδρο του Συμβουλίου του Δ.Π.Θ. κ. Γ. Παναγιωτόπουλο, (πρόεδρο ε.τ. του Συμβουλίου Επικρατείας), σημειώνει, ότι τα «τα επιχειρήματα της μετονομασίας δεν δικαιολογούν μία τέτοια μεταβολή» και εξηγεί τους λόγους, προσθέτοντας ότι «επειδή το θέμα είναι πολύ σοβαρό και για λόγους εθνικούς ενόψει και του τόπου όπου εδρεύει το Τμήμα»,  ζητεί αναβολή της συζήτησης του, ώστε «να συγκεντρωθούν όλα τα αναγκαία στοιχεία ( π.χ. κανονισμοί συναφών τμημάτων-σχολών ΑΕΙ της χώρας) συμπεριλαμβανομένης και της εκθέσεως εξωτερικής αξιολόγησης που υπήρξε η αφορμή  εγέρσεως του θέματος».
Τάσος Κοντογιαννίδης 
infognomonpolitics.blogspot.gr
 http://lithosfotos.blogspot.gr/2014/07/blog-post_3410.html ,
 


*** Ο βιολογικός πόλεμος του Βυζαντίου και οι μέλισσες
     

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΠΗΓΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ «ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ» ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΜΕΛΙΣΣΩΝ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ
Η λέξη ‘βόμβα’ προέρχεται από τον βόμβο των μελισσών… πιθανότατα, αυτά τα έντομα χρησίμευαν ως ζωντανές βόμβες, εξ ου και η λέξη!
Η μετατροπή των έμβιων όντων της Φύσης σε καθοδηγούμενα πολεμικά μέσα δεν αποτέλεσε ασφαλώς ανακάλυψη του Μεσαίωνα, αλλά επινόηση χρόνων πολύ προγενέστερων -αντίθετα από ότι πιστεύεται ευρέως.
Η εκμετάλλευση των φυσικών δυνάμεων των ζώων μπορεί να μην εξασφάλιζε το άμεσο αποτέλεσμα των καθιερωμένων πολεμικών τακτικών, αλλά μεγιστοποιούσε τα δεινά του αντιπάλου πολύ περισσότερο από τις συμβατικές μεθόδους τόσο στο επίπεδο της σωματικής καταπόνησης όσο, κυρίως, της ad hoc κάμψης του ηθικού και της ψυχολογικής επιβάρυνσης.
Ζώα κάθε κατηγορίας, από ελέφαντες μέχρι φίδια, αξιοποιήθηκαν για την εξόντωση του εχθρού, ενώ τα ιοβόλα έντομα, ειδικότερα οι μέλισσες στις οποίες επικεντρώνεται και η παρούσα μελέτη, επιστρατεύθηκαν επίσης με διάφορα τεχνάσματα.
Αρχαία πήλινη κυψέλη
          Οι γνώσεις μας, ωστόσο, παραμένουν ανεπαρκείς σχετικά με αυτόν τον ιδιόρρυθμο τρόπο πολέμου. Οι πηγές, ανεξαρτήτως εποχής και θρησκευτικών πεποιθήσεων, είναι φειδωλές και μάλλον αποδοκιμαστικές έως δυσφημιστικές όσον αφορά ανάλογες περιγραφές.
Προφανώς, λόγω των ηθικών διλημμάτων, αλλά και του φόβου αντεκδίκησης με ανάλογες μεθόδους, κανένα στρατόπεδο δεν θα ήθελε να οικειοποιηθεί τη χρήση βιολογικών όπλων, στρατηγική που έχει αποδειχθεί επίκαιρη και διαχρονικά εφαρμοζόμενη μέχρι και σήμερα.
Σμάρι μελισσών σε άγρια κατάσταση
       Αποικίες σμηνών πρέπει να είχαν χρησιμοποιηθεί ως «βλήματα» ήδη από τη Νεολιθική εποχή εναντίον αντίπαλων ομάδων. Οι αρχαιότερες, εντούτοις, καταγραφές αποτελεσματικής στρατιωτικής χρήσης ιοβόλων εντόμων βρίσκονται σε περιγραφές της Παλαιάς Διαθήκης, χωρίς όμως να είναι δυνατή η ιστορική επιβεβαίωσή τους.
Η πραγματική χρήση των μελισσών σε πολεμικές συγκρούσεις ανιχνεύεται για πρώτη φορά σε επεισόδια ρωμαϊκών εκστρατειών. Στα μέσα περίπου του 4ου αι. π.Χ. ο Αινείας ο Τακτικός συμβουλεύει τους αμυνόμενους πολιορκούμενης πόλης να εξαπολύουν σφήκες και μέλισσες στις σήραγγες κάτω από τα τείχη για να αιφνιδιάσουν τους αντιπάλους τους.
Σύμφωνα με τον Αππιανό, η ίδια τακτική εφαρμόστηκε εναντίον των Ρωμαίων το 72 μ.Χ. από τον βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη. Κατά την πολιορκία της Θεμίσκυρας, πόλης κοντά στη Σαμψούντα, οι αμυνόμενοι εξαπέλυσαν σμήνη μελισσών, όπως και άλλα άγρια ζώα, μέσα στις σήραγγες τις οποίες είχαν σκάψει οι στρατιώτες του ρωμαίου στρατηγού Λικινίου Λούκουλλου για την υπονόμευση των τειχών.
Η τακτική της απελευθέρωσης σμηνών σε περιορισμένο χώρο που συνηθιζόταν κατά τη ρωμαϊκή εποχή αντικαταστάθηκε στον Μεσαίωνα με την εκσφενδόνιση κυψελών σε αντίπαλο στρατόπεδο ή πολιορκούμενο φρούριο και εξελίχθηκε με τη χρήση μηχανών εκτόξευσης. Το τέχνασμα απέβη δημοφιλές στη μεσαιωνική Δύση και έχει διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο τόσο σε πραγματικά γεγονότα όσο και σε θρύλους.
Στις βυζαντινές πηγές η πολεμική χρήση ιοβόλων εντόμων και των εστιών τους, ενδεχομένως των μελισσών και των κυψελών, απαντά σε χωρία στρατιωτικών εγχειριδίων, ακολουθώντας την παράδοση αντίστοιχων ρωμαϊκών πραγματειών. Μια από τις πλέον χαρακτηριστικές αναφορές περιλαμβάνεται στα Τακτικά και τα Ναυμαχικά του αυτοκράτορα Λέοντα Στ΄ του Σοφού.
Εκτός από τα «θηρία» τα οποία κλείνονται σε «χύτρες» και ρίπτονται στα εχθρικά πλοία, όπως φίδια, σαύρες, σκορπιοί, εκτοξεύονται και όμοια τούτων ιοβόλα· ών συντριβομένων τα θηρία δάκνουσι καὶ συμφθείρουσι διά τοῦ ιού τους πολεμίους έσωθεν των πλοίων.
Το ίδιο χωρίο αναπαράγεται παραφρασμένο στα Τακτικά του Νικηφόρου Ουρανού με τη διαφορά ότι τα «θηρία», είναι κλεισμένα σε «τζυκάλια», πήλινα τσουκάλια, και πιθανόν να υπονοεί σμήνη μελισσών.
Πήλινες κυψέλες
     Η συσχέτιση της δράσης των μελισσών με πολεμικές μεθόδους έχει προχριστιανική προέλευση καθώς εντοπίζεται ήδη σε χωρία αρχαίων συγγραφέων. Σχετικές, άλλωστε, εκφράσεις διασώζονται σε μυθιστορηματικές αφηγήσεις που προέρχονται από την ύστερη αρχαιότητα, αλλά διασώζονται σε πηγές βυζαντινής εποχής.
Στα «Βαβυλωνιακά» του Ιαμβλίχου, αφήγημα που αποδίδεται περιληπτικά από τον Πατριάρχη Φώτιο στη Βιβλιοθήκη του, τόσο οι εγκλωβισμένοι σε όρυγμα ήρωες όσο και οι διώκτες τους υφίστανται τις επιπτώσεις από το δηλητηριασμένο μέλι και τις επιθέσεις από άγριο σμήνος μελισσών.
Πολύ ενδιαφέρουσα αλλά και ενισχυτική του αντίκτυπου που επιτυχημένα θα αντανακλούσε στη συλλογική συνείδηση των αναγνωστών είναι η ερμηνεία που αποδίδουν βυζαντινής εποχής λεξικά στους όρους βομβώ και βόμβος -από τους οποίους προέρχεται και το νεοελληνικό «βόμβα»: Χαρακτηριστικό είναι ότι τόσο στο Λεξικό της Σούδας, τον 10ο αι., όσο και στο «Μέγα Ετυμολογικόν» (μέσα 12ου αι.), βόμβος καλείται ο ήχος των μελισσών.
Η εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς των μελισσών εναντίον ατόμων πιθανόν αντικατοπτρίζει και ενδεχομένως συνδέεται με μια όψη πρωτότυπης «βιολογικής» τιμωρίας. Η ασυνήθιστη αυτή μέθοδος βασανισμού αξιοποιήθηκε για την επιβολή μαρτυρικού θανάτου τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση. Η ειδεχθής αυτή προέκταση της οπλικής αξιοποίησής τους έχει μυθολογική παράδοση και αρχαίες καταβολές.
Τα γνωρίσματα αυτά συγκλίνουν σε μία γνωστή ανασκαφικά και τεκμηριωμένη αρχαιολογικά περίπτωση, στο φρούριο του Εξαμιλίου της Ισθμίας, όπου ανάμεσα στα ευρήματα του αρχαιολογικού χώρου, συγκεκριμένα εντός του λεγόμενου πύργου, περιλαμβάνονται τέσσερις κυψέλες, αποκαταστημένες μετά τη συγκόλληση και την προσθήκη απωλεσθέντων τμημάτων.
Η εύρεση κυψελών μέσα στον πύργο, στη νότια πλευρά του τείχους του Εξαμιλίου, είναι αναπάντεχη. Έχει εκτιμηθεί ότι στο φρούριο διαβιούσαν περίπου 1700 στρατιώτες οι οποίοι διατηρούσαν κατοικίδια ζώα, ακόμη και μέλισσες προκειμένου να προμηθεύονται τα άμεσα απαραίτητα αγαθά της κτηνοτροφίας. Ο εντοπισμός των κυψελών θα μπορούσε να οδηγήσει στην υπόθεση της ενδεχόμενης «πολεμικής» αξιοποίησής τους από τους αμυνόμενους πολιορκούμενους.
Oι τέσσερις κυψέλες που βρέθηκαν σε πύργο του Εξαμιλίου δεν μπορούν να πιστοποιήσουν μία τέτοια χρήση, πάντως δεν μπορεί να αποκλειστεί δυνητικά και αυτή η δυνατότητα στην ερμηνεία της παρουσίας τους μέσα σε έναν αναπάντεχο πρακτικά χώρο, όπως ένας στρατιωτικός πύργος του φρουρίου. Είναι, επιπλέον, δύσκολο να επιβεβαιωθεί κατά πόσον μία τέτοια αμυντική, κατά βάση, τακτική εφαρμοζόταν συχνά από τον βυζαντινό στρατό.
Η πρόκληση των πιο απωθητικών ψυχολογικά αισθημάτων, τα οποία προξενούσε η απειλή τραυματισμού από ιοβόλα όντα, όπως από σκορπιούς, φίδια και ειδικά μέλισσες, αποτελούσε την κύρια επιδίωξη μιας τέτοιας μορφής πολέμου.
Τα ερπετά και τα έντομα χρησιμοποιώντας τα φυσικά τους όπλα προκαλούσαν αποσταθεροποίηση και σύγχυση πολύ μεγαλύτερη από τις σωματικές τους διαστάσεις και, κυρίως, δεν μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με τις συμβατικές λύσεις.
Μολονότι οι βυζαντινές πηγές μάλλον σιωπούν για τις περιστάσεις ή τις συνθήκες, οι οποίες επέβαλλαν την εφαρμογή ενός τέτοιου τεχνάσματος στους πολέμους τους, είναι ενδιαφέρον να αναζητηθεί ο βαθμός στον οποίο οι Βυζαντινοί δικαιολογούσαν ή απαξίωναν ανάλογες πρακτικές, οι οποίες βασίζονταν εν γένει στον δόλο και την πανουργία.
Χαρακτηριστικά, στα Τακτικά του Λέοντος επιδοκιμάζονται εν γένει τα απεχθή μηχανεύματα ηθικής κάμψης του εχθρού, και περιγράφονται τα πιο συνηθισμένα, όπως η μόλυνση πόσιμου νερού και η αποψίλωση καλλιεργούμενων εκτάσεων και δασών.
Στο Στρατηγικόν του Κεκαυμένου (μέσα 11ου αι.), ο άξιος στρατηγός επανειλημμένα συνιστάται να χρησιμοποιεί κάθε είδους πανούργα τεχνάσματα, όχι μόνο αυτά που είχαν κληροδοτηθεί από τους αρχαίους, αλλά και να επινοεί καινούργια.
Σύγχρονη πήλινη κυψέλη  
     Παρά, όμως, την ελαστική ηθική των παραπάνω παροτρύνσεων, αντιδράσεις στη μορφή της στρατιωτικής αυτής τακτικής, η οποία απενοχοποιούσε απόπειρες δολιοφθοράς, εκφράζονται εντόνως από τον Μιχαήλ Ατταλειάτη.
Ο Ατταλειάτης με σθένος αντιμάχεται τις διαφόρου είδους στρατιωτικές «φενάκες» και υπερασπίζεται την ατομική ανδρεία.
O Nικηφόρος Βρυέννιος επίσης συμμερίζεται μια «ιπποτική» αντίληψη της στρατιωτικής τακτικής και, παρόλο που παρεμβάλλει διηγήσεις εξαπατήσεων, παρουσιάζει τους Βυζαντινούς ήρωες του «αλώβητους» από ραδιουργίες που μηχανεύονται οι «βάρβαροι».
Φαίνεται πως από κάποια μερίδα συγγραφέων, η εκμετάλλευση των εμβίων όντων σε πολεμικές συγκρούσεις θα επέσυρε σφοδρή κατάκριση και θα θεωρούνταν επονείδιστο μέσο κατάκτησης της νίκης. Παρά όμως τις ηθικολογικές παραινέσεις, η πραγματικότητα φαίνεται πως ήταν τελείως διαφορετική…
Η εφαρμογή του οπλικού χαρακτήρα της μέλισσας συνεχίστηκε παραδόξως με ακόμη μεγαλύτερη συχνότητα στα νεότερα χρόνια και πέραν των γεωγραφικών ορίων του παλαιού κόσμου, επιβίωσε μάλιστα μέχρι και σε συγκρούσεις του 20ου αιώνα.
Η διαπίστωση αυτή αποδεικνύει περίτρανα ότι τελικώς, τον κύριο λόγο σε μια διαμάχη δεν έχει πάντα η ρώμη ή η ισχύς αλλά η αποκλίνουσα πανουργία και ευρηματικότητα.
skourtakrdiaf   https://www.facebook.com/eva.cat2 ,


***   Η προσαρμογή στα μεγάλα ύψη ορισμένων πληθυσμών οφείλεται στους Ντενίσοβα
    

Οι Ντενίσοβα, οι μυστηριώδεις άνθρωποι που όπως ανακαλύψαμε σχετικά πρόσφατα έζησαν κάποτε στην Ασία, ήταν εκείνοι που κληροδότησαν τον γενετικό «εξοπλισμό» που χαρίζει σε ορισμένους σύγχρονους πληθυσμούς την ικανότητα να επιβιώνουν χωρίς πρόβλημα στα μεγάλα ύψη. 
Αυτό υποστηρίζουν επιστήμονες οι οποίοι εντόπισαν την ίδια γονιδιακή παραλλαγή που σχετίζεται με τη ρύθμιση των επιπέδων του οξυγόνου στο αίμα τόσο στους σημερινούς κατοίκους του Θιβέτ όσο και στους παλαιολιθικούς αινιγματικούς ασιάτες συγγενείς μας.
Το εύρημα, σύμφωνα με τους ειδικούς, ενισχύει τη θεωρία ότι ο Homo sapiens έχει αποκτήσει κάποια από τα εξελικτικά πλεονεκτήματά του μέσω της διασταύρωσης με άλλα είδη ανθρώπων τα οποία σήμερα έχουν εκλείψει.
Εξέλιξη… ύψους
Η εν λόγω  παραλλαγή αφορά το γονίδιο EPAS1, το οποίο σχετίζεται με τη ρύθμιση της παραγωγής αιμοσφαιρίνης, της πρωτεΐνης που περιέχεται στα ερυθρά αιμοσφαίρια και τροφοδοτεί με οξυγόνο το αίμα. Στα μεγάλα υψόμετρα η περιεκτικότητα της ατμόσφαιρας σε οξυγόνο είναι μικρότερη και, προκειμένου να αντεπεξέλθει σε αυτή την έλλειψη, ο οργανισμός παράγει περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια. 
Για ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν συνηθίσει να ζουν στα μεγάλα ύψη η διαδικασία αυτή είναι επίπονη και μπορεί να αποβεί επικίνδυνη – η παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων μπορεί να είναι μεγαλύτερη από όσο χρειάζεται αυξάνοντας την πηκτικότητα του αίματος και μαζί με αυτήν τον κίνδυνο θρομβώσεων ή εγκεφαλικού. Σε όσους ωστόσο διαθέτουν τη συγκεκριμένη παραλλαγή του EPAS1 η ρύθμιση των επιπέδων οξυγόνου στο αίμα γίνεται πολύ ομαλά, χωρίς κίνδυνο για τον οργανισμό.
Αν και είναι πολύ σπάνια στον παγκόσμιο πληθυσμό, η συγκεκριμένη παραλλαγή στο EPAS1 είναι εξαιρετικά διαδεδομένη στους κατοίκους του Θιβέτ οι οποίοι ζουν μόνιμα σε υψόμετρο 4.000 μ. και πάνω. Η ανακάλυψή της έγινε το 2010 από τον Ράσμους Νίλσεν, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ, και την ομάδα του. Καθώς η γενετική αλληλουχία που είδαν στους Θιβετιανούς διέφερε τόσο πολύ από αυτές που παρατηρούνται σε άλλους σύγχρονους ανθρώπινους πληθυσμούς οι επιστήμονες σκέφτηκαν να την αναζητήσουν σε αρχαιότερα γονιδιώματα.  
«Τη συγκρίναμε με τους Νεάντερταλ, αλλά δεν βρήκαμε κάποια που να ταιριάζει» δήλωσε στο BBC ο καθηγητής Νίλσεν, ένας εκ των κύριων συγγραφέων της σχετικής μελέτης που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature». «Μετά τη συγκρίναμε με τους Ντενίσοβα και προς έκπληξή μας εντοπίσαμε κάποια που ταίριαζε σχεδόν απόλυτα».
Γενετικά «δώρα» από συγγενείς
Τα μόνα στοιχεία που έχουμε από τους Ντενίσοβα είναι δυο οστά και δυο δόντια που υπολογίζεται ότι είναι ηλικίας 40.000-50.000 ετών και έχουν βρεθεί στο ομώνυμο σπήλαιο της Σιβηρίας. Αρχικά είχε θεωρηθεί ότι τα απολιθώματα ανήκαν σε κάποιο από τα γνωστά είδη της εποχής, όταν όμως οι επιστήμονες κατόρθωσαν να εξαγάγουν μιτοχονδριακό DNA από το πρώτο οστό που ανακαλύφθηκε (και προερχόταν από το μικρό δάχτυλο του χεριού ενός κοριτσιού) διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για ένα νέο, άγνωστο ως τότε είδος ανθρώπου (ακόμη δεν έχει διευκρινιστεί αν πρόκειται για ένα ξεχωριστό είδος Homo ή για υποείδος του Homo sapiens).
Τόσο τα τελευταία όσο και προηγούμενα ευρήματα από τις αναλύσεις του γενετικού υλικού που έχει εξαχθεί από το περίφημο πλέον «δαχτυλάκι» δείχνουν ότι οι Homo sapiens της παλαιολιθικής εποχής διασταυρώνονταν με τους Ντενίσοβα (όπως και με τους Νεάντερταλ). Ο καθηγητής Νίλσεν θεωρεί ότι η διασταύρωση του είδους μας με τους Ντενίσοβα συνέβη στο πολύ μακρινό παρελθόν αλλά η γενετική κληρονομιά που μας κληροδότησαν παρέμεινε, για να βοηθήσει πολλές φορές τους μακρινούς προγόνους μας να προσαρμοστούν στα νέα περιβάλλοντα που συναντούσαν καθώς εξαπλώνονταν στον πλανήτη βγαίνοντας από την Αφρική.
«Αφότου το DNA των Ντενίσοβα πέρασε στους σύγχρονους ανθρώπους παρέμεινε σε διάφορους πληθυσμούς της Ασίας σε χαμηλές συχνότητες για πολύ καιρό» ανέφερε ο κ. Νίλσεν. «Αργότερα, όταν οι πρόγονοι των Θιβετιανών μετακινήθηκαν σε μεγάλο υψόμετρο, αυτό ευνόησε τη γονιδιακή παραλλαγή η οποία στη συνέχεια εξαπλώθηκε σε σημείο ώστε σήμερα να τη φέρουν οι περισσότεροι Θιβετιανοί». 
Παρ’ όλα αυτά, πρόσθεσε ο καθηγητής, δεν γνωρίζουμε αν οι Ντενίσοβα ήταν επίσης προσαρμοσμένοι για τη ζωή σε μεγάλο υψόμετρο. Το Σπήλαιο της Ντενίσοβα δεν βρίσκεται ιδιαίτερα ψηλά – είναι στα 760 μ. – όμως, επισημαίνει, ανήκει στα Αλταϊκά Ορη τα οποία υψώνονται πάνω από τα 3.000 μ.


***  Αερόστατα βόμβες: Ένα μεγάλο μυστικό του Β’ ΠΠ!

   


Ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν τα αερόστατα βόβμες που χρησιμοποίησαν οι Ιάπωνες εναντίων των ΗΠΑ.  
Καθώς δεν διέθεταν τα απαραίτητα μέσα για να επιτεθούν στην αμερικανική ενδοχώρα κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι Ιάπωνες κατασκεύασαν 9000 αερόστατα υδρογόνου στα οποίο προσδέσανε βόμβες εμπρηστικές και κατά προσωπικού. Στη συνέχεια αφήσανε τα μπαλόνια βόμβες να παρασυρθούν από τον άνεμο προς τις ΗΠΑ.
Εκτιμάται ότι περίπου 1000 αερόστατα διανύσανε με επιτυχία τα 6000 μίλια που χωρίζουν την Ιαπωνία από τις αμερικανικές ακτές φτάνοντας ανατολικά μέχρι το Michigan. Όταν οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις αντελήφθησαν το περιεχόμενο των μπαλονιών άρχισαν να τα καταρίπτουν υιοθετώντας ταυτόχρονα πολιτική απόλυτης μυστικότητας ώστε να μη διαρρεύσουν προς τους Ιάπωνες ειδήσεις επιτυχίας του εγχειρήματος. Η απόλυτη απόκρυψη του γεγονότος πέτυχε το σκόπό της, καθώς πέντε μήνες αργότερα οι Ιάπωνες εγκατέλειψαν το σχέδια ως μη αποτελεσματικό.
Η πραγματικότητα βέβαια δεν ήταν και πολύ διαφορετική, καθώς αναφέρθηκαν 285 περιστατικά βομβών και έξι θάνατοι οι οποίοι όμως αφορούν μια ομάδα εκδρομέων που προσπάθησαν να μετακινήσουν μια βόμβα που δεν είχε εκραγεί!
perierga.gr   http://nblo.gs/YduKS  , https://www.facebook.com/eva.cat2 ,
 

*** Η μαγεία του Αχέροντα - Στην πύλη του κάτω κόσμου!

   


Ο Αχέρων είναι ποταμός της περιφέρειας Ηπείρου και διασχίζει τους Νομούς Πρεβέζης, Θεσπρωτίας και Ιωαννίνων.
Το όνομα του προέρχεται από τη λέξη «άχος» που σημαίνει θλίψη και αναφέρεται στη θλίψη του θανάτου. Ο ποταμός συνδέεται με τη μυθολογία, την ιστορία, τη θρησκεία και τη λαογραφία.
 Σύμφωνα με τη μυθολογία η πεδιάδα του Αχέροντα ήταν ο τόπος όπου κατοικούσαν οι ψυχές των νεκρών. Ο ποταμός ήταν ο δρόμος μέσω του οποίου ο Χάροντας οδηγούσε τις ψυχές στη Λίμνη Αχερουσία, στα έγκατα της οποίας βρισκόταν το βασίλειο του Άδη.
Στο βορειοανατολική όχθη της Αχερουσίας λίμνης ιδρύθηκε ο σπουδαιότερος χώρος λατρείας των θεών του Κάτω Κόσμου και επικοινωνίας με τις ψυχές των νεκρών, το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
Οι επισκέπτες θέλοντας να επικοινωνήσουν με τους αγαπημένους τους που έφυγαν από τη ζωή υποβάλλονταν σε πολυήμερη προετοιμασία που περιελάμβανε πλήρη απομόνωση και ειδική διατροφή. Έπειτα οδηγούνταν στις υπόγειες αίθουσες του Νεκρομαντείου, όπου επικοινωνούσαν με τα πνεύματα των αγαπημένων τους που προφήτευαν το μέλλον.
Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση λοιπόν, ο Αχέρων κατέληγε στην παγωμένη και έρημη Αχερουσία λίμνη, χωρίς ίχνος ζωής γύρω της. Τις Πύλες του Άδη φρουρούσε ο άγριος και άσπλαχνος σκύλος Κέρβερος που είχε τρία κεφάλια, χαίτη από φίδια και αγκαθωτή ουρά. Ο βαρκάρης-χάροντας παραλάμβανε τις ψυχές των νεκρών και τις μετέφερε με τη βάρκα του στον Κάτω Κόσμο.
 Το αντίτιμο για το ταξίδι στον Άδη ήταν ένας οβολός, γι” αυτό και οι αρχαίοι Έλληνες ενταφίαζαν τους νεκρούς τους με το αντίστοιχο ποσό. Η ψυχή που δεν μπορούσε να πληρώσει ήταν καταδικασμένη να περιπλανιέται και να βασανίζεται αιώνια στις όχθες του ποταμού. Εκτός από τον Αχέροντα, στον Άδη οδηγούσαν ο Κωκυτός και ο Πυριφλεγέθοντας, οι οποίοι συμβόλιζαν τα μαρτύρια που περνούσε μια ψυχή όταν κατέβαινε στον Άλλο Κόσμο.
 Οι μύθοι δε σταματούν όμως εδώ, στη μυθολογία επίσης αναφέρετε ότι κατά την τιτανομαχία οι Τιτάνες έπιναν νερό από τον Αχέροντα για να ξεδιψάσουν γεγονός που προκάλεσε την οργή του Δία ο οποίος μαύρισε και πίκρανε τα νερά του. Τα νερά του ποταμού παρέμεναν πικρά λόγω ενός «στοιχειού» που ζούσε στις πηγές του και δηλητηρίαζε τα νερά.
Ο Άγιος Δονάτος, πολιούχος της Μητρόπολης Παραμυθιάς Θεσπρωτίας, σκότωσε το στοιχειό και τα νερά του Αχέροντα έγιναν γλυκά, έτσι πήρε και το όνομά του το χωριό Γλυκή.
Το φαράγγι του Αχέροντα ταυτίζεται με τις Πύλες του Άδη ενώ επίσης αποτελεί ένα μέρος με τεράστια περιβαλλοντική σημασία συνθέτοντας ένα τοπίο μεγάλης οικολογικής και ιστορικής αξίας. Μυθολογία και φυσικό περιβάλλον μετατρέπουν τον Αχέροντα σε μια από τις πιο όμορφες γωνιές της πατρίδας μας που αξίζει να επισκεφθούμε.  https://www.facebook.com/eva.cat2 ,
 trivago.gr
***
 
  ***  Αθλητική  ενημέρωση  :